Πολυτεχνείο 1980: Μια ματωμένη πορεία

Οταν οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί δολοφονούσαν τον Κουμή και την Κανελλοπούλου

| 16/11/2016

Κυριακή, 16 Νοέμβρη 1980, 7η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οι μνήμες και το αίμα, νωπά. Η κυβέρνηση Ράλλη απαγορεύει την κατάληξη της πορείας στην αμερικανική πρεσβεία. Το μεγαλύτερο μέρος της φτάνει στο Σύνταγμα και διαλύεται περίπου στις 6 το απόγευμα.

Ωστόσο, στα Χαυτεία, περίπου χίλιοι φοιτητές που διαφωνούν με την συμμόρφωση στην απαγόρευση ετοιμάζεται να κινηθεί προς την αμερικανική πρεσβεία και περίπου στις 7.30 εισέρχεται στο κύριο σώμα της πορείας. Η πορεία φτάνει στο Σύνταγμα και τα κύρια μπλοκ της αρχίζουν σταδιακά να διαλύονται ειρηνικά. Ωστόσο, γύρω στις 9 το βράδυ, συγκεντρώνονται υπό την αιγίδα της μειοψηφίας της ΕΦΕΕ περίπου 3.000 φοιτητές στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και επιχειρούν να κινηθούν προς την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, όπου είναι παραταγμένοι αστυνομικοί και από πίσω τους τα ΜΑΤ.

Σύμφωνα με την περιγραφή του tvxs.gr, «για λίγα λεπτά, τα δύο μέτωπα έμειναν ακίνητα και ανταλλάχθηκαν διαξιφισμοί, ενώ σύντομα οι διαδηλωτές κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό των αστυνομικών και να κινηθούν προς την Πρεσβεία. Στη συνέχεια, ο προϊστάμενος της εισαγγελίας, Γ. Κουβέλης, πήρε την κατάσταση στα χέρια του: έδωσε εντολή στις έξι διμοιρίες των ΜΑΤ που βρίσκονταν παρατεταγμένες πίσω απ’ τον αστυνομικό κλοιό να επιτεθούν. Σε λίγα λεπτά το μπλοκ των διαδηλωτών έκανε τα πρώτα βήματα προς τον σχηματισμό των ΜΑΤ και τότε αυτά επιτέθηκαν. Η μάζα των διαδηλωτών ήταν πυκνή και η υποχώρηση ήταν δύσκολη.

»Αρχίζει τότε ένα όργιο βίας, με χρήση όχι μόνο κλομπ αλλά – για πρώτη φορά μετά τη Χούντα – και πυροβόλων όπλων, ενώ η αστυνομία επιστρατεύει και “αύρες”, τα ειδικά τεθωρακισμένα οχήματά της για την απώθηση των διαδηλωτών. Τα ΜΑΤ ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο και επιτίθενται όχι μόνο στους διαδηλωτές που αψήφησαν την κυβερνητική απαγόρευση, αλλά και κατά αυτών που ειρηνικά διαδήλωναν προς την πλατεία Συντάγματος. Τα επεισόδια χαρακτηρίστηκαν από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο ως τα πιο αιματηρά μετά τα Ιουλιανά και διήρκεσαν μέχρι τις 4 τα χαράματα».

‘Ηταν ακριβώς έτσι. Η εργάτρια, Σταματίνα Κανελλοπούλου, μόλις 20 χρόνων, δέχεται όλη την αγριότητα και την βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής, πέφτοντας αναίσθητη και αιμόφυρτη από αλλεπάλληλα χτυπήματα αστυνομικών κλομπ στην οδό Πανεπιστημίου. Μια ομάδα αστυνομικών την ξυλοκόπησε και τη χτύπησε αλύπητα στο κεφάλι και στο σώμα. Μεταφέρθηκε αναίσθητη στο «Ιπποκράτειο» όπου άφησε την τελευταία της πνοή, προτού οι γιατροί της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Το πόρισμα του ιατροδικαστή συγκλονίζει: 18 χτυπήματα στο κρανίο, πολλαπλά κατάγματα και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

Ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής συμμετείχε στη συγκεκριμένη πορεία με τους συντρόφους του της «Επιτροπής Αυτοδιάθεσης Κύπρου». Στην Πλατεία Συντάγματος έγινε θύμα άγριας επίθεσης των ΜΑΤ, η οποία τον άφησε επί τόπου βαριά τραυματισμένο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο Κουμής δεν είχε λάβει καν μέρος στα επεισόδια, αλλά καθόταν σε παρακείμενο καφενείο την ώρα των επεισοδίων. Ο Κουμής μεταφέρεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο και το βράδυ της Κυριακής είναι ήδη κλινικά νεκρός. Την Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου, κηδεύεται στην Κύπρο και αμέσως μετά πραγματοποιείται πορεία διαμαρτυρίας προς την Ελληνική Πρεσβεία της Λευκωσίας.

Σε 150 ανέρχονταν οι τραυματίες.

Οι… «διοικητικές έρευνες» που «διατάχθησαν» δεν κατέληξαν πουθενά και το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο.

Ο τότε πρωθυπουργός, Γεώργιος Ράλλης, δήλωσε μια βδομάδα αργότερα στην Βουλή με τον κυνισμό που διακρίνει το πολιτικό προσωπικό της τάξης του: «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη»…

%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b7%cf%832