Γαλλία - Nuit Debout: Ποιος ντε Γκώλ; Ο Ολάντ πρωτοπορεί και στην καταστολή!

Κατ’ οίκον ενημέρωση ότι τους απαγορεύεται η πρόσβαση σε συγκεκριμένους δρόμους και περιοχές της γαλλικής πρωτεύουσας κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης του κινήματος Nuit Debout κατά του νέου εργασιακού νόμου είχαν την ευτυχία να λάβουν γραπτώς από την αστυνομική διεύθυνση του Παρισιού μέλη αντιφασιστικών και αντικαπιταλιστικών οργανώσεων. Η απαγόρευση αφορά στην νέα διαδήλωση που διοργανώνεται την Τρίτη 17 Μαΐου 2016 από  τα συνδικάτα CGT, FO, Solidaires, UNEF, UNL, FIDL, και εκτείνεται σε μια σειρά από δρόμων που ουσιαστικά οδηγούν στον τόπο της αρχικής συγκέντρωσης αλλά και όπου έχει γίνει γνωστό ότι θα ακολουθήσει πορεία (εξού και περιλαμβάνονται τα διαμερίσματα 6, 7, 14 και 15 του Παρισιού). 

Όπως έγινε γνωστό, μάλιστα, λίγες ώρες πριν τη διαδήλωση, η αστυνομική διεύθυνση του Παρισιού απαγόρευσε και σε τουλάχιστον έναν δημοσιογράφο να βρίσκεται στην περιοχή της διαδήλωση. Πρόκειται, όπως υποστηρίζει το γαλλικό δίκτυο, Buzzfeed France, για το φωτορεπόρτερ με το ψευδώνυμο Nno Man, μέλος της συλλογικότητας OEIL (Our Eye is Life – Το μάτι μας είναι ζωή) που συνεργάζεται με το περιοδικό Fumigène, τριμηνιαίο περιοδικό που εκδίδεται στα γαλλικά προάστια και θίγει σειρά οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και τελικά και ταξικών ζητημάτων και διακρίσεων. 

Οι ώρες απαγόρευσης είναι μεταξύ 11 το πρωί και 8 το βράδυ, ενώ όσον αφορά σε όλη την περιοχή γύρω από την πλατεία Δημοκρατίας που έχει αναδειχθεί σε επίκεντρο των διαμαρτυριών, η απαγόρευση  ξεκινά στις 6 το απόγευμα και αίρεται στις 7 το πρωί της Τετάρτης.

Η απάντηση ήταν ομόφωνη: Αν νομίζει κανείς ότι θα μας «βγάλει από την πόρτα, θα μπούμε από το παράθυρο»!

Σύμφωνα με τα γαλλικά ΜΜΕ, έχει γίνει γνωστό ότι τέτοιου είδους «εντολές απαγόρευσης» έχουν λάβει, καταρχήν τουλάχιστον, μέλη της συλλογικότητας «Αντιφασιστική Δράση Προαστίων Παρισιού» και της οργάνωσης Social Protest Klub. Η αστυνομία επιβεβαίωσε την ύπαρξη των απαγορεύσεων απαντώντας σε ερωτήσεις της εφημερίδας Libération υποστηρίζοντας ότι αφορούν άτομα που εμπλέκονται ή έχουν άμεση σχέση με τα επεισόδια που έχουν γίνει, αλλά αρνήθηκε να διευκρινίσει πόσα άτομα αφορά η απαγόρευση και πώς… επιλέχθηκαν.

Ως αιτία της απαγόρευσης, στην επίσημη «ειδοποίηση» που έλαβαν οι «ενδιαφερόμενοι» αναφέρεται το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι «εντοπίστηκαν επανειλημμένως» σε επεισόδια κατά των αστυνομικών δυνάμεων,  στις πρόσφατες διαδηλώσεις. Αν και στην ειδοποίηση επισημαίνεται ότι θα υπάρξει και «δικαστική οδός», πρόκειται σαφώς για επίσημη παραδοχή εκ μέρους της γαλλικής αστυνομίας ότι έχει φακελώσει και στοχοποιήσει διαδηλωτές, και τους επιβάλλει απαγορεύσεις, χωρίς καν το πρόσχημα πχ της προσαγωγής τους ή κάτι παρόμοιο κατά τη διάρκεια επεισοδίων, εξέλιξη προφανέστατα εξαιρετικά επικίνδυνη. Μάλιστα, στην ειδοποίηση απαγόρευσης γίνεται αναφορά σε «ομάδες ατόμων με κουκούλες ή με κράνη», κάτι που γεννά εύλογα ερωτήματα για το πώς ακριβώς οι δυνάμεις καταστολής στοχοποίησαν συγκεκριμένα πρόσωπα.

Η απαγόρευση αυτή έρχεται ως συνέχεια μιας σειράς ανάλογων μέτρων που η αστυνομία του Παρισιού έλαβε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας για να καταστείλει τις κινητοποιήσεις κατά του νέου εργασιακού νόμου. Στο πλαίσιο των πρώτων αυτών αστυνομικών μέτρων, και με πρόσχημα τον υπερβολικό θόρυβο που γινόταν στην πλατεία Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της νύχτας «ενοχλώντας τους πολίτες», απαγορεύτηκε η κατανάλωση και πώληση αλκοόλ στις πορείες που ξεκινούν από την πλατεία Δημοκρατίας ή στις συγκεντρώσεις ατόμων που γίνονται εκεί από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 7 το πρωί, καθώς και η μουσική και ο θόρυβος μετά τις 10 το βράδυ, κάτι που πρακτικώς σημαίνει «κλείσιμο» μικροφωνικών και εξαιρετικά μεγάλος περιορισμός των δράσεων που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία.

Όλα αυτά τα μέτρα καταστολής εντάσσονται εύκολα στον «μανδύα» της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει κηρυχθεί στη Γαλλία μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13^ης Νοεμβρίου 2015. Με πρόσχημα την τρομοκρατία, οι προθέσεις της γαλλικής κυβέρνησης υπό τον… σοσιαλιστή πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ ήταν ξεκάθαρες.

Εξαρχής, στο πλαίσιο της επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης προβλεπόταν ακόμη και ο κατ’ οίκον περιορισμός ατόμων που οι αρχές θα «θεωρούσαν εν δυνάμει επικίνδυνα για την τάξη και την ασφάλεια», ακόμη και αν δεν υπήρχαν σε βάρος τους δικαστικές διώξεις στη βάση συγκεκριμένων  στοιχείων, χωρίς να προσδιορίζεται με ποια κριτήρια ακριβώς «κρίνονται επικίνδυνα». Επιπλέον, είχε «ενημερωθεί» γραπτώς και το Συμβούλιο της Ευρώπης ότι υπάρχει σοβαρή περίπτωση η Γαλλία να «παρεκκλίνει» από το πλαίσιο σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου.

Μια πρώτη «δοκιμή» του κατ’ οίκον περιορισμού έγινε στην Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή σε βάρος εκατοντάδων ακτιβιστών που παρέμειναν «έγκλειστοι» στα σπίτια τους με  σχετικές αστυνομικές εντολές, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες εισαγγελικές αποφάσεις. Και πλέον οι απορίες λύθηκαν:

Οι απαγορεύσεις και η καταστολή είχε την τρομοκρατία ως φύλλο συκής και τις λαϊκές εργατικές κινητοποιήσεις ως κύριο εχθρό.

Το νομοσχέδιο για την «εργασιακή μεταρρύθμιση» ήταν ήδη στα σκαριά και οι αντιδράσεις θεωρούνταν περισσότερο από βέβαιες.

Όταν το 2005, το ογκώδες κίνημα νεολαίας και εργαζομένων είχε υποχρεώσει σε αναδίπλωση όσον αφορά στο νομοσχέδιο «εργασιακών μεταρρυθμίσεων» με αιχμή του δόρατος το CPE (τις συμβάσεις πρώτης απασχόλησης), ήταν εμφανές ότι πρόκειται για την αρχή μιας μακράς επίθεσης που μόλις ξεκινούσε. Ακολούθησε η «βήμα βήμα» υιοθέτηση σειράς μέτρων (πχ ασφαλιστικό, αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση εισφορών κλπ) από τις κυβερνήσεις Σαρκοζί για να φτάσουμε σήμερα στον νόμο ελ Κομρί και στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

Το σύνολο, σχεδόν, των μέτρων αυτών απορρέουν από αποφάσεις – οδηγίες της ΕΕ που αποτελούν εξειδικεύσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας που υιοθετήθηκε ήδη από το 2007!  Στην Ελλάδα υπάρχει ο «μπαμπούλας» της χρεοκοπίας (όπως και σε σειρά άλλων χωρών) και ο «κορσές» του Μνημονίου. Στη Γαλλία ο «μπαμπούλας» της τρομοκρατίας και ο «κορσές» της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (κατά ποιανού αλήθεια αφού παρά την επίσημη αιτιολογία περί τρομοκρατίας, μέχρι στιγμής έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως κατά διαδηλωτών και κινητοποιήσεων).

Ίδια τα συμφέροντα των εργοδοτών και της τάξης τους, κοινός ο εχθρός τους, διαφορετικά τα μέσα ανάλογα με την περίσταση. Η «ανοχή» που επιδείχτηκε, τις πρώτες μέρες του Nuit Debout, έλαβε τέλος όταν αυτό άρχισε πραγματικά να γίνεται ενοχλητικό. Όταν έπαψε να είναι μόνο συζητήσεις κάποιων ολιγομελών ομάδων. Όταν τέθηκαν και πιο συνολικά ζητήματα για το κατά πόσο το πρόβλημα είναι μόνο ο νόμος ελ Κομρί ή απλώς είναι ένα σύμπτωμα του καπιταλισμού που βρίσκεται σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του. Όταν αντί να εκτονώνεται, άρχισε να διογκώνεται. Και όταν αντί μόνο για «μερικούς νέους», άρχισαν να συμμετέχουν και άλλες ηλικίες, εργαζόμενοι όλων των κλάδων, ενώ στη διοργάνωση των διαδηλώσεων άρχισαν να έχουν λόγο και τα συνδικάτα που βρίσκονται ήδη σε συζητήσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις.

Και όλα δείχνουν ότι είναι μόνο η αρχή..