Στήλη: Ανομήματα

Ανομήματα: ο χειραφετητικός λόγος των ποιητριών

Ιδέα Βιλαρίνιο: Στην αγκαλιά σου, Όχι πια

| 20/12/2016

Το Περιοδικό και η ποιήτρια Σοφία Κολοτούρου δημιουργούν τη στήλη Ανομήματα, ως έναν χώρο όπου θα αναδεικνύεται ο γυναικείος λόγος με την μορφή της ποίησης. Αυτό που οδήγησε τη σκέψη μας στη δημιουργία του χώρου αυτού μέσα στις σελίδες του Περιοδικού για τη Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας είναι η διαπίστωση ότι ενώ οι γυναίκες γράφουν, παραμένουν περισσότερο αόρατες από τους άντρες ποιητές, ενώ συχνά χρειάζεται να μετέλθουν ένα ιδίωμα το οποίο να «αποδεικνύει» ότι είναι «ισότιμες» με τους άντρες. Θέλουμε να αναζητήσουμε τις γυναικείες φωνές που περιγράφουν σε στίχους το πώς έχουν βιώσει τη γυναικεία τους υπόσταση. Ή το πώς βιώνουν τον κόσμο γύρω τους. Θέλουμε να κάνουμε μια απόπειρα να συγκεντρώσουμε τον Λόγο που μπορεί να ταράξει την κοινή ησυχία της επανάπαυσης στα κυρίαρχα πρότυπα των φύλων. Να δούμε πόσο χειραφετητικός μπορεί να είναι ο ποιητικός λόγος. Θέλουμε να πάμε κόντρα στο συνηθισμένο σχόλιο που ακούγεται όταν κάποιος (ή κάποια) ακούει τις λέξεις «γυναικεία ποίηση». Θέλουμε να ξέρουμε τι λένε οι γυναίκες όταν μιλάνε…

Κάθε εβδομάδα, λοιπόν, θα παρουσιάζουμε ένα ή δύο ποιήματα μιας ποιήτριας, συνοδευόμενα από λίγες πληροφορίες. Ο χώρος αυτός θα οδηγήσει προς την δημιουργία μιας ανθολογίας, πολύτιμης νομίζω για να καταλάβουμε τη συνολική εικόνα του γυναικείου ποιητικού –χειραφετητικού- λόγου. Ο τίτλος της στήλης αυτής έρχεται από το ομότιτλο ποίημα της Σοφίας Κολοτούρου:

 

ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική
-δήθεν με νίβουν μ’ ανομήματα αιώνων-
Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή
Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων
σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική.

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή
-δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον.
Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή,
με μίση και κατάρες τόσων χρόνων,
στα φαύλα και στα κρείττω η πηγή,

είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή…

          (2000, βιβλίο Αν-επίκαιρα Ποιήματα)

http://www.sofiakolotourou.gr/poems/5/56

  [hr]

Η Ιδέα Βιλαρίνιο γεννήθηκε στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης το 1920 και πέθανε το 2009. Εγραψε ποιήματα, στίχους για τραγούδια, θεατρικά έργα και μεταφράσεις. Εργάστηκε ως φιλόλογος και επίσης υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας αρκετών λογοτεχνικών περιοδικών. Σήμερα θεωρείται η πιο γνωστή ποιήτρια της Ουρουγουάης, αν και η ίδια δεν αγαπούσε την αυτοπροβολή και έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις όσο ζούσε. 

 

Στην αγκαλιά σου…

Μέσα στην αγκαλιά σου

μέσα στην αγκαλιά μου

μέσα στα απαλά σεντόνια

μέσα στη νύχτα

τρυφεροί

ξεχασμένοι

παθιασμένοι

ανάμεσα στους ίσκιους

ανάμεσα στις ώρες

ανάμεσα

στο πριν και το μετά.

[hr]

Όχι πια

Δε θα γίνει πια

όχι πια

δε θα ζήσουμε μαζί

δε θα μεγαλώσω το παιδί σου

δε θα ράβω τα ρούχα σου

δε θα ξαγρυπνώ στο προσκεφάλι σου τις νύχτες

δε θα σε φιλάω φεύγοντας

ποτέ δε θα μάθεις ποια υπήρξα

γιατί άλλοι με αγαπήσαν.

 

Δε θα κατορθώσω να μάθω

ποτέ γιατί ούτε πώς

ούτε αν ήταν στ’ αλήθεια

αυτό που είπες πως ήταν

ούτε ποιος υπήρξες

ούτε τι ήμουνα για σένα

ούτε πώς θα ήταν

μαζί να ζούμε

να αγαπιόμαστε

να μας περιμένουμε

να είμαστε παρόντες.

 

Δεν είμαι πια

παρά εγώ για πάντα

κι εσύ

δε θα ‘σαι πια για μένα

παρά εσύ.

Δεν υπάρχεις πια

σε μια μέρα μελλοντική

δε θα ξέρω πού ζεις

με ποιαν

ούτε αν θυμάσαι.

Ποτέ δε θα μ’ αγκαλιάσεις

όπως εκείνη τη νύχτα

ποτέ.

Δεν πρόκειται ξανά να σ’ αγγίξω.

Δε θα σε δω να πεθαίνεις.

 

Μετάφραση : Έλενα Σταγκουράκη,

Από τη συλλογή: Το άνθος της στάχτης, εκδ. Gutenberg 2015