«Ήσυχες νύχτες»...

Γιατί χαίρονται τα ΜΜΕ και χαμογελούν πατέρα;

| 18/11/2019

Πριν ακόμη τελειώσει η πορεία του Πολυτεχνείου, τα συστημικά ΜΜΕ, με μια συντονισμένη, ταυτόχρονη «ομοβροντία», «πανηγύρισαν» για την «αποτελεσματικότητα» της αστυνομίας, για το ότι «δεν κάηκε η Αθήνα» και… για την «μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων ετών». Τα ίδια προπαγανδιστικά «πυρά» συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση από το πρωί της Δευτέρας.

Ο «κουτοπονηρούτσικος» στόχος – και δηλωμένος από ορισμένα ΜΜΕ – σαφής: Να «συνδεθεί» η «αποτελεσματικότητα» της αστυνομίας, με το μεγάλο μέγεθος της πορείας, επειδή… «ο κόσμος δεν φοβήθηκε να κατέβει». Γι’ αυτό και τα ίδια ΜΜΕ, που απαξίωναν συστηματικά τις πορείες του Πολυτεχνείου – και κάθε άλλη διαδήλωση βεβαίως – και που από κάθε 17 Νοέμβρη το μόνο που έδειχναν επί ώρες, ακόμη και σε πορείες που ήταν και μεγαλύτερες από την τελευταία, ήταν τα χημικά και οι μολότοφ στα Εξάρχεια, «αίφνης»… «συγκινήθηκαν» με το πλήθος, τον παλμό και το πάθος των διαδηλωτών.

Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ο κόσμος κατέβηκε μαζικά στο δρόμο ως απάντηση στο κλίμα τρόμου που προσπάθησε να επιβάλει η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα. Μάλιστα, την πρώτη ηχηρή απάντηση την πήρε από τους φοιτητές, που πλημμύρισαν την Αθήνα την ίδια μέρα που τα ΜΑΤ εισέβαλαν στην ΑΣΟΕΕ.

Αλλά, τότε, τα ίδια ΜΜΕ, έπαθαν μια «περίεργη» «αφωνία», με κάποια από αυτά να διαστρεβλώνουν πλήρως την αλήθεια, κάνοντας λόγο για «χίλιους φοιτητές».

Είναι τα ίδια ΜΜΕ, που εμφάνισαν την εισβολή των ΜΑΤ σε εκπαιδευτικό ίδρυμα για να κυνηγήσουν φοιτητές – για πρώτη φορά με τέτοιους όρους από την εποχή της χούντας – ως… «επεισόδια» στην ΑΣΟΕΕ, μεταξύ της αστυνομίας και… «ατόμων».

Είναι τα ίδια ΜΜΕ, που την προηγούμενη, παίζοντας συνειδητά το επικοινωνιακό παιχνίδι της αστυνομίας, εμφάνισαν μερικά άδεια μπουκάλια βότκας και πέντε κράνη μοτοσικλέτας… ως «οπλοστάσιο», ανάλογο – όπως μας πληροφόρησε αργότερα στέλεχος της κυβέρνησης – με αυτό… του συριακού στρατού.

Είναι τα ίδια ΜΜΕ που από την Κυριακή το βράδυ πανηγυρίζουν με τα άλλα «συγκλονιστικά» «ευρήματα» της αστυνομίας σε πολυκατοικίες στα Εξάρχεια, τα οποία είναι ίδια σοβαρότητας και ποσότητας, με αυτά της ΑΣΟΕΕ. Και θέλουν να μας πείσουν, ότι… «γι’ αυτό» είχαμε μια «ήσυχη νύχτα».

Μια «ήσυχη νύχτα» με μια κοπέλα στο νοσοκομείο από την άγρια επίθεση ΜΑΤατζήδων.

Μια «ήσυχη» νύχτα με προπηλακισμό δημοσιογράφου από τα ΜΑΤ.

Μια «ήσυχη νύχτα» από αυτές που δημιουργούν οι δυνάμεις κατοχής, όπως οι ίδιοι οι κάτοικοι των Εξαρχείων χαρακτηρίζουν την αστυνομία στη γειτονιά τους.

Μια «ήσυχη νύχτα» κατά την οποία, όπως προκύπτει από κάθε μαρτυρία, η αστυνομία πραγματοποιούσε απρόκλητες επιθέσεις σε ό,τι κινούνταν.

Μια «ήσυχη νύχτα» με τις κλούβες να είναι παραταγμένες από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα και με αστυνομικά μπλόκα στις καθέτους.

Είναι οι «ήσυχες νύχτες» που ονειρεύονται όλοι οι «μύστες» της «κανονικότητας», από τον Μητσοτάκη μέχρι τον Πινιέρα και τον Μπολσονάρο.

Είναι οι «ήσυχες νύχτες» των «κυρ Παντελήδων».

Μέχρι η αστυνομία να χτυπήσει την δική τους πόρτα, ρωτώντας για τα δικά τους παιδιά. Μόνο και μόνο επειδή ίσως κάπνισαν μέσα σε ένα μπαρ, δεν είχαν μαζί τους ταυτότητα, ή… διότι «θορυβούσαν».

Αλλά, είναι πιθανόν, να μην υπάρχει κανείς, τότε, να φωνάξει γι’ αυτά…

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.