Σταμάτης Κραουνάκης

«Δεν ανήκω σε λίστες, απ’ όπου και αν προέρχονται»

| 20/07/2014

Πολυσυζητημένος και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενος, με περισσότερο ή λιγότερο διακριτικό τρόπο προκλητικός, αλλά ομολογουμένως πριν και πάνω απ’ όλους απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του…Πληθωρικός από κάθε πλευρά και σε κάθε εκδήλωση του ο Σταμάτης Κραουνάκης με ώθησε να του υποβάλλω έναν ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό ερωτήσεων. Απάντησε όμως σε όλες πρόθυμα, μιλώντας για τις δύο πρόσφατες κινήσεις του, το διπλό cd «Stamdoc14 – Η Λειτουργία Των Πόλεων» και την παράσταση «Η Αληθινή Απολογία Του Σωκράτη», στην οποία πρωταγωνιστεί και ήδη παίζεται με μεγάλη επιτυχία στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, αλλά και για πολλά ακόμη, εντός και εκτός μουσικής.

ekswfyllo_cdΟι πόλεις σας προκαλούν, στον παρόντα χρόνο τουλάχιστον, κάποιου είδους θρησκευτικό συναίσθημα που σας ώθησε να δώσετε αυτόν τον τίτλο στον τελευταίο σας δίσκο; Ή μήπως υπονοείτε ότι πρόκειται για ένα ρέκβιεμ για τις πόλεις; Και τι ακριβώς σημαίνει αλήθεια αυτό το «stamdoc14» που προηγείται του τίτλου;

Αποτυπώνει κανείς αυτό που ζούμε με τα μάτια του ποιητή και τα αυτιά του μουσικού, του πρώτου έρωτα…Ναι, είναι ένας πρόλογος πριν μπω στις λειτουργίες μιας και αυτή είναι η μουσική που ακούω τελευταία για να ανοίγει η πόρτα του θυμικού στα μέτρα ενός συμπαντικού ήχου. Οι πόλεις έχουν τη μαγεία τους, τα μυστικά τους και έτσι τις περπατάω, τις μαθαίνω , τις αγαπώ ή όχι…Αυτήν τη φορά πήγα και μας κοίταξα από τα υψώματα. Όσο για το stamdoc14, ήταν ο κωδικός που διαλέξαμε για να φτιάξουμε το site, να είναι εύκολο και προσβάσιμο χωρίς δυσκολία, δεν μου άρεσε καθόλου να λεγόταν iliturgiatonpoleon.

Πόσο άλλαξε η θεώρηση σας απέναντι στην ίδια την μουσική δημιουργία από τη στιγμή που αρχίσατε να δουλεύετε τόσο στενά και σχεδόν συνεχώς με την Σπείρα Σπείρα;

Καθόλου, η μουσική μου είναι η μουσική μου και η Σπείρα το σόου, η καθημερινότητα. Μην σας πω ότι η μουσική μου τώρα έγινε πιο απαιτητική, πιο ακριβή για εμένα, μιας και με την ομάδα εκτονώνω δυναμικά τη σύγκρουση μου με το καθημερινό ή την θεατρικότητα μου.

Αντίστοιχα όμως στο «Η Λειτουργία Των Πόλεων» είστε μόνος, εννοώ ότι μόνο δύο μέλη της Σπείρα Σπείρα συμμετέχουν ερμηνευτικά και σε πολύ λίγα τραγούδια. Γιατί αυτή τη φορά τους κρατήσατε εκτός, και κυρίως πόσο διαφορετικά έκανε αυτό τόσο την υλοποίηση όσο και το τελικό αποτέλεσμα του δίσκου;

Εκτός από την  Αναστασία και τον  Κώστα που τραγουδούν συμμετέχει επίσης ο Άρης Βλάχος που παίζει παντού και μου έγραψε και ένα τραγούδι και ο Χρήστος Μουστάκας που λέει ένα τραγούδι το οποίο του ταιριάζει. Το καστ του δίσκου προέκυψε  από το ίδιο το υλικό, άφησα κάθε τραγούδι να ζητήσει τη φωνή – ψυχή του.

Πρέπει να δούμε τα κείμενα σας που υπάρχουν στο cd, ως λογοτεχνικές σας επιδόσεις ή είναι ένα αναγκαίο και φυσικό συμπλήρωμα των συγκεκριμένων τραγουδιών;

Επέλεξα τμήματα από ραδιοφωνικές μου εκπομπές, συνεντεύξεις και άρθρα μου σε εφημερίδες, γενικά κείμενα που ένιωθα ότι θα δίνουν στον μελλοντικό ακροατή μια μαρτυρία της εποχής που γράφτηκαν τα τραγούδια. Είναι, ας πούμε, μια παράλληλη δράση…Δεν έχω λογοτεχνικές βλέψεις αλλά το ραδιόφωνο με υποχρέωσε σε μικρές φόρμες που είναι μια πολύ καλή άσκηση.

Αν και πλέον φαίνεται ότι προτιμάτε να γράφετε ο ίδιος τους στίχους των τραγουδιών σας από την άλλη είναι μάλλον αδύνατο να μην υπάρχουν κάθε φορά και κάποιες συνεργασίες σας με τη Λίνα Νικολακοπούλου, έτσι δεν είναι;

Όχι, δεν το προτιμώ, απλά γράφω όποτε θέλω να πω κάτι ή μου βγαίνει μαζί με τη μουσική. Άλλωστε στο δίσκο υπάρχουν και αρκετοί ποιητές: Κική Δημουλά, Γιώργος Χρονάς, Ιάκωβος  Καμπανέλλης, Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Παναγιώτης Μέντης, Άκης Δήμου, Λάκης Λαζόπουλος και φυσικά τουλάχιστον μια Λίνα, ένα κομμάτι που αγαπάμε και οι δυο μας πάρα πολύ.

Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να ακούγονται σε ένα νέο έργο φωνές ανθρώπων που δεν βρίσκονται πια στην ζωή, όπως συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση, με εκείνες της Βίκυς Μοσχολιού και του Λευτέρη Βογιατζή. Τι σας έκανε λοιπόν να συμπεριλάβετε και αυτά τα κομμάτια στο δίσκο;

Τα φύλαγα ως κόρη οφθαλμού για μια τέτοια έκδοση.  Άλλωστε ακούγονται και οι δυο ολοζώντανοι!

Μας έχετε συνηθίσει σε απρόσμενες επιλογές ερμηνευτών, σε διαφορετικούς ή ακόμη και στον ίδιο δίσκο, αλλά αυτήν τη φορά κάποιες από τις  φωνές που διαλέξατε όντως ξαφνιάζουν. Γιατί π. χ. μια τραγουδίστρια της παραδοσιακής μας μουσικής, όπως η Γωγώ Τσαμπά, η οποία μάλιστα λέει ένα τραγούδι που κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι;

Το τραγούδι αυτό, το «Οι Βέρες» ήταν για εμένα κομβικό γιατί είναι βαθύτατα λαϊκό αλλά χωρίς σύνηθες σώμα κουπλέ – ρεφρέν και με απασχόλησε πολύ ποιος θα το πει. Το δοκιμάσαμε με τη Γωγώ και μας άρεσε και των δύο.. Είναι μια πολύ ωραία φωνή, λαϊκή κοντράλτο…και το «αφήνουνε κι οι βέρες σημάδια φανερά» είναι ατάκα καύσεως πανηγυριών. Εκεί νιώσαμε ότι κάτι καλό κάνουμε…και ψηθήκαμε!

Τι σας άρεσε τόσο στην δουλειά του συγκεκριμένου graffiti artist και του αναθέσατε όλη την εικαστική επιμέλεια του δίσκου;

Η αλήθεια του και η τόλμη του, τα χρώματα του. η πίστη του και το ότι έχει προσωπική μυθολογία. Αν και το τελικό αποτέλεσμα στο cd ανήκει στο Χρήστο Μουστάκα και στο site από κοινού σε εκείνον και στον Κώστα Φραγκόπουλο.

__________2

Τελικά μετά από τόσα χρόνια κύριε Κραουνάκη πιστεύετε πλέον ότι «όλα (τα είδη) είναι απλώς μουσική» ή αυτό είναι για εσάς ένας μύθος, ίσως ακόμη και ένα ψέμα;

Η μουσική έχει χώρες, δωμάτια, τοπία και ιδέες. Δεν πιστεύω σε είδη, αυτή ήταν δουλειά του μάρκετινγκ.. Η μελωδία σου είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει, χωρίς μελωδία είσαι ανάπηρος…δεν ξέρω βέβαια αν τελικά  απάντησα στην ερώτηση σου. Με τα χρόνια κανείς αθωώνει ακόμη περισσότερο τους μηχανισμούς  του, προσπαθεί να ξεχάσει αυτό που του είναι γνώριμο και να μιλήσει απρόβλεπτα.

Πιστεύετε ότι τηλεοπτικά talent shows τύπου «The Voice» συντελούν έστω και ελάχιστα στην πρόοδο της ελληνικής μουσικής διαμέσου του χρόνου ή αντίθετα την κάνουν ακόμα περισσότερο βορά των μεταπρατών της;

Κούραση…και ορθοστασία!

Σας θλίβει η κατάρρευση της ελληνικής δισκογραφίας ή την θεωρούσατε αργά ή γρήγορα αναπόφευκτη;

Δεν καταρρέει τίποτα, γράφονται τραγούδια, πουλιούνται αλλιώς, δηλαδή από το iTunes και γενικότερα μέσω Internet,  οργανώνονται καινούργια sites πνευματικής ιδιοκτησίας, έχουμε συναυλίες, Ηρώδεια, συμφωνικές ορχήστρες, τραγουδοποιούς, λαϊκούς παίχτες, κομπανίες….Απλά αλλάζει ο τρόπος, μόνο κάτι ντιλεράκια έχουν χάσει τη δουλειά τους και κάτι απαίδευτοι ραδιοπαραγωγοί…ε, αυτό δεν μας πειράζει!

Ας έρθουμε όμως και στην θεατρική παράσταση σας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Καταρχήν ποιου ήταν η ιδέα για αυτήν, δική σας ή του Ένκε Φεζολλάρι;

Ήταν δική μου πολιτική απόφαση να πειθαρχήσω σε αυτό το εξαιρετικό μνημείο της δημοτικής γλώσσας και ζήτησα από τον Ένκε να το αναλάβει.

Είναι η πρώτη φορά που εκτίθεστε τόσο σε πρωταγωνιστικό ρόλο και μάλιστα σε μια παράσταση, της οποίας τη μουσική δεν γράψατε ο ίδιος. Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση; Το ρίσκο μιας αναμέτρησης με την υποκριτική σας φόβισε καθόλου ή όχι;

Καθόλου, έχω διαβεί Επίδαυρο με «Αχαρνής», έχω τρέξει one man show τρεις ώρες στη σκηνή μόνoς μου…Tο μόνο που με ανησυχούσε ήταν να καταφέρω να αφομοιώσω το κείμενο. Καμαρώνω για το συνολικό αποτέλεσμα που επιτύχαμε όλοι μαζί.

Ποιος είναι κατά τη γνώμη σας πιο επίκαιρος σήμερα, ο Σωκράτης, ο Βάρναλης ή αμφότεροι, ταυτόχρονα και εξίσου;

Αυτοί είναι ο ναός, επίκαιροι είμαστε εμείς…Ο ναός είναι πάντα στη θέση του.

Θεωρείτε ότι το πολίτευμα μας σήμερα είναι δημοκρατία, μία αναγκαία δηλαδή εξέλιξη εκείνου της Αθήνας την εποχή του Σωκράτη ή μόνο κατ’ επίφαση τέτοια;

Το λέει ο Βάρναλης, «η δημοκρατία σας είναι μασκαρεμένη τυραννία».

_MG_7999 S

Τόσο το περιεχόμενο όσο και το μήνυμα της παράστασής σας δεν μπορούν να μη φέρουν στο νου το πως προσπάθησε – και συνεχίζει να το κάνει, όσο μπορεί – η Χρυσή Αυγή να εκμεταλλευθεί, αν όχι να καπηλευθεί, την αρχαία Ελλάδα και το πνεύμα της. Σας προβλημάτισε, σας ανησύχησε ή απλά σας εξόργισε αυτό; Πώς μπoρούμε να προστατεύσουμε την Ιστορία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά από τέτοιου είδους «υπεξαιρέσεις»;

Έχει ένα εξαιρετικό απόσπασμα ο Γιώργος Κιμούλης στην παράσταση του σχετικά με αυτό το θέμα… Η βία της αμορφωσιάς είναι η χειρότερη όλων!

Πιστεύετε ότι έχετε και ο ίδιος μερίδιο ευθύνης – όπως και όλοι μας – σε αυτήν τη σύνθετη κρίση; Τόσο προσωπικά, ως άνθρωπος και πολίτης, όσο και ως δημιουργός που οι δίσκοι και οι παραστάσεις του ήταν από τις πλέον επιτυχημένες εμπορικά την εποχή των «παχιών αγελάδων»…

Ε δεν θα αισθανθούμε και ενοχή επειδή κάναμε επιτυχία, άλλωστε δεν σταματήσαμε να έχουμε. Δεν πουλήσαμε ποτέ τους εαυτούς μας σε κανένα σύστημα, τη δουλειά μας κάναμε, ο κόσμος ερχόταν και εξακολουθεί να έρχεται και τώρα. Πρώτος κατέβασα τις τιμές, πρώτος έβαλα δυο όργανα και έκανα τη δουλειά μου. Άβολα ένιωσαν όσοι άργησαν να ακούσουν τα προστάγματα των καιρών. Δεν έτρεξα πίσω από καμιά εξουσία ποτέ και για κανενός το χατίρι, τα έσπαγα πάντα εύκολα για να έχω ελευθερία έκφρασης και συμπεριφορών. Ακούστε το «Εφημερία 1990», είχα δει τι ερχόταν αν και τότε, ακόμα και οι πιο υποψιασμένοι, με έλεγαν υπερβολικό.

Η υλική και όχι μόνον ευδαιμονία μιας τουλάχιστον δεκαπενταετίας ήταν κάλπικη, φαντασιακή επινόηση ή ηθελημένη αυταπάτη μιας ολόκληρης κοινωνίας κύριε Κραουνάκη;

Ήταν προμελετημένη εγκληματική κίνηση του ΠΑΣΟΚ πάνω στην κασίδα ενός ταλαιπωρημένου και ημιεγράμματου λαού.

Αντίστοιχα πόσο εύκολος είναι σήμερα ο συνδυασμός της προσωπικής επιβίωσης – με την έννοια του βιοπορισμού και όχι μόνο – με τη συμμετοχή, ίσως και τη συμβολή, σε μία συλλογική ανάταση που τόσο έχουμε ανάγκη;

Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές γι’  αυτό. Παλεύουμε όλοι, καθένας όπως μπορεί….

Το Facebook είναι για εσάς ένα χρήσιμο εργαλείο ή ένα αληθινό μέσο επικοινωνίας, όπως ας πούμε το κινητό τηλέφωνο και ίσως ακόμα καλύτερο και από αυτό;

Μ’ αρέσει…έκανα φίλους μέσα από αυτό…γίνονται πλάκες…κάνω επιθεώρηση…κάνω performance!

Πώς νιώθετε στο Κόκκινο 105,5 και πόσο διαφορετικό είναι το να κάνετε εκπομπή σε έναν αριστερό ραδιοφωνικό σταθμό από έναν οποιονδήποτε άλλον;

Μια χαρά είμαι, παρέα με αγαπημένους… Για να είμαι ειλικρινής πουθενά παλαιότερα δεν είχα θέμα με το τι θα πω, άλλωστε γι’ αυτό με αγαπούν ή με μισούν ανάλογα, για αυτά που πιστεύω και για αυτά που λέω. Απλώς εδώ είμαι με συγγενείς…Μη νομίζεις όμως και αυτό καμιά φορά καταντάει «αβάσταχτο»! (γέλια)

Θα λέγατε ότι η ιδεολογική και πολιτική σχέση σας με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αμοιβαίας όσμωσης, συνάφειας, συγγένειας ή αδελφική;

Άκου, δεν έχω και δεν θέλω νταλαβέρια με κανένα κόμμα. Μου είναι πολύ συμπαθής ο Αλέξης Τσίπρας όπως και κάποιες εξαιρετικές κυρίες που υπεραγαπώ και εκτιμώ για τη δράση τους, και καμαρώνω για τον αγωνιστή Μανώλη Γλέζο. Το ίδιο άνετα όμως έχω άριστες σχέσεις και με το χώρο του ΚΚΕ και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανήκω βλέπεις στους ουτοπικούς που θέλουν μια «αγκαλιασμένη» αριστερά και στενοχωριέμαι για τις εσωτερικές  κόντρες της. Αυτό είναι όλο, είμαι καλλιτέχνης  και διατηρώ την ελευθερία της κριτικής και σαφώς δεν ανήκω σε λίστες απ’ όπου και αν προέρχονται.

Θεωρείτε ότι αυτό το Ποτάμι που πρόσφατα ανέβλυσε μπορεί να κάνει γόνιμα τα από καιρό αποξηραμένα «εδάφη» της χώρας ή αντίθετα θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα του και θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές;

Συμπαθώ πολύ τον Σταύρο Θεοδωράκη, δεν έχω τίποτα εναντίον του αλλά το Ποτάμι μού μοιάζει «ρέμα της Χελιδονούς»! Ένα ποτάμι μπορεί να παρασύρει ο,τιδήποτε στο διάβα του, ειδικά κάτι μπάζα από χαλάσματα πρόσφορα σε αυτό…

__________

Σας ικανοποιεί η στάση της πλειοψηφίας των ανθρώπων του πνεύματος και του πολιτισμού απέναντι σε αυτό το κατά συρροή έγκλημα εναντίον του λαού αυτής της χώρας; Πιστεύετε ότι στέκονται στο ύψος αυτών των τόσο δεινών περιστάσεων;

Κάθε ένας καλλιτέχνης και διανοούμενος, κάνει αυτό που δύναται και αυτό που καταλαβαίνει…Πολλοί άργησαν να ξυπνήσουν, τώρα κάτι γίνεται.

Τελικά πάντως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»…ή μήπως είναι ήδη νεκρή και απλά δεν το έχουμε αντιληφθεί;

Η Ελλάδα είμαστε εμείς και εμείς είμαστε ακόμα όρθιοι…Η ελπίδα μου εναποτίθεται στο σύμπαν και στον άγιο τόπο μας!

Και τα σχέδια σας μετά το «Η Αληθινή Απολογία Του Σωκράτη»;

Γράφουμε, διαβάζουμε, έρχεται χειμώνας, καινούργια παράσταση, δύο πολύ ωραίες συνεργασίες και μια ταινία με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Α ναι, ίσως και άλλη μια….

Η «Απολογία του Σωκράτη» η πολιτική πράξη του καλοκαιριού, συνεχίζεται μέχρι και την Παρασκευή 25 Ιουλίου (εκτός Κυριακής 20 Ιουλίου) στις 21.00 στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.