Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Ρουμπλιόφ... με «άρωμα» φυσικού αερίου!

Ούτε η έκθεση ενός αριστουργήματος δεν γίνεται πια χωρίς «χορηγούς»...

| 08/06/2016

Σιγά μην «γλίτωνε» ο Αντρέι Ρουμπλιόφ, αυτός ο συγκλονιστικός αγιογράφος των ύστερων χρόνων του ρωσικού Μεσαίωνα, από τις «ευγενικές» – αλίμονο! – «χορηγίες» του κεφαλαίου…

Η εικόνα της «Ανάληψης», ένα από τα σημαντικότερα έργα του, που χρονολογείται στα 1408, ταξίδεψε από την διάσημη Πινακοθήκη Τρετιακόφ της Μόσχας, στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και θα εκτίθεται από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο του 2016.

Οπως ενημερώνει το Μουσείο, πρόκειται για πρόδρομο έργο των εκθέσεων με έργα από την Πινακοθήκη Τρετιακόφ  και το Μουσείο Ερμιτάζ που θα ακολουθήσουν στο Βυζαντινό Μουσείο, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του αφιερωματικού έτους  «Ρωσία-Ελλάδα 2016».

Στον καπιταλισμό όμως, τα πάντα, πολύ περισσότερο η έκθεση ενός καλλιτεχνικού αριστουργήματος, δεν αποτελούν παρά μια ακόμη επιχειρηματική «ευκαιρία». Ετσι, το Μουσείο πληροφορεί, ότι η έκθεση της εικόνας χρηματοδοτήθηκε αλλά και «συνδιοργανώθηκε»(!) από την Prometheus Gas, εταιρία του γιγάντιου ρωσικού ενεργειακού μονοπωλίου της Gazprom και του Ομίλου Κοπελούζου!

ρουμπλιοφ1

Ετσι εννοούνται τα «βαρύγδουπα» ιδεολογήματα περί «πολιτιστικής διπλωματίας»: Η ένταξη του πολιτισμού στο «κάδρο» των επιχειρηματικών, διακρατικών «deals».

Εκεί οδηγεί η συνεχώς επιταχυνόμενη διαδικασία μετατροπής των μουσείων σε επιχειρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να λειτουργούν με όρους καπιταλιστικής «αγοράς» αν θέλουν να επιβιώσουν. Διαδικασία η οποία αποτελεί στρατηγικό στόχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο πλαίσιο της πλήρους εμπορευματοποίησης του πολιτισμού. Με τις κυβερνήσεις – και τις εγχώριες φυσικά – να κάνουν «σημαία» την «πολιτιστική χορηγία», η οποία είναι το δημοφιλέστερο «εργαλείο» για την συνειδητή αποχώρηση του κράτους από την πολιτιστική διαχείριση και την παράδοσή της απευθείας στους καπιταλιστές.

Από αυτή την άποψη, τα λόγια του κινηματογραφικού Αντρέι Ρουμπλιόφ στο ομότιτλο αριστούργημα του Ταρκόφσκι, φαντάζουν ανατριχιαστικά επίκαιρα: «Ο Ιούδας πούλησε τον Χριστό, αλλά θυμήσου, ποιος τον αγόρασε; Οι αρχιερείς. Γιατί την αλήθεια φοβόντουσαν. Φοβόντουσαν ότι ο λαός θα έπαυε να είναι κάτω από την εξουσία τους»*

[hr]

* Σειρά «Σενάρια»: Αντρέι Κοντσαλόφσκι – Αντρέι Ταρκόφσκι, «Αντρέι Ρουμπλιόφ», έκδοση της Ενωσης Εργαζομένων Κινηματογραφίας της ΕΣΣΔ, Μόσχα, 1964.

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.