Όχι στα Όσκαρ από τον υποψήφιο ιρανό σκηνοθέτη, Φαραντί

| 30/01/2017

Αν και είναι σοβαρός υποψήφιος για Όσκαρ στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, με τον «Εμποράκο», ο σπουδαίος και ήδη πολυβραβευμένος ιρανός σκηνοθέτης, Ασγκάρ Φαραντί, ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στην τελετή απονομής των βραβείων, καταγγέλλοντας τους περιορισμούς εισόδου που επέβαλε το διάταγμα του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Η δήλωσή του…

«Λυπάμαι που ανακοινώνω μέσω αυτής της δήλωσης πως πήρα την απόφαση να μην παραστώ στην τελετή των Όσκαρ μαζί με τους συναδέλφους μου από την κινηματογραφική κοινότητα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών και παρά τις άδικες συνθήκες που προέκυψαν για τους μετανάστες και τους ταξιδιώτες από διάφορες χώρες προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, η απόφασή μου είχε παραμείνει η ίδια: να παραστώ στην τελετή και να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με αυτές τις συνθήκες στον Τύπο.

Η πρόθεσή μου δεν ήταν να μην παραστώ στην τελετή ή να την μποϊκοτάρω για να δείξω την αντίθεσή μου στις πολιτικές του Τραμπ, διότι γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία και στην Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών του Κινηματογράφου είναι αντίθετοι στον φανατισμό και τον εξτρεμισμό που σήμερα κυριαρχούν περισσότερο παρά ποτέ.

Ωστόσο τώρα φαίνεται ότι το ενδεχόμενο της παρουσίας μου θα συνοδεύεται με «εάν» και «αλλά» και αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από εμένα, ακόμη και αν γινόταν εξαίρεση για τη δική μου μετακίνηση.

Ως εκ τούτου, θα ήθελα να μεταφέρω μέσω αυτής της δήλωσης, τι θα είχα εκφράσει στον Τύπο αν μπορούσα να ταξιδέψω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι σκληροπυρηνικοί, παρά την εθνικότητά τους, τα πολιτικά επιχειρήματα και τους πολέμους τους, αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Για να κατανοήσουν τον κόσμο, δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά μόνο μέσω της νοοτροπίας “εμείς και αυτοί” την οποία χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν μια φοβερή εικόνα για τους «άλλους» και να προκαλέσουν φόβο στους ανθρώπους των δικών τους χωρών.

Αυτό δεν περιορίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη χώρα μου, οι σκληροπυρηνικοί κάνουν το ίδιο. Για χρόνια και στις δύο πλευρές του ωκεανού, οι ομάδες των σκληροπυρηνικών έχουν προσπαθήσει να παρουσιάσουν στο λαό τους εικόνες μη ρεαλιστικές που προκαλούν φόβο για διάφορα έθνη και πολιτισμούς, προκειμένου να μετατρέψουν τις διαφορές τους σε διαφωνίες, τις διαφωνίες τους σε έχθρες και τις έχθρες τους σε φόβους. Η ενστάλαξη φόβου στους ανθρώπους είναι ένα σημαντικό μέσο που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει εξτρεμιστικές και φανατισμένες συμπεριφορές σε στενόμυαλα άτομα.

Ωστόσο, πιστεύω ότι οι ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων σε αυτή τη γη, τα διάφορα εδάφη της, και μεταξύ των πολιτισμών και των θρησκειών τους, υπερβαίνουν κατά πολύ τις διαφορές τους. Πιστεύω ότι η βασική αιτία πολλών εχθροπραξιών μεταξύ των εθνών του κόσμου σήμερα θα πρέπει να αναζητηθεί στην αμοιβαία ταπείνωσή τους κατά το παρελθόν. Και χωρίς αμφιβολία, η σημερινή ταπείνωση των άλλων εθνών είναι ο σπόρος των αυριανών εχθροπραξιών. Το να ταπεινώσεις ένα έθνος με το πρόσχημα της ασφάλειας ενός άλλου, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία και πάντα έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία του μελλοντικού διχασμού και της εχθρότητας. Ως εκ τούτου εκφράζω την καταδίκη μου για τις άδικες συνθήκες που επεβλήθησαν σε συμπατριώτες μου και πολίτες των άλλων έξι χωρών που επιχειρούν να εισέλθουν νόμιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ελπίζω ότι η σημερινή κατάσταση δεν θα οδηγήσει σε περαιτέρω χάσμα μεταξύ των εθνών».

4

Ο «Εμποράκος» του

«Ο Εμποράκος» είναι η νέα ταινία του, γεννημένου το 1972 στο Ιράν, Ασγκάρ Φαραντί με τους Σαχάμπ Χοσεϊνί, Ταρανέχ Αλιντοστί, Μπαμπάκ Καρίμι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, που κέρδισε το βραβείο σεναρίου και αντρικής ερμηνείας στις Κάννες. Πρόκειται για διασκευή του αριστουργηματικού θεατρικού έργου του Άρθουρ Μίλερ, «Ο θάνατος του εμποράκου», σημείο αναφοράς του θεάτρου του 20ού αιώνα, ένα ρέκβιεμ για την μικροαστική αμερικανική οικογένεια.

«Ο Εμποράκος» ακολουθεί τις προηγούμενες σπουδαίες ταινίες του Φαραντί.  «Le Passé» («Το Παρελθόν») 2013, «Ένας Χωρισμός» 2012 (απέσπασε περισσότερα από 70 βραβεία διεθνώς και το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας). «Τι Απέγινε η Έλλυ» 2009, (απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου), «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη» 2006, (η πρώτη του ταινία που βρήκε διανομή και τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό).