Αθήνα 5 Ιούλη του 2015: Ιστορία ερχόμαστε!

Φωτορεπορτάζ και σχολιασμός της νύχτας που η Αθήνα μέθυσε από το "Όχι" και από "τον αέρα που μύριζε Ιστορία".

| 06/07/2015

Τι νύχτα! Τι κόσμος! Στα μπαλκόνια, στους δρόμους, στις πλατείες. Ξεκινήσαμε από τα Εξάρχεια, βρεθήκαμε Προπύλαια, Κλαυθμώνος και φυσικά πλατεία Συντάγματος.

Η Αθήνα μια μεθυσμένη πολιτεία με κόκκινες και ελληνικές σημαίες, με σημαίες της Βενεζουέλας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και άλλες που επανοηματοδοτούνται μέσα στη γιορτή, ως σύμβολα μιας άλλης Ευρώπης, ενός άλλου κόσμου των λαών και της αλληλεγγύης. Με φωτοβολίδες και πυροτεχνήματα, με τραγούδια, συνθήματα, γελαστά πρόσωπα, ενθουσιασμένα πρόσωπα, δακρυσμένα μάτια, λαρύγγια που δοκιμάζουνε τα όριά τους, μάτια που καίνε σαν από πυρετό. Άνθρωποι που αγκαλιάζονται και βγάζουν από πάνω τους όλη την πίεση της προηγούμενης εβδομάδας: “Ο λαός άντεξε. Ο λαός δεν φοβήθηκε.”

_DSC6788

Τα πάνελ δεν είχανε πια σημασία εκεί. Οι «ειδικοί» δεν κατεβαίνουν στους δρόμους. Τρομοκρατούνε μόνο μέσα από το γυαλί. Και τις χτεσινοβραδινές ώρες -για να πούμε την αλήθεια- ούτε αυτό μπορούσαν να κάνουν με αποτελεσματικό τρόπο. Οι «ισχυροί των Βρυξελλών» φαντάζανε ακόμη πιο μακριά, ακόμη πιο αδύναμοι. Οι εργοδότες δεν μπορούσαν να αγγίξουν όλους αυτούς που νιώθουν μια πρωτόγνωρη αίσθηση δικαίωσης. Οι εργοδότες που απειλούσαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα, άλλωστε, επίσης δεν κατέβηκαν χτες στο δρόμο. «Θα πάω αύριο με το κεφάλι ψηλά στη δουλειά. Δεν μπορούν πια να μας φοβίζουν», λέει δακρυσμένη μια φίλη. Καταλαβαίνω τι εννοεί. Μου έρχεται στο μυαλό το μήνυμα που μου έστειλε την προηγούμενη Παρασκευή για ένα μεγαλοστέλεχος στο εργοστάσιο που σημείωνε φωναχτά για να ακούγεται στους γύρω και με ανατριχιαστικό, σαρκαστικό χαμόγελο: «τώρα όλοι αυτοί οι αριστεροί και συριζαίοι μάζεμα και Καισαριανή όλοι».

(πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερη ανάλυση:)

Η επικράτηση του “Όχι” έγινε πραγματικότητα κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με ένα ποσοστό θρίαμβο. Και οι δρόμοι έγραψαν πάλι ιστορία. Γύρω στις 4 τα ξημερώματα όλα είναι πλέον ήσυχα. Κανείς σχεδόν δεν κυκλοφορεί στους δρόμους. Που και που ακούγονται συζητήσεις και φωνές που έχουν να κάνουν με το δημοψήφισμα, τον Σαμαρά. Όμως μια περίεργη ηρεμία επικρατεί. Η πόλη που πανηγύριζε μέχρι πριν από λίγο σαν τρελή ξεκουράζεται, αναστοχάζεται, παίρνει μια ανάσα. Μέχρι την επόμενη στιγμή. Μέχρι την επόμενη μάχη.

Τα νέα του τέλους αυτής της ιστορικής νύχτας (πέρα από το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να μετατραπεί από κόμμα αρχηγικό σε κόμμα αρχών…) ήταν, ότι παρά το γεγονός πως το εγχώριο κομμάτι που υποστηρίζει μέχρι τέλους την λιτότητα, τα μνημόνια, την παραμονή με κάθε κόστος στο ευρώ φαίνεται να προσπαθεί να συνέλθει από το νοκ άουτ και τοποθετείται “με την ουρά στα σκέλια”, οι “έξω” βαστάν γερά, φυσικά… Οι τελευταίες δηλώσεις των Ντάισενμπλουμ και Σούλτς αποδεικνύουν του λόγου το αληθές και προμηνύουν ένα “hard rock” 48ωρο μέχρι την Τρίτη. “Συμφωνία η Grexit” το πρωτοσέλιδο των FT σήμερα. Σε αντίστοιχο κλίμα πολλά ξένα και ελληνικά ΜΜΕ… Την ίδια στιγμή, “μέσα”, η κυβέρνηση πιστώνεται πιθανόν παραπάνω από όσο της αντιστοιχεί το χτεσινό αποτέλεσμα αν και δεν δείχνει ούτε η ίδια να το περίμενε, ενώ πολύ περισσότερο σε αμφισβήτηση τίθεται η διάθεσή της να βαδίσει σε έναν δρόμο ρήξης. Γίνεται όμως κι αλλιώς; Μπορεί κανείς να φανταστεί ειδικά μετά από αυτή την τρελή εβδομάδα, την υλοποίηση έστω μιας μικρής μερίδας των πόθων αυτού του 62% χωρίς “ρήξη”;

Όσο κι αν φαίνονται τα πράγματα “σκληρά” (και είναι), αυτό που σφραγίστηκε χτες είναι το γεγονός ότι έχει αναπτυχθεί μια πρωτόγνωρη ανθεκτικότητα στον λαϊκό παράγοντα στην Ελλάδα και ένας ιδιότυπος ριζοσπαστισμός που με τα χίλια στραβά του δεν δείχνει διατεθειμένος να παραμένει αδιαμαρτύρητα κι άλλο “στα τέσσερα” όπως έλεγε και ο “με-Πάνο-Καμμένο-μνημόνιο-κομμένο” υπουργός Άμυνας λίγους μήνες πριν. Δεν διατίθεται να παραμείνει πειραματόζωο, αντίθετα εισβάλει ξανά στο προσκήνιο και αντέχει την τρομοκρατία, τα ΜΜΕ, τους εργοδότες, τις τράπεζες.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν, να συζητηθούν και να αλλάξουν. Όμως αυτό το γεγονός της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και της ανθεκτικότητας που παρουσιάζει, αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο πραγματική ελπίδα που είδαμε τους τελευταίους μήνες. Και αυτή την ελπίδα θα έχουν πρόβλημα να την “κάνουν καλά” και μέσα και έξω από τη χώρα. Θα έχουν ζήτημα στο να ψαλιδίσουν τις προσδοκίες της, είτε οι “εταίροι” είτε οι κυβερνώντες. Και αυτά είναι σίγουρα καλά νέα.

Απολαύστε τώρα και το υπόλοιπο των πιο ωραίων στιγμιοτύπων της χτεσινής νύχτας, όπως τα κατέγραψε ο Γιάννης Καραμπάτσος και αναμείνατε σε εγρήγορση για εξελίξεις, αρθρογραφία, συζητήσεις, κινητοποιήσεις:

(πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερη ανάλυση:)

_DSC6188Φωτογραφίες: Γιάννης Καραμπάτσος