«Κάψτε το χωριό και ισοπεδώστε το τελείως»: Σφαγή του Lidice. 10 Ιούνη 1942. Υπογραφή: Ναζί.

| 10/06/2019

«Να εκτελεστούν όλοι οι ενήλικοι άνδρες.

Να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όλες οι γυναίκες.

Να συγκεντρωθούν τα παιδιά που είναι κατάλληλα για εκγερμανισμό και να δοθούν σε οικογένειες SS και για τα υπόλοιπα βρείτε άλλους τρόπους.

Κάψτε το χωριό και ισοπεδώστε το τελείως.»

 

Αυτή είναι η, κατά γράμμα, εντολή Χίτλερ. Αφορά το χωριό Lidice της Τσεχίας. Υλοποιήθηκε απολύτως. Ήταν 10 Ιούνη 1942.

Απολογισμός: 192 άνδρες εκτελεσμένοι. 60 γυναίκες και 88 παιδιά δολοφονημένα με αέρια σε κοντινό στρατόπεδο εξόντωσης. Είναι οι… άλλοι τρόποι που βρήκανε.

Το χωριό κάηκε άμεσα, μπουλντόζες το γκρέμισαν ολοσχερώς. Εκδόθηκε νέος γερμανικός χάρτης δίχως το όνομα του. Όπου υπήρχε το χωριό, φυτέψανε σιτάρι. Θέλανε και προσπάθησαν να το στείλουν στην ανυπαρξία: κυριολεκτικά.

Αυτό το (ακόμη ένα) έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ήταν απάντηση στο αυτοδίκαιο, απάντηση στο θάρρος του τσέχικου λαού: της αντίστασης του. Οι Τσέχοι είχαν δολοφονήσει λίγες μέρες πριν, 4 Ιούνη, τον επονομαζόμενο «Χασάπη της Πράγας», τον κατοχικό αξιωματικό και κυρίαρχο της πόλης, ανώτατο στέλεχος των ναζί, κολλητό του Χίτλερ και υπεύθυνο του ολοκαυτώματος. Τον Χάιντριχ.

 

Δύο χρόνια ακριβώς μετά, 10 Ιούνη του 1944 οι ναζί ξαναχτυπούν –όχι ότι σταμάτησαν ποτέ αλλά η χρονική συνάφεια κάνει τις συνδηλώσεις ακραία πιο κτηνώδεις- :

Οραντούρ-Σιρ-Γκλαν, Γαλλία: 642 κάτοικοι δολοφονημένοι εκ των οποίων 254 γυναίκες και 207 παιδιά. Το χωριό ισοπεδώθηκε.

Δίστομο, Ελλάδα: 228 εκτελεσμένοι εκ των οποίων 117 γυναίκες και 53 παιδιά. Το χωριό ισοπεδώθηκε.

 

Για όλα αυτά να μην ψάχνουμε για μεμονωμένους δράστες: όχι γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι αλλά γιατί πριν από όλα υπάρχουν ναζί. Ιδεολογικά, πολιτικά, ηθικά. Υπάρχουν ιδεολογικά εγκληματίες.

Αυτούς κοιτάζουν τα παιδιά του γλυπτού στο Lidice. Με τρόμο, προφανώς. Αλλά και με περίσσια περιφρόνηση, αποστροφή και οργή.

Αυτούς κοιτάζουν.

Τα παραπάνω τους «παράσημα»:

Που όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να τα κρύψουν κάτω από το σημερινό στυλάτο κοινοβουλευτικό τους κοστούμι. Είτε στην Ελλάδα είτε στην Ευρώπη.

Γεννημένος το 1984 στην Λάρισα, εγκλωβισμένος για κάποια χρόνια στην Ιταλία, αντί να μάθει να ξυπνάει στις αίθουσες δικαστηρίων έμαθε να βρίσκεται στις αίθουσες κινηματογράφου καθώς και πίσω από φωτογραφικές μηχανές. Έκτοτε γράφει για ταινίες και για σινεμά (καθώς και για ό,τι άλλο σκέφτεται) και φωτογραφίζει για φωτορεπορτάζ και για ευχαρίστηση. Είναι μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και της Επιτροπής κρίσης και αξιολόγησης του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ).