Η αυτοάμυνα δεν είναι κακούργημα

Με αφορμή μια δίκη που μόλις ξεκίνησε

| 19/11/2017

Ξεκίνησε στις 17 Νοέμβρη η δίκη αλλοδαπής γυναίκας που τραυμάτισε με δύο μαχαιριές τον κακοποιητή “σύντροφό” της, στις 8 Αυγούστου 2016. Ο άντρας πέθανε μετά από δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο από επιπλοκές λόγω ασθενούς ανοσοποιητικού συστήματος, και ειδικά του ήπατος, που οφειλόταν, όπως εξήγησε ο δικηγόρος της κατηγορούμενης, σε βαρύ αλκοολισμό. Συνεπώς, η υπεράσπιση αντικρούει την κατηγορία της ανθρωποκτονίας και δέχεται μόνον αυτήν της σωματικής βλάβης. Και μάλιστα, η κατηγορία λέει “ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση”, ενώ η απολογία της κατηγορούμενης στην προανάκριση και στην ανάκριση δείχνουν καθαρά την αυτοάμυνά της σε μια κακοποιητική κατάσταση που απειλούσε τη ζωή της.

Ζοφερή η εικόνα της ζωής των δύο ανθρώπων, κατηγορούμενης, περίπου 40 ετών και θύματος, αγνώστου σε εμάς ηλικίας, όπως εμφανίστηκε στο δικαστήριο μέσα από την απολογία.


Η απολογία


Η γυναίκα ζούσε αρκετά χρόνια σ’ ένα σπιτάκι που νοίκιαζε και πλήρωνε με τα ισχνά εισοδήματά της από μεροκάματα καθαρίστριας σε διάφορα μέρη των βορείων προαστίων. Είναι αλλοδαπή, περίπου 9 χρόνια στην Ελλάδα και με επαρκή ελληνικά, χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα. Επίσης, έχει σαφώς ψυχολογικά προβλήματα, όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2016 νοσηλεύθηκε για κάποιες εβδομάδες στο Δαφνί, όπου οδηγήθηκε αναγκαστικά μετά από κλήση γειτόνισσας η οποία παραξενεύτηκε από τη συμπεριφορά της. Ακόμα, κάποια προβλήματα με το αλκοόλ. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο, ο οποίος επίσης νοσηλευόταν, και αποφάσισαν να συνάψουν σχέση, να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Ο Γιώργος βγήκε από το Δαφνί με τον όρο να μπει σε πρόγραμμα για το θέμα του αλκοολισμού. Όμως, αποφάσισε να μην το ακολουθήσει, και ανακοίνωσε στη σύντροφό του ότι θα απεξαρτηθεί μόνος του.

Όταν η γυναίκα γύρισε στο σπίτι της εργαζόταν περιστασιακά όπως και πριν τη νοσηλεία της, ο Γιώργος εργαζόταν ελάχιστα κατά καιρούς, ήταν άστεγος και κοιμόταν σε αποθήκες κάποιων μαγαζιών όπου εργαζόταν. Τα οικονομικά του ισχνά έως ανύπαρκτα.

Θέλησε να μείνει στο σπίτι της κατηγορούμενης, εκείνη το δέχτηκε, αλλά μετά τον πρώτο καιρό, οι καυγάδες ήταν συχνοί και ακολουθούντο από κακοποίηση της γυναίκας. Εκείνη του ζήτησε να φύγει από το σπίτι, αλλά εκείνος όχι μόνο δεν έφευγε, αλλά της ζητούσε διαρκώς χρήματα, που ήταν και η βασική αιτία των καυγάδων τους, τα οποία η γυναίκα δεν διέθετε αφού, όπως είπε, έστελνε και στην πατρίδα της για να στηρίξει το 17χρονο παιδί της.

Την επίμαχη νύχτα της 8ης Αυγούστου έγινε ένας ακόμα καυγάς με λόγια και φωνές, εκείνος τη χτύπησε δυνατά στο σώμα και στο κεφάλι, όπου πονάει ακόμα, όπως είπε. Λίγο αργότερα ο Γιώργος πήγε στην κουζίνα όπου η γυναίκα έκοβε πατάτες με μαχαίρι, την έπιασε από τα μαλλιά, με το άλλο χέρι της έσφιγγε το λαιμό σε σημείο που η γυναίκα νόμιζε ότι θα την πνίξει, τότε εκείνη γύρισε και του κατάφερε δύο μαχαιριές, μια στον ώμο και μια στον άνω θώρακα, και εκείνος έπεσε κάτω και άρχισε να αιμορραγεί. Αμέσως προσπάθησε να τον βάλει στο κρεβάτι, όπως εκείνος ζήτησε, αλλά δεν μπορούσε να τον τραβήξει. Βγήκε έξω και φώναξε βοήθεια. Μισή ώρα μετά ήρθε το ασθενοφόρο και το περιπολικό.

Η πρόεδρος και ο εισαγγελέας διευκόλυναν την κατηγορούμενη να πει την ιστορία της, μέσω των ερωτήσεων, σύντομα όμως άρχισαν οι ερωτήσεις που αμφισβητούσαν την αφήγηση, και παρέπεμπαν στη γνωστή σε εμάς άποψη ότι τον χτύπησε από ανθρωποκτόνο πρόθεση, για να τον τιμωρήσει. Ο εισαγγελέας αντιπαρέβαλε την αρχική της κατάθεση κατά την προανάκριση, η οποία απέκλινε ελαφρώς από την μαρτυρία στο δικαστήριο, ενώ η γυναίκα έλεγε και επέμενε ότι κατά την πρώτη κατάθεση ήταν σε κατάσταση σοκ και δεν μπορούσε να πει τα γεγονότα όπως τα θυμάται σήμερα. Τονίζουμε εδώ ότι κατά την προανάκριση, την ανάκριση και το δικαστήριο δεν υπήρχε μεταφραστής, οπότε τόσο η μαρτυρία της τότε όσο και η υπογραφή της σε ένα κείμενο στα ελληνικά γραμμένο, μπορούν να αμφισβητηθούν, ανεξάρτητα από την καλή ή κακή πρόθεση αυτών που την έλαβαν.

Κορυφαία άκυρες και όμως επίμονες ερωτήσεις από τον εισαγγελέα και μια εφέτη, ήταν “γιατί δεν φεύγατε από το σπίτι σας, αφού σας κακοποιούσε”, αφού η κατηγορούμενη είχε ήδη πει και τονίσει ότι το σπίτι ήταν δικό της, και έλεγε στο θύμα να φύγει αλλά αυτός δεν έφευγε.


Μάρτυρες υπεράσπισης


Υπέρ της γυναίκας κατέθεσε ένας καλός φίλος της, μετανάστης, ο οποίος τη γνώριζε για χρόνια, και τη βοηθούσε να στέλνει τα χρήματα στο παιδί της. Επίσης, μάρτυρας υπεράσπισης ήταν μια νέα γυναίκα από την ομάδα αλληλεγγύης που έχει δημιουργηθεί από την αρχή σχεδόν της φυλάκισης της κατηγορούμενης. Στην ερώτηση της έδρας προς την μάρτυρα κι εσείς πώς την γνωρίσατε, απάντησε ότι δεν την γνωρίζαμε πριν τη φυλάκισή της, ήρθαμε σε επαφή μαζί της μέσω μιας γυναικείας οργάνωσής, του Μωβ, η οποία πηγαίνει στις φυλακές και βλέπει κρατούμενες, και στη συνέχεια ζητήθηκε και δόθηκε άδεια από τη διεύθυνση των φυλακών να την επισκεπτόμαστε. Υπερασπίστηκε την κατηγορούμενη λέγοντας ότι η έμφυλη βία είναι πολύ διαδεδομένη, δίνοντας μάλιστα στοιχεία από ανακοινώσεις του ΟΗΕ και ανέφερε ότι, εμείς προβαίνουμε σε ενέργειες αλληλεγγύης απέναντι σε θύματα αυτής της βίας. Είπε ότι πρόκειται καθαρά για μια πράξη αυτοάμυνας, αφού η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο τη συγκεκριμένη στιγμή, και ότι όλα αυτά τα έχει μάθει από τις επισκέψεις της στη φυλακή, αφού δεν την γνώριζε προηγουμένως.

Τέλος, να πούμε ότι συνήγορος της κατηγορούμενης ήταν ο δικηγόρος Αιγίου κ. Σταυρόπουλος, ενώ μεγάλη συμβολή στην δικαστική προετοιμασία έκανε η δικηγόρος Σπληλιωταράκα Μαρία.


Η αλληλεγγύη


Πολλές δεκάδες αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι είχαν κατακλύσει το δικαστήριο, αφού η υπόθεση που εκδικαζόταν είναι μια από τις δύο υποθέσεις αυτοάμυνας του 2016 που κατέληξε σε φόνο. Η μια είναι της Π.Α. που εκδικάστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου στο Ναύπλιο (βλ. Προηγούμενες δημοσιεύσεις στο Μωβ) και δυστυχώς δεν αναγνωρίστηκε η αυτοάμυνα παρ’ ότι τα στοιχεία βοούσαν. Η δεύτερη είναι η δίκη σε εξέλιξη που αναφέρουμε. Υπάρχει και μια τρίτη, σωματικής βλάβης, υπόθεση του 2015 που εκδικάστηκε στη Σύρο πριν λίγες ημέρες, και η κατηγορούμενη αθωώθηκε γιατί αναγνωρίστηκε η αυτοάμυνα.

Επίσης, πολλές γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις αναδεικνύουν την αυτοάμυνα ως κυρίαρχο θέμα για τη φετινή 25 Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, όπου θα γίνουν εκδηλώσεις. Στην Αθήνα η διαδήλωση έχει κληθεί για την Καπνικαρέα, στην οδό Ερμού, στις 12 το μεσημέρι, όπως έχει αναρτηθεί επίσης στο Μωβ.

Να θυμίσουμε εδώ ότι και στο παρελθόν έχει αναγνωριστεί αυτοάμυνα σε περίπτωση φόνου του συζύγου, είναι η υπόθεση της Παπαδάτου που τον έπνιξε με τη γραβάτα, όπως έχει μείνει στην ιστορία, και είναι υπόθεση του 1989. Και τότε οι γυναικείες οργανώσεις είχαν κινητοποιηθεί και διαδώσει στην ελληνική κοινωνία τα πραγματικά περιστατικά και είχαν υποστηρίξει την αθώωση στην κοινωνία, αλλά και στο δικαστήριο.


Το κοινωνικό περιθώριο


Το προφίλ αυτών των δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο και αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, είναι χαρακτηριστικό για το τι παράγει η σημερινή περίοδος της κρίσης και των αδιεξόδων. Σπρώχνει όλο και περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, με διάφορους τρόπους, τη γυναίκα μέσω της μη νομιμοποίησης αλλά και της περιστασιακής, επισφαλούς και βαριάς εργασίας για την επιβίωση, τον άντρα μέσω της ανεργίας, του αλκοολισμού, της έλλειψης κάθε είδους ανθρωπίνων δεσμών. Το εντυπωσιακό για το θύμα ήταν ότι δεν υπήρξε πολιτική αγωγή στο δικαστήριο υπέρ του, ούτε ένας άνθρωπος που να ενδιαφερθεί γι’ αυτόν που έχασε τη ζωή του. Είχε ένα παιδί, απ’ ότι ακούσαμε, τίποτα άλλο.

Στο δικαστήριο βρεθήκαμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας με κάποια λεπτομέρεια ένα κοινωνικό δράμα, από τα τόσα που δεν φτάνουν στις αίθουσες, αλλά εμείς τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Η αυτοάμυνα της συγεκριμένης γυναίκας, πάντως, σ’ αυτές τις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες ζωής, είναι προφανής, και ευελπιστούμε να την αναγνωρίσει και το δικαστήριο στις 23 του Νοεμβρίου όπου θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει την δίκη.


*Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα tomov.gr