Η απλή αλήθεια για τον έλεγχο των όπλων

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να απαλλαγούν από τους δαίμονές τους

| 24/08/2015

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να απαλλαγούν από τους δαίμονές τους. Αυτός που τους κατατρύχει εδώ και χρόνια είναι η οπλοκατοχή-οπλοχρησία. Οι δολοφονίες (και ανήλικων) δείχνουν να μην μπορούν να σταματήσουν. Ο Adam Gopnik του “New Yorker”, σε παλαιότερο άρθρο του (Δεκέμβριος 2012), γράφει για το μείζον πρόβλημα και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί.

[br]

Θρησκόληπτοι φανατικοί

Ας υποθέσουμε ότι ζούμε σε μια πόλη όπου τα παιδιά πεθαίνουν από μόλυνση. Τα καλά νέα είναι ότι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε την αιτία και πως υπάρχει θεραπεία. Αντιβιοτικά. Τα κακό είναι πως το δημοτικό συμβούλιο έχει καταληφθεί από θρησκόληπτους φανατικούς, “θεραπευτές μέσω της πίστης”, που θα κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν μακριά από τα παιδιά τα αντιβιοτικά. Ορισμένοι πολίτες θα επισημάνουν με πραότητα ότι η θεραπεία μέσω της πίστης έχει ιστορία στην πόλη μας και πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους με σεβασμό. Ειδάλλως, θα ήταν ασέβεια από μέρους μας να αρνούμαστε το δικαίωμά τους σε αυτή τη μέθοδο θεραπείας. Μάλιστα, οι υποστηρικτές τους διατείνονται ότι εάν υπήρχαν τέτοιοι θεραπευτές σε κάθε γειτονιά, δεν θα χρειάζονταν αντιβιοτικά. Ελάχιστοι θα “δουν” τα παιδιά να σφαδάζουν από τον πόνο -απλά θα σκύψουν το κεφάλι από τη λύπη υπομένοντας το κακό λόγω της πίστης τους και θα αναρωτιούνται γιατί ο Θεός έστειλε αυτό το βάσανο στους αθώους. Θα έχει κάποιο σχέδιο. Δεν μπορεί. Οι περισσότεροι εχέφρονες θα στέλναμε στο διάολο τους “θεραπευτές”, θα βάζαμε στην άκρη την ανησυχία για το Κακό και θα κάναμε τα πάντα για να δώσουμε στα παιδιά όσο περισσότερη πενικιλίνη μπορούμε.

Έλεγχος όπλων

Ζούμε σε μια τέτοια πόλη. Το 2008 και το 2009, 5740 παιδιά πέθαναν από πυροβολισμούς. Είκοσι επιπλέον, συμπεριλαμβανομένων της Olivia Engel, εφτά ετών και του Jesse Lewis, έξι, σκοτώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα. Η πλειοψηφία των παιδιών θα είχε σωθεί εάν υπήρχε αποτελεσματικός έλεγχος όπλων. Είμαστε σίγουροι γι’ αυτό, καθώς σε χώρες που υπάρχει είναι σπάνιο να χάνουν τη ζωή τους ανήλικοι από πυροβολισμούς. Ας ανησυχήσουμε αύριο για το Κακό. […]

Η κοινωνική μας ζωή έχει ποικίλα και σύνθετα προβλήματα: ελλείμματα και χρέη, κλιματική αλλαγή, κ.α. Η βία των όπλων και η δουλειά για τον περιορισμό μαζικών δολοφονιών σε σχολεία και κινηματογράφους δεν είναι ένα απ’ αυτά. Ο έλεγχος όπλων λειτουργεί όπως τα αντιβιοτικά στις φλεγμονές. Στην Σκωτία μετά το μακελειό στο σχολείο Dunblane, στην Αυστραλία μετά την τραγωδία στο Port Arthur, στον Καναδά μετά το αιματοκύλισμα στο Μόντρεαλ, σε κάθε περίπτωση ακολούθησαν νόμοι που έκαναν πολύ δύσκολη την απόκτηση όπλων. […] Ο νόμος διαφέρει, φυσικά, σε κάθε κράτος. Παράδειγμα, στη Σκωτία είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσει κάποιος όπλο. Στον Καναδά πολύ δύσκολο. Ακριβής νομοθεσία που να αποτρέπει απόλυτα την οπλοκατοχή δεν υπάρχει. Και δεν έχει και σημασία…

οπλα2

Το “ευκαιριακό” των εγκλημάτων

Η κεντρική αντίληψη σήμερα για την εγκληματική βία εδράζεται στην πεποίθηση ότι όλα τα εγκλήματα είναι σε κάποιο βαθμό “ευκαιριακό”. Το να χτίζεις χαμηλό τοίχο απέναντι τους είναι το ίδιο αποτελεσματικό με το να φτιάχνεις έναν ψηλό, αδιαπέραστο τοίχο. Αυτός είναι και ο πυρήνας της δουλειάς του Franklin Zimring, καθηγητή νομικής, για το έγκλημα στη Νέα Υόρκη. Όλοι είπαν ότι με βάση την κοινωνική πίεση, τις παθολογίες της φτώχειας, τα κέρδη από το εμπόριο ναρκωτικών, το επίπεδο της απελπισίας, δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο αυξανόμενος κύκλος της βίας. Μάλιστα, η δεξιά πλευρά ισχυρίστηκε ότι αυτή η γενιά αρπακτικών θα δώσει διέξοδο σε μια νέα γενιά υπεραρπακτικών.

Αυτό που διαπίστωσε η αστυνομία της Νέας Υόρκης είναι ότι το έγκλημα γίνεται σπανιότερα όταν το δυσκολεύεις. Η διαπίστωση επαληθεύεται στα εγκλήματα κατά ιδιοκτησίας, ενώ κοινή λογική και στοιχεία επιβεβαιώνουν το αληθές και στα εγκλήματα που διαπράττουν τρελοί (για να χρησιμοποιήσουμε απλά τη λέξη…). Αυτοί που μπορούν να συγκρατηθούν από το να σκοτώσουν οποιονδήποτε, υπόκεινται στις ίδιες ευκαιρίες με τους λογικούς ανθρώπους. Ακόμη και οι τρελοί χρειάζονται ευκαιρίες για να επιδείξουν την τρέλα τους και να φερθούν διαφορετικά, ανάλογα με τις δυνατότητες που έχουν. Απαιτείται αξιοσημείωτη αποφασιστικότητα και οργάνωση για να προχωρήσει κάποιος σε βίαιη πράξη. Μάλιστα, οι πιθανότητες να λάβει χώρα η βίαιη πράξη είναι δραστικά μειωμένες.

οπλα1

Ακατάλληλη χρήση

Όσο περισσότερα όπλα υπάρχουν σε μια χώρα, τόσο περισσότεροι φόνοι ανήλικων θα συμβαίνουν. Ακόμη και σε αυτή την “τρελή”  με τα όπλα χώρα, πολιτείες με ισχυρή νομοθεσία ενάντια στην οπλοκατοχή, καταγράφουν λιγότερες δολοφονίες απ’ αυτές που δεν έχουν. […] Ο κοινωνικός επιστήμονας του Χάρβαντ, David Hemenway, ανακάλυψε ότι αυτό που συνήθως παρουσιάζεται ως αυτοάμυνα σε υποθέσεις όπλων αφορά κατά κανόνα ιστορίες κλιμακούμενης φιλονικίας. “Πόσο συχνά μπορείς να χρησιμοποιήσεις κατάλληλα το όπλο σε περίπτωση αυτοάμυνας; Απάντηση: Από μηδέν έως μία φορά στη ζωή σου. Για σκεφτείτε όμως, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να το κάνεις ακατάλληλα. Επειδή ήσουν κουρασμένος, φοβισμένος, μεθυσμένος σε μια συγκρουσιακή κατάσταση; Είναι πολλές”.

Η 2η τροπολογία

Γι’ αυτό μην ακούτε αυτούς που βλέπουν 20 νεκρά παιδιά σε δέκα λεπτά, με το σώμα τους κατατρυπημένο από τις σφαίρες, και λένε ότι αυτό είναι δύσκολο, πολύπλοκο πρόβλημα. Αντιθέτως, είναι πολύ εύκολο. Δύσκολο μπορεί να είναι να βρεθεί η πολιτική βούληση. Δεν υπάρχει όμως, αμφιβολία για το τι πρέπει να γίνει, ούτε για το αν θα αποδώσει. […] Ήταν δύσκολο να υπάρξει πολιτική βούληση για να γίνουν πιο ασφαλή τα αυτοκίνητα; Ήταν δύσκολο να υπάρξει πολιτική βούληση για να περιορίσεις και εντέλει να απαγορεύσεις την πώληση τσιγάρων σε δημόσια μέρη; Κάποια στιγμή θα γίνουμε ασφαλή, συνετή και στο τέλος ελεύθερη από όπλα χώρα. Είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζετε. (Η 2η τροπολογία που εξασφαλίζει την ατομική ιδιοκτησία στα όπλα, εκτός από το ότι έχει ριζώσει στην αμερικανική κοινωνία, είναι κι ένα περίεργος τρόπος ανάγνωσης της κατάστασης).

Λείπει το αντιβιοτικό

Παρ’ όλα αυτά, ο έλεγχος όπλων δεν αποτελεί πανάκεια. Κάποια εγκλήματα θα συνεχίσουν να γίνονται. Όπως τα αντιβιοτικά μειώνουν τις βακτηριδιακές λοιμώξεις, έτσι και ο έλεγχος όπλων θα ελαττώσει τις μαζικές δολοφονίες. Όσοι αντιτίθενται έχουν κάνει την επιλογή τους: Προτιμούν να υπάρχουν δολοφονίες παιδιών από πυροβολισμούς από το να παραδώσουν την ελευθερία ή την ευχαρίστηση που βρίσκουν στην κατοχή όπλου. Σαν τους θεραπευτές πίστης, που επιλέγουν να βλέπουν παιδιά να πεθαίνουν από το να αποδέχονται την πραγματικότητα της επιστήμης και των φαρμάκων. Πρόκειται για ηθική επιλογή. […] Μολαταύτα, είναι περίεργο να κουνάμε τα κεφάλια με ύφος σοφού και να λέμε πως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τί θα έσωζε τις ζωές της Olivia και του Jesse.

Για τη βία των όπλων και πώς να την τερματίσουμε τα δεδομένα είναι μπροστά μας, τα στοιχεία καθαρά, η αλήθεια υπάρχει γι’ αυτούς που θέλουν να τη βρουν. Μάλιστα, υπάρχει παγκόσμια συναίνεση και ο πλανήτης μας περιμένει να γίνουμε μέρος της. Αυτοί που εναντιώνονται, ενεργητικά ή παθητικά, καταδικάζουν και άλλα παιδιά σε φρικτό θάνατο και περισσότερους γονείς στο πένθος. Όπως αυτοί που πολεμούν την παιδιατρική και τον εμβολιασμό των παιδιών. Είναι τόσο απλό.

οπλα3

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις