ΞΕΝΟΙ | «Ρατσισμός είναι να μην μπορείς να βρεις δουλειά, λόγω καταγωγής»

Θεωρώ τόπο μου την Αθήνα, τους Αμπελόκηπους

| 17/08/2018

Πώς σκέφτονται αυτοί που εμείς βλέπουμε ως «ξένους» για τη ζωή τους μαζί μας;  Πώς νιώθουν;  Πώς τους κάνουμε, ενίοτε, να νιώθουν;  Τι θα ήθελαν να μας πουν;  Γιατί Ξένος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Σε καθιστούν οι άλλοι όταν η πραγματικότητά σου δεν ταιριάζει με τη δική τους. Όταν αυτό που βλέπουν σε εσένα δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν στο κεφάλι τους. Όταν διαφέρεις από τα στερεότυπα. Όταν δεν είσαι αυτό που «θα έπρεπε να είσαι». Διότι, όπως είπε και ο ποιητής «τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους».

#ToPeriodikoGR και ο Μάνος Καλλιμικράκης δημιουργούν αυτή τη στήλη με στόχο να καταγράψουν. Να καταγράψουν τη ματιά, τη σκέψη και το συναίσθημα των συνανθρώπων μας που έχουν άλλες χώρες καταγωγής και είτε βρέθηκαν και έμειναν στην Ελλάδα είτε γεννήθηκαν εδώ. Δεν εστιάζει στους πρόσφυγες των τελευταίων χρόνων, αλλά σε όλους εκείνους και όλες εκείνες που εδώ και αρκετά χρόνια, συνήθως, ζουν μαζί μας.  Και όσα έχουν να μας πουν είναι πολλές φορές διαφορετικά από όσα νομίζουμε ότι θα ακούσουμε. 

 

«Είμαι ο Πέτρος Γκιοκρούσης, 18 ετών. Φέτος αποφοίτησα από το Επαγγελματικό Λύκειο, έδωσα πανελλήνιες και θέλω να σπουδάσω ηλεκτρονικές επιστήμες.

Είμαι γέννημα θρέμμα …αμπελοκηπιώτης, δεν έχω φύγει από την περιοχή.  Οι γονείς μου είναι από την Αλβανία.

Το όνομα μου είναι αυτό που βλέπεις, δεν το άλλαξα. Είμαι από μια περιοχή στην Αλβανία η οποία είναι ελληνόφωνη. Να στο πω Βόρεια Ήπειρος για να το καταλάβεις. Τα επίθετα εκεί είναι συνήθως ελληνικά αλλά για να μην ακούγονται έτσι, είναι μεταφρασμένα στα αλβανικά.  Είναι αστείο που υπάρχει ακόμα αυτή η διαμάχη για τα ελληνικά ή αλβανικά επίθετα.  Δεν έχει κανένα νόημα αφού αν είχα γεννηθεί για παράδειγμα στην Αμερική μάλλον θα ήταν διαφορετικό το επίθετό μου.

Δεν δηλώνω βορειοηπειρώτης όπως κάνουν πολλοί Αλβανοί, γιατί σκέφτομαι με τα σημερινά δεδομένα. Εννοώ ότι αν αυτή η περιοχή ήταν ελληνική θα έλεγα ότι είμαι Έλληνας αλλά είναι αλβανική οπότε λέω ότι είμαι Αλβανός, άσχετα με την Ιστορία . Δεν μπορούμε να πούμε από πού είμαστε με βάση την ιστορία που έχει αυτό το μέρος αφού στα τωρινά δεδομένα δεν ισχύει. Αν για παράδειγμα πω σε κάποιον ότι είμαι βορειοηπειρώτης και μετά μάθει ότι κατάγομαι από την Αλβανία θα είναι πολύ περίπλοκο να το αντιληφθεί οπότε λες απλά από Αλβανία και τελειώνεις. Δεν έχω και κάποιο λόγο να πω κάτι τέτοιο, δεν θέλω να γίνω Έλληνας, είμαι Έλληνας. Είναι ζήτημα παιδείας.

Έχω κάνει νηπιαγωγείο και σχολείο εδώ, δεν νιώθω καθόλου Αλβανός, δεν ξέρω καν καλά αλβανικά. Ακόμα και οι γονείς μου δεν μιλάνε στο σπίτι αλβανικά, ελληνικά μιλάνε. Δεν ξεχνάς ποτέ από πού είσαι. Είναι θέμα του πώς λειτουργεί το μυαλό σου. Μπορεί το αίμα μου να θεωρείται αλβανικό αλλά εγώ έχω ελληνική παιδεία και νοοτροπία άρα νιώθω Έλληνας.

Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία δεν νοιάζεται να μάθει την Ιστορία του τόπου μου για αυτό και λέω «από Αλβανία». Αν κάποιος ενδιαφερθεί και με ρωτήσει θα του πω την Ιστορία και τότε μάλλον θα πει «Α! είσαι Έλληνας κατά βάθος» αλλά δεν θα του το πω εγώ.

Από την άλλη δεν νιώθω ξένος εδώ. Θεωρώ τόπο μου την Αθήνα, τους Αμπελόκηπους. Δεν μπορώ να σκεφτώ να ζήσω στην Αλβανία. Εκεί είναι που νιώθω ξένος. Όπως σου είπα και πριν δεν έχω πάρει παιδεία από εκεί, έχω πάρει από εδώ και σε άλλες χώρες τα πράγματα όσον αφορά στις σχέσεις των ανθρώπων λειτουργούν διαφορετικά. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω φίλους στην Αλβανία, έτσι όπως έχω κάνει εδώ.

«Παίζω λίγο με τα στερεότυπα που υπάρχουν..»

Το παίρνω πολύ χιουμοριστικά όταν προσπαθούν να με κάνουν να νιώσω ξένος ή όταν με αντιμετωπίζουν διαφορετικά επειδή είμαι Αλβανός. Παίζω λίγο με τα στερεότυπα που υπάρχουν, μέχρι να με γνωρίσουν και να με καταλάβουν.  Ξέρεις… αυτά που λένε ότι οι Αλβανοί κλέβουν σκοτώνουν, κάνουν ναρκωτικά. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με όλα αυτά εννοείται, οπότε δεν το αφήνω να με πάει κάτω επειδή κάποιος ξένος για εμένα, με θεωρεί κάπως επειδή είμαι αλβανός. Έχω ανθρώπους γύρω μου που με ξέρουν σε βάθος δεν θα ασχοληθώ με κάποιον που μόλις με γνώρισε και έβγαλε συμπέρασμα από το πουθενά.

Ρατσιστικά περιστατικά έχω βιώσει κυρίως στα λεωφορεία, μπορώ να πω. Συνήθως από ανθρώπους ηλικιωμένους. Και όταν είμαι μόνος μου αλλά κυρίως με την παρέα μου που είναι από Φιλιππίνες, μας μιλάνε πολύ απότομα. Αλλά είναι και άλλη γενιά, δεν έχουν συνηθίσει και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Δεν έχει νόημα να κάνουμε κάτι. Εντάξει … το ανεχόμαστε. Συνηθίζουμε και συνεχίζουμε.

Ρατσισμός είναι να μην σου δίνεται η ευκαιρία να βρεις δουλειά για να ζήσεις λόγω καταγωγής

Ο ρατσισμός που σιχαίνομαι είναι στην αγορά εργασίας. Να μην σε θέλει κάποιος στη δουλειά του επειδή είσαι Αλβανός. Από τη μία το καταλαβαίνω, μπορεί να το κάνει για την καλή φήμη και το όνομα της επιχείρησής του και μπορεί ακόμα και η δική του δουλειά να κινδυνεύει αν προσλάβει έναν ξένο αλλά έρχεται κάποιος και σου ζητάει δουλειά για να ζήσει, να βγάλει χρήματα να θρέψει την οικογένεια του.  Δεν είναι σωστό να του λες όχι, μόνο και μόνο επειδή έχει γεννηθεί αλλού. Το έχει βιώσει έντονα η μητέρα μου αυτό.  Αν και έχει δίπλωμα Α’ chef στη μαγειρική, πολλές φορές δεν την έχουν προσλάβει ή της έχουν προτείνει να εργαστεί με χαμηλότερο μισθό λόγω καταγωγής.

Για εμένα αυτό είναι ρατσισμός!

 

 

Το να σου πει μια κουβέντα κάποιος στο λεωφορείο περνάει. Μπορεί να είχε μια άσχημη ημέρα, να είχε πολλά προβλήματα αλλά να μην σε αφήνει να δουλέψεις αυτό σου δημιουργεί πραγματικό πρόβλημα! Δεν σε αφήνει να ζήσεις στην ουσία!

Αυτό που δεν αλλάζω στην Ελλάδα είναι οι αναμνήσεις μου. Όλα αυτά που έχω ζήσει και καλά και άσχημα, όλες αυτές οι εμπειρίες με τους φίλους μου, την οικογένεια μου δεν θα μπορούσα ποτέ να τα αρνηθώ.

Δεν έχω κάτι που να μην αντέχω στην Ελλάδα, είναι πολύ ζωντανή και όμορφη χώρα αλλά με ενοχλούν οι κοινωνικές διακρίσεις. Έρχεται ένας άνθρωπος και ψάχνει κάτι καλύτερο -με το πτυχίο του κιόλας -και μπορεί να εργαστεί μόνο ως οικιακή βοηθός ή εργάτης επειδή δεν γεννήθηκε εδώ; Ψάχνει για κάτι  καλύτερο και αυτό είναι το καλύτερο που του δίνουμε ως κοινωνία; Επειδή είμαστε «ανώτεροι»; Γιατί; Γιατί δεν προσπαθούμε όλοι να γίνουμε «πιο ίσοι»;  Γιατί δεν επωφελούμαστε από τη διαφορετική ματιά ενός ξένου αλλά τον σταματάμε χωρίς να του δώσουμε μια ευκαιρία; Αυτό γίνεται και μεταξύ Ελλήνων. Ανάλογα με το πού γεννήθηκαν στο βορρά ή στο νότο, σε χωριό ή σε πόλη. Κλείνουμε ο ένας στον άλλο τις πόρτες ανάλογα με την καταγωγή!

Η χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης, επηρέασε και τη συμπεριφορά 

Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πώς συμπεριφέρονται οι Έλληνες τώρα στους ξένους από ό,τι παλιότερα. Τότε υπήρχε τόση ευημερία που δεν θα σε ένοιαζε αν ο διπλανός σου που είναι Αλβανός περνάει καλά. Ενώ τώρα αν είναι η διάθεσή σου κακή, προσπαθείς να καταστρέψεις και των γύρω σου. Όλοι τώρα ζούμε χειρότερα οικονομικά και αυτό μεταφέρεται στις σχέσεις μεταξύ μας.

Με φοβίζει πολύ αυτό.  Αύριο που θα πάρω το πτυχίο μου θα μπορέσω να εργαστώ εδώ ή θα πρέπει να φύγω χωρίς να καν να μου δοθεί μια ευκαιρία;

Στην Αλβανία δεν θα γύριζα. Υπάρχουν χώρες που μπορούν να προσφέρουν πολύ καλύτερη ζωή και εργασία . Λυπάμαι που το λέω αλλά στην Αλβανία πάω μόνο σαν τουρίστας…

Για εμένα η ευτυχία είναι στα μικρά πράγματα.

Η πιο όμορφη στιγμή μου ήταν τα  Χριστούγεννα. Είχαμε φίλους και συγγενείς, φαγητό στο τραπέζι μας και δεν ακούσαμε τίποτα κακό. Ούτε καν στις ειδήσεις! Για εμένα αυτό ήταν παράδεισος.