Συλλαλητήρια για απεργία και πολυνομοσχέδιο

Και χωρίς «έγκριση κανόνων καλής συμπεριφοράς» από τους ...ειδήμονες

| 12/01/2018

Στους δρόμους βρίσκονται χιλιάδες διαδηλωτές ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και της Πρωτοβουλίας για Συντονισμό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων καταγγέλλοντας τις νέες προβλέψεις που περιορίζουν, ουσιαστικά, τη δυνατότητα κήρυξης απεργίας, που φέρνει το πολυνομοσχέδιο των 1.400 σελίδων που έρχεται να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει, αν έχει απομείνει, όρθιο στο βωμό του κλεισίματος της τρίτης αξιολόγησης, που θα ανοίξει το δρόμο για έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.

Τι αλλάζει το νομοσχέδιο; Αλλάζει, όπως γράψαμε στο ToPeriodikoGR τον κανόνα της απαρτίας στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων που δεν είναι ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης όταν συγκαλούνται προκειμένου να ληφθεί απόφαση για απεργία. Το ισχύον πλαίσιο προβλέπει ότι στις σχετικές συνελεύσεις πρέπει να παρίσταται το 1/3 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με την νέα διάταξη το 1/3 τροποποιείται σε 1/2. Η απαρτία δεν υπολογίζεται στα εγγεγραμμένα μέλη, αλλά στα οικονομικά τακτοποιημένα, δηλαδή αυτά που έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους. Καμία αλλαγή δεν επέρχεται στα πρωτοβάθμια σωματεία ευρύτερης περιφέρειας (π.χ. Αττικής) ή πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς και στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις και στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Στην πραγματικότητα, η αύξηση αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού σύμφωνα με τον συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, το 1/3 σήμερα αφορά μόνο στην πρώτη Γενική Συνέλευση του σωματείου, καθώς η απαρτία στην τρίτη Γενική Συνέλευση μπορεί να επιτευχθεί και με το 1/5 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με την καινούργια πρόβλεψη, αυτό το 1/5 μετατρέπεται σε 50+1 επί του συνόλου των οικονομικά τακτοποιημένων μελών.

Είναι προφανές ότι μέσα στο ζοφερό εργασιακό περιβάλλον που όλοι βιώνουμε (ατομικές συμβάσεις, δίμηνες ή τρίμηνες συμβάσεις, εργοδοτική αυθαιρεσία, βαρβαρότητα, ανασφάλεια, ανεργία, χαμηλοί μισθοί), η συγκεκριμένη πρόβλεψη καθιστά ακόμη δυσκολότερη την οποιαδήποτε κίνηση για απεργία. Ναι, φυσικά υπάρχουν και χειρότερα με την ΝΔ να υποστηρίζει ότι θα πρέπει το μέτρο να επεκταθεί σε όλα τα σωματεία και η πλειοψηφία να υπολογίζεται στη βάση όλων των εργαζομένων και όχι μόνο όσων έχουν εγγραφεί σε σωματεία. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι με δεδομένη και τη δυνατότητα των αφεντικών (νομικά κατοχυρωμένη από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, και παραμένουσα νομικά κατοχυρωμένη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) να συστήνουν «ενώσεις προσώπων»,  μπορούν εύκολα να φτιαχτούν ανοιχτά εργοδοτικά σωματεία (ενώσεις προσώπων) ή απλώς να τρομοκρατούνται οι εργαζόμενοι ώστε να μην μπορεί ποτέ μα ποτέ να κηρυχθεί απεργία.

Όσο για τον ΣΕΒ; Δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του. Και αξιοποιώντας την ευνοϊκή συγκυρία, δεν διστάζει να ζητήσει επιχειρησιακά σωματεία και συμβάσεις που θα έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τις συλλογικές! Α, ναι, πρόκειται για τον νόμο που πέρασε με διατάγματα εν μέσω τεράστιων διαδηλώσεων στη Γαλλία και που ακόμη ο ευέλικτος Μακρόν δεν έχει καταφέρει να βρει τρόπο να εφαρμόσει…

Από την πλευρά της, η ΓΣΕΕ, η συνομοσπονδία για την οποία κυρίως «χτυπά η καμπάνα», δεν έχει κηρύξει καν μια στάση εργασίας. Ας ξυπνήσει κάποιος τον κ. Παναγόπουλο να βάλει την συνδικαλιστική «κασέτα» να πει πέντε παρόλες, να θυμηθούμε ότι υπάρχει ΓΣΕΕ. Ή ακόμη καλύτερα, ας πάει κάπου αλλού να κοιμηθεί. Έχει, φανταζόμαστε, τη δυνατότητα για να τελειώνουμε και με αυτήν την κοροϊδία.

Γι αυτό όλοι, όπως, όπου μπορούμε, στο δρόμο. Όχι μόνο σήμερα. Αλλά διαρκώς. Γιατί ίσως την επόμενη φορά που θα τολμήσουμε να μιλήσουμε για απεργία, να είναι ήδη αργά. Και έχει χυθεί πολύ αίμα για να αποκτήσουμε αυτό το πολύτιμο εργαλείο, που μπορεί να έχει «κακοποιηθεί» κατά καιρούς, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αξία και τη σημασία του.

Τα υπόλοιπα, για τους όψιμους ινστρούκτορες του συνδικαλιστικού κινήματος και τις συμβουλές «συμπεριφοράς» εδώ. Γιατί είναι κουραστικό ν’ ασχολείται κανείς διαρκώς με απολογητές.