Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Όταν ο Άριος συνάντησε τον Διάβολο...

| 07/09/2017

Από μικρό παιδάκι ο Άριος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που του πιπίλιζε συνεχώς το νου ότι ήταν ξεχωριστός. Άνηκε σε μία ανώτερη φυλή, υπερανθρώπων προικισμένων με εξαιρετική διάνοια και με σωματικά προσόντα απεριόριστης ρώμης, κληροδοτήματα των τρομερών στην όψη και φονικών στη δύναμη, Βόρειων Θεών.

Ο ίδιος κολακευόταν με όλα αυτά τα περίεργα και θεόσταλτα χαρίσματα, αλλά συχνά πυκνά έβλεπε ότι σε κανένα τομέα της ζωής του δεν ήταν ο καλύτερος. Υπήρχαν πολλά παιδιά , “κατώτερης πάστας” όπως έλεγαν οι δικοί του, που είχαν καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα και τον αθλητισμό.
Άριστα εκπαιδευμένος από το σπίτι, ξερίζωνε τους σπόρους της αμφιβολίας εν τη γενέσει τους και στη θέση τους καλλιεργούσε εκείνους του μίσους και της φθονερής παραφροσύνης που ταίριαζε στις διδαχές των «σοφών» δασκάλων του.

Luftwaffe-aces-meet-Hitler-after-an-awards-ceremony-at-the-Berghof-April-1944

Ο αυστηρός πατέρας του ήταν για τον πιτσιρικά Άριο, μία αμείλικτη θεότητα που του είχε ενσταλάξει βαθιά μέσα στο κέντρο της ίδιας της ύπαρξης του, τους απαράβατους κανόνες ενός καλού και πειθαρχημένου πολίτη. Απόλυτος σεβασμός στην ιεραρχία, σκληρός παραδειγματισμός στους κατώτερους του, μίσος σε όσους δεν ανήκουν στην μεγάλη οικογένεια του έθνους, βία κατά εκείνων που αμφισβητούν την σπουδαιότητα της πατριαρχίας και του αίματος.

Stasi_7

Άκουγε με προσοχή για τους κινδύνους που απειλούσαν με νοθεία το σπουδαίο γονίδιο που έκρυβε το DNA του, για τον εκφυλισμό της κοινωνίας εξαιτίας των συνδικαλιστών, των άθεων, των κομμουνιστών και των φεμινιστριών. Έμαθε να τοποθετεί τους ανθρώπους σε κουτάκια ανάλογα με τη χρησιμότητά τους. Εγχάραξε στις φλέβες του που έρρεε το κατακόκκινο, «ανόθευτο» αίμα του ότι κανένας οίκτος δεν άξιζε στους εχθρούς της πατρίδας, στους καταραμένους ιδεολόγους επαναστάτες που απειλούσαν την ακεραιότητα του Κράτους.

Ενηλικιώθηκε, παίρνοντας μέρος σε πογκρόμ κατά των εβραϊκών μειονοτήτων, συμμετείχε σε ξυλοδαρμούς φοιτητών, άνοιγε κεφάλια ,σαν καρπούζια, αντικαθεστωτικών και ομοφυλόφιλων . Είχε βιάσει και μερικές δεσποινίδες και αισθανόταν περίφημα.

Ανδρώθηκε και από μέλος συμμοριών του δρόμου μεταπήδησε στα SS. Ο πατέρας του θα ήταν περήφανος… Βασάνισε παιδιά και γέρους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φορώντας τη στολή με τον αγκυλωτό σταυρό ένιωθε 3 μέτρα ψηλός και ανίκητος. Ο Θάνατος δεν τον πλησίαζε, αντίθετα εκείνος ήταν που τον έσπερνε στο διάβα του, συνθλίβοντας κάτω από τις ερπύστριες των τανκς τα κορμιά των κατωτέρων του. Τους έκλεβε τη ψυχή και ηδονιζόταν. Είχε γίνει επιτέλους ένας μικρός Θεός. Αχ, πόσο λάτρευε τον Φύρερ, τον μεγάλο Πατέρα του…

Visit allwallpapersfree.blogspot.com

Όλα πήγαιναν εξαιρετικά και το μονοπάτι του φαινόταν λαμπρό και πορφυρό από τα θύματά του, όταν μία «αλλόθρησκη» χειροβομβίδα έβαλε οριστικά τέλος στη Μοίρα και το Πεπρωμένο του. Τα λιγοστά «ψημένα» κομμάτια της σάρκας του αποτελούσαν τη καλύτερη απόδειξη ότι ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις και φροντίζει για όλα τα παιδιά του, ανεξαρτήτως χρώμα δέρματος και πολιτικών πεποιθήσεων.

Ξύπνησε μετέωρος στο απόλυτο έρεβος της ανθρώπινης υπόστασής του. Ο χώρος και ο χρόνος είχαν πεθάνει μαζί με το σώμα του. Ο Άριος πρόσεξε ότι ήταν και πάλι μικρό αμούστακο παιδαρέλι. Μπρος του στεκόταν θεόρατος ο Κριτής, ίσως όχι των πάντων, αλλά σίγουρα ο προσωπικός του εκδικητικός κατήγορος. Το πρόσωπό του παραμορφωμένο, άλλαζε συνεχώς σχηματισμούς παίρνοντας μορφές που γνώριζε από παλιά. Αναγνώρισε κάποια από τα θύματά του, άλλα τα είχε λησμονήσει. Δεν είχε και πολλή σημασία τώρα πια..

2017-08-16_220149

Ξέρεις τους λόγους για τους οποίους βρίσκεσαι εδώ, όπως και για το τι θα ακολουθήσει. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που φόνευσες, σου προσφέρεται η δυνατότητα να απολογηθείς για τη φαυλότητα των πράξεών σου. Ίσως έτσι για πρώτη φορά στην άθλια ζωή σου, συλλογιστείς το βάρος των κακουργημάτων σου.

Δεν απολογούμαι για τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος. Εγώ ακολούθησα μονάχα το δόγμα του πατέρα μου, του Φύρερ και της πατρίδας μου. Έμαθα να μισώ και να σκοτώνω. Δε μετανιώνω για τίποτα. Δεν είναι δικό μου λάθος που γεννήθηκα στην ύψιστη φυλή που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, αλλά δικό τους που γεννήθηκαν κατώτεροι. Ευτελείς, ασήμαντες υπάρξεις, που δημιουργήθηκαν ίσως μονάχα για να αντιπαραβάλουμε σε αυτές τη μεγαλοπρέπεια του πολιτισμού μας. Είμαι μεγάλος και τρανός εγώ, όπως και πρόγονοι μου. Απόδειξη ο ανδρείος θάνατος μου.

Ο θάνατος σε βρήκε όπως σου άρμοζε. Ήσουν με τα παντελόνια κατεβασμένα, σε μία λεκάνη, με συντροφιά τη δυσοσμία των εκκρίσεων και των κενώσεων σου. Λυπάμαι φιλαράκο αλλά δεν υπάρχει λυρισμός στα σκατά. Μεγάλωσες μέσα σε αυτά, έγιναν κομμάτι σου .Έγιναν Εσύ. Όσο ζούσες δεν μπορούσες να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει. Ένα φοβισμένο, δουλοπρεπή ανθρωπάκι, να τι ήσουν.

Πώς τολμάς, εγώ…

ΠΑΨΕ .Ήσουν ένας αχρείος που ακολουθούσε εντολές. Φοβόσουν το διαφορετικό, καθώς ποτέ σου δεν το καταλάβαινες και έτσι το μισούσες από τα Τάρταρα της μαύρης καρδιάς σου. Πάθαινες αμόκ και μόνο στη σκέψη ότι δεν μπορούσες να φτάσεις ούτε στο μικρό δαχτυλάκι εκείνων που ενώ ήταν τόσο καλύτεροι σου σε ποιότητα, πνεύμα και σκέψη σκέψη , ήταν καταδικασμένοι από τερτίπια της σκληρής απάνθρωπης μοίρας να υποστούν τους πόνους της αποκτηνωμένης σου καρδιάς. Μισούσες τους μαύρους όχι για τη σκούρα επιδερμίδα τους αλλά εξαιτίας της γεμάτης με το χρώμα της ελευθερίας και μουσικότητας ζωής τους. Σε τρομοκρατούσαν οι γυναίκες που δεν δείλιαζαν κάτω από την πατριαρχική μπότα σου, για αυτό και τις κακοποιούσες. Απεχθανόσουν τους επαναστάτες γιατί αυτοί κυοφορούσαν την αλλαγή του μονίμως στάσιμου κόσμου στον οποίο ζούσες.

Ανοησίες, τι είναι αυτά που μου λες; Εγώ δεν φοβόμουν τίποτα και κανένα. Εγώ ήμουν γιος του Φύρερ, ήμουν περήφανος στρατιώτης.

Ήσουν ένα τσοπανόσκυλο, ένα μεταξύ πολλών. Ο Αρχηγός σου διαφέντευε τις τύχες σας με μοναδικό κίνητρο το αίμα και την οδύνη που προξενούσατε με τις δαγκωνιές σας. Η Εξουσία σας ήταν απατηλή, μα επικίνδυνη. Αντίθετη από την πεμπτουσία της ύπαρξης μας. Θα είσαι καταραμένος γιατί δε σεβάστηκες τη ζωή, στέρησες από τα παιδικά χείλη το πηγαίο αυθόρμητο γέλιο και τη χαρά. Κατακερμάτισες την ειρήνη και τη δημιουργικότητα σαν μία κινούμενη φαιά πανούκλα. Καταδικάζεσαι στην απόλυτη λήθη, στο σκοτάδι της ιστορικής λησμονιάς. Εσύ και οι απόγονοι σου θα νιώσετε τη βία των ίδιων των πράξεων σας για όσο θα υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι που θα ευαισθητοποιούνται από τα ουρλιαχτά των θυμάτων σας. Γιατί το φως του ανυπέρβλητα ακτινοβόλου Φάρου της ζωής είναι ισχυρότερο και από το πιο μαύρο που φωλιάζει στις μισερές καρδιές σας.

Στο κακό ο (νέο)φασισμός και τα κτήνη του και να μη μας γράφετε…
Δεν πρόλαβε να μιλήσει. Καταπλακώθηκε σε σκόνη από το βάρος των ενοχών του…