Εκεί που ζούμε, Χ. Κυθρεώτης

Όλη μας η ζωή σε ένα εικοσιτετράωρο - από τις εκδ. Πατάκη

| 19/11/2019

Υπάρχουν μέρες που κυλάνε ίδιες κι απαράλλαχτες και σε φέρνουν στο κατώφλι των τριάντα, τριάντα πέντε, σαράντα, πενήντα, εξήντα… μέχρι να πεις τέλος πάντων φτου και βγαίνω. Το πού θα βγεις, βέβαια, είναι άλλη κουβέντα.

Υπάρχουν όμως και μέρες που μπορούν να συνοψίσουν μέσα τους όλη σου την ζωή. Για μία τέτοια μέρα μας μιλάει ο Χρίστος Κυθρεώτης στο μυθιστόρημα Εκεί που ζούμε (Εκδόσεις Πατάκη).

Το βασικό προτέρημα του βιβλίου, και κάθε καλού βιβλίου μεταξύ μας, είναι η αλήθεια του. Σου μιλάει για την ζωή, τους προβληματισμούς, τα αδιέξοδα με τα οποία θα βρεθείς αντιμέτωπος με έναν τόσο ειλικρινή τρόπο που μοιάζει σαν να κάνεις κουβέντα με το πιο απόκρυφο κομμάτι του εαυτού σου.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως η ενηλικίωση δεν συμβαίνει μόνο μια φορά στα 18 όπως λένε τα χαρτιά. Είναι πολύ πιθανό να ενηλικιωθείς σε πολύ μικρότερη ηλικία με καταστάσεις που θα διαμορφώσουν και ίσως να στοιχειώσουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι τού εαυτού σου. Επίσης, μπορεί να ενηλικιωθείς και στα 30-κάτι όταν μοιραία χτυπάει το καμπανάκι που σε καλεί να αναμετρηθείς με πολύ ουσιαστικά ερωτήματα όπως, αν το επάγγελμα που διάλεξες είναι αυτό που σε  γεμίζει ή απλά κρατά την ίδια ρότα από τότε  που συμπλήρωσες το μηχανογραφικό σου εκείνη την καλοκαιρινή μέρα, χωρίς να έχεις ιδέα ούτε ποιος είσαι ούτε που θες να πας. Αν οι σχέσεις σου, η ζωή σου γενικά, βαδίζει προς εκεί που θες ή έχεις γίνει έρμαιο κοινωνικών συμβάσεων, συμβιβασμών και λογικών ή αβάσιμων φοβιών. Όλα αυτά  είναι τα ερωτήματα που σε οδηγούν στην πιο ουσιαστική σου ενηλικίωση και σε αυτό το μυθιστόρημα τίθενται αβίαστα, όχι όμως αβασάνιστα.

Οι άνθρωποι γύρω από τον ήρωα, και ταυτόχρονα γύρω από τον αναγνώστη, γονείς, συνάδελφοι, κάποιος γείτονας, μπαίνουν στο μικροσκόπιο όχι με επικριτική διάθεση αλλά ως χαρακτήρες που τους βλέπουμε να παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες και πλέον καταλαβαίνουμε πολύ απλά ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

To Εκεί που ζούμε αξιοποιεί στο έπακρο μία ολόκληρη μέρα κρατώντας έναν σφιχτό ρυθμό αφήγησης, που καταφέρνει να μας μεταδώσει την ατμόσφαιρα της Αθήνας του σήμερα χωρίς χιπστερικές φανφάρες και να ισορροπήσει στην εντέλεια ανάμεσα στο συναίσθημα και στον ρεαλισμό που κουβαλάει μέσα του ένας μοναχικός, κι ελαφρώς αυτοκαταστροφικός, 35αρης.

Ένα εικοσιτετράωρο μπορεί να διαρκέσει λίγο ή πολύ ανάλογα πώς θα επιλέξουμε να το ζήσουμε και να το επεξεργαστούμε. Μπορεί να χωρέσει μία ζωή ή πολλές ταυτόχρονα και σχεδόν όλες από διαφορετική σκοπιά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτό το εικοσιτετράωρο  του Κυθρεώτη, θα συναντήσετε κομμάτια του εαυτού σας.

Ο συγγραφέας, Χρίστος Κυθρεώτης