ΕΥΔΑΠ... όπως ΟΥΛΕΝ

Ενα ειρωνικό «παιχνίδι» της Ιστορίας

| 23/12/2016

Η ιστορία παίζει ενίοτε παράξενα «παιχνίδια». Σαν να κοροϊδεύει το παρόν επειδή δεν έβγαλε το παραμικρό συμπέρασμα από το παρελεθόν. Σαν σήμερα λοιπόν, το 1924, η κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου συνάπτει ληστρική σύμβαση με την αμερικανική εταιρία ΟΥΛΕΝ για την ύδρευση της Αθήνας, με σκανδαλώδη υπερκέρδη για την πρώτη.

Ηταν η εποχή του καθυστερημένου, λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής, περάσματος της Ελλάδας στο στάδιο της μερικής προσωρινής σταθεροποίησης, με την αστική τάξη, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να επανεκκινήσει την καπιταλιστική οικονομία, να εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και το χτύπημα των αγώνων τους, περιορίζοντας τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες.

Εκείνη την περίοδο υπήρξε μεγάλη τοποθέτηση ξένων κεφαλαίων, κυρίως με τη μορφή δανείων προς το δημόσιο, που έφτασαν τα 907.800.000 χρυσά φράγκα, τα οποία προέρχονταν: από την Αγγλία τα 48%, από τις ΗΠΑ (προσφυγικό δάνειο) τα 31%, από το Βέλγιο (δάνειο ύδρευσης) τα 12%, από τη Σουηδία (δάνειο σιδηροδρόμων) τα 6%, από τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ελβετία (παραγωγικό δάνειο) τα 3%.

Από τα εξωτερικά δάνεια η επιβάρυνση του κάθε Ελληνα έφθασε στα 80 δολάρια, πλησίασε δηλαδή στο ετήσιο εισόδημα που ήταν 90 δολάρια. Με τα δάνεια αυτά διείσδυσε ακόμη περισσότερο στην ελληνική οικονομία το ξένο κεφάλαιο, κυρίως το αγγλοαμερικανικό, με τις εταιρίες «Πάουερ», «Ούλεν», «Χάμπρο», «Φαουντέισιον» και «Σέλεκμαν».

Ως μια ιστορική ειρωνία, σήμερα, την ίδια μέρα, 92 χρόνια μετά, στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, επαναλαμβάνεται, η ακυρωμένη από τους εργαζόμενους την 1η Δεκέμβρη, η γενική συνέλευση των μετόχων της ΕΥΔΑΠ, με μοναδικό θέμα την «επιστροφή», δηλαδή καταλήστευση, κεφαλαίου στους μετόχους (40,5 εκατ. ευρώ συνολικά, 0,38 ευρώ ανά μετοχή), η οποία αποτελεί βήμα για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή του νερού.

Οι εργαζόμενοι είναι και πάλι έξω από το Χρηματιστήριο διαδηλώνοντας εναντίον αυτής της ληστείας και του ξεπουλήματος. Διασώζοντας, τουλάχιστον, την δική τους αξιοπρέπεια από τον «κυνισμό» της Ιστορίας…