Ανατομία κόρης, της Μαρίας Φακίνου

Οι αλλαγές μέσα μας

| 28/07/2017

Ο άνθρωπος είναι η απόδειξη ότι η εξέλιξη όχι μόνο δεν σταματά, αλλά είναι και η επώδυνη. Ο πόνος όμως δεν αφορά το σώμα, αλλά την ψυχή. Οι μεγάλες αλλαγές δεν είναι ορατές, σαν την απότομη αλλαγή του καιρού δρουν και απλά περιμένεις να δεις πού θα σε οδηγήσουν. Σίγουρα αναπόφευκτες, σίγουρα αναγκαίες, σίγουρα σκληρές, σίγουρα άδικες. Το τραύμα που αφήνουν αποδεικνύει ότι το παρελθόν είναι ζωντανό και δεν χάνεται παρά μόνο αν χαθούμε εμείς. Για να δεις τις μικρές τσακίσεις σε μια φαινομενικά λεία ζωή, πρέπει να αφήσεις τον χρόνο να περάσει, να αποστασιοποιηθείς και να κοιτάξεις τη μεγάλη εικόνα του εαυτού σου. Τότε, αν είσαι ειλικρινής και έτοιμος να αντικρίσεις τον εαυτό σου, οι ρωγμές του χρόνου θα κάνουν την εμφάνιση τους και θα καταλάβεις ποιος/α είσαι.

20374494_658093931046947_2357039887661875435_nΗ Μαρία Φακίνου, σε αυτό το σπονδυλωτό, αυτοβιογραφικό (;) βιβλίο, μας δείχνει πώς εγγράφονται οι αλλαγές μέσα μας. Η “Ανατομία κόρης” είναι το συνταίριασμα θραυσμάτων που έχουν “κολλήσει” στη συνείδηση και έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στον χαρακτήρα του ενήλικου ατόμου. Η Φακίνου “ακινητοποιεί” τον χρόνο και με όχημα τη μνήμη θυμάται την πορεία που έκανε το κοριτσάκι για να γίνει κόρη.

Ένα κορίτσι μεγαλώνει στη δεκαετία του ’80 μέσα στα όρια ενός παραδεισένιου κήπου. Η συγγραφέας τον ονομάζει “Κήπο της Εδέμ” και η ξεκάθαρη γι’ αυτήν ότι τα παιδικά χρόνια μέσα σε έναν τέτοιο περνάνε και χάνονται. Τα ίχνη που αφήνουν είναι ο δρόμος για να συνθέσει το δικό της μονοπάτι και μέσα από τα μάτια φωτογραφική μηχανή θα βαδίζουμε πλάι της.

Όσο κι αν φαίνεται ότι έχουμε να κάνουμε με παράθεση τυχαίων στιγμών του παρελθόντος, είναι σίγουρο ότι η Φακίνου έχει επιλέξει πολύ προσεκτικά και τον χρόνο και τους χώρους όπου εκτυλίσσονται οι αλλαγές. Κάθε ανάμνηση γίνεται κόμβος για το υποχρεωτικό πέρασμα στην επόμενη. Αργά και μεθοδικά η συγγραφέας θα μας παρουσιάσει την αθώα παιδική ψυχή να μεταμορφώνεται σε μια σκληραγωγημένη ενήλικη. Σε αυτή τη διαδικασία θα χωρέσουν οι μικρές, αλλά σίγουρα καθοριστικές στιγμές που τη διαμόρφωσαν. Τα σημαντικά γεγονότα της ζωής -έρωτας, θάνατος, ασθένεια- θα “στηθούν” μπροστά στα μάτια της ηρωίδας και με το άμεσο κλείσιμο των ματιών θα τα φυλακίσει για πάντα στο μυαλό μας.

Η “Ανατομία κόρης” χαρακτηρίζεται από λιτό, λυρικό λόγο. Πειθαρχημένα λόγια και μια αφήγηση που ισορροπεί ανάμεσα στο συναίσθημα και την ψυχρή λογική. Οι σελίδες του βιβλίου είναι σαν διαδοχικά στοπ καρέ που κρατάνε τη έκρηξη της στιγμής και την ωρίμανση του χρόνου.

[hr]

Info:

Μαρία Φακίνου, “Ανατομία κόρης”, Εκδ. Αντίποδες

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις