15 Χρόνια Εισβολέας. Πήγαμε στο πάρτυ του Λιάκου και ήτανε ωραία
Κάθε δρόμος ένα ρεφραίν που σιγοτραγουδήσαμε...
Το προηγούμενο σαββατόβραδο, πήγαμε στο επετειακό live του Εισβολέα για τα 15 χρόνια παρουσίας του στα μουσικά δρώμενα. Πλησιάζοντας στο χώρο, δεν μπορούσες παρά να παρατηρήσεις σε ένα μεγάλο κομμάτι της Πειραιώς, παρέες μικρών και μεγάλων, η κάθε μία με το δικό της στυλ, να κατηφορίζουν και να συγκεντρώνονται σιγά σιγά στο σημείο του live. Πιτσιρικάδες με μηχανάκια και μπύρες στα χέρια, κοπέλες που κοιτούσαν αμήχανα το κινητό τους, μέχρι και γνωστά ονόματα της ελληνικής Hip Hop σκηνής που ανησυχούσαν για το αν θα βρούν εισιτήριο μπροστά στη θέα της μεγάλης ουράς που υπήρχε μπροστά στην πόρτα του μαγαζιού.
Μπαίνοντας στο χώρο, πάνω από 1200 άτομα περίμεναν με ανυπομονησία να τελειώσει το διακριτικό warmingup για να βγει ο Λιάκος στη σκηνή. Και αποζημιώθηκαν και με το παραπάνω. Ένας τρελά ορεξάτος Εισβολέας, με μια καλοδουλεμένη μπάντα τους The Tedds και τον Dj Cutbrawl στα πικάπ, έδωσαν ένα show που θα το θυμόμαστε και για τα επόμενα 15 χρόνια. Το tracklist αποτελούταν από κομμάτια του Ηλία από όλη τη μουσική του πορεία, τα περισσότερα από τα οποία προσαρμόστηκαν στα μουσικά όργανα των TheTedds. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το καινούριο του project, το «Μπαχαλιάζομαι», που αποτελείται από τραγούδια που παντρεύουν μουσικά την παράδοση, το ρεμπέτικο και το ραπ.
Όπως λέει κι ο ίδιος, στο συγκεκριμένο πρότζεκτ έκανε 90 μοίρες στροφή, ξαναμπλέχτηκε και πειραματίστηκε με μουσικούς και όργανα, σε ένα ύφος και ηχόχρωμα που δεν μπορείς να το κατατάξεις εύκολα κάπου. «Άλλωστε η μουσική είναι μια και δεν έχει όρια και αν ήταν μέρος, ίσως να ήταν πλανήτης, που μπορεί κανείς να ταξιδέψει μέχρι το κέντρο του, άπειρα μέρη με νέες ανακαλύψεις, ένα κύμα που σε πάει και σε φέρνει χωρίς σταματημό!»
Από τη βραδιά δεν θα μπορούσε να λείψει το άλλο μισό της Σκοτεινής Πλευράς αλλά και μέλος των παλιών Άλφα Γάμα, ο Γέλως, ενώ οι ImamBaildi και η Ματούλα Ζαμάνη κατάφεραν με τον ξεχωριστό τους τρόπο να ξεσηκώσουν και να γίνουν ένα με αυτό το ιδιαίτερο κοινό. Στα αξιοσημείωτα και μια διασκευή από τα «Κάλαντα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τη Ματούλα που για άλλη μια φορά έδειξε ότι το έχει ακόμη και μπροστά σε ένα κοινό που δεν εμφανίζεται τόσο συχνά! Στο ενδιάμεσο έγινε και ένα ευχάριστο διάλλειμα από 2 beatboxers και το SpokenWord του SonqoPura από τους Επίλεκτους με την παρουσία του Νικήτα Κλιντ.
Ο Εισβολέας με μια τρομερή όρεξη αλλά και ενθουσιασμό που αντλούσε από τον παλμό του κόσμου, τα έδωσε όλα. Δεν έχασε ρίμα. Κατάφερε να μας βάλει στο δικό του κόσμο, στη μοναδική μουσική φάση του. Κοινωνικοί προβληματισμοί, άγχη, έρωτες, όλα περνούν μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του. Τα scratch του Cutbrawl συνδέονται αρμονικά με το κλαρίνο και τις τρομπέτες των Tedds.
Αυτός είναι ο Εισβολέας. Ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να κάνει τους πιτσιρικάδες με τα παπάκια να διαβάζουν και να λένε στίχους του Χρόνη Μίσσιου.Στέκεται με άνεση δίπλα από καλλιτέχνες διαφορετικών μουσικών ειδών, όπως οι Ιμαμ, η Ματούλα, ο Μπαλάφας και καταφέρνει να τους βάλει στο δικό του τέμπο.
Από Άλφα Γάμα εποχές, από το Γαλάτσι μέχρι την Καλαμάτα, αυτός είναι ο Εισβολέας. Ο άνθρωπος που μέσα από την αγάπη του για τη μουσική, την πολύ δουλειά, τις ατυχίες, τα λάθη, κατάφερε να δημιουργήσει πράγματα μοναδικά.
Όπως είπε κι ο Greg, ένας φίλος, που ανέβηκε αυθόρμητα πάνω στη σκηνή, “ο Λιάκος είναι εκπρόσωπος της εργατικής τάξης, είναι ένας από εμάς”. Μουσικά και συναισθηματικά. Είναι ο γείτονάς σου, αυτός που θα γούσταρες να κάνετε παρέα. Έχει περάσει τα ίδια με εσένα, μπορεί και χειρότερα, και παρόλα αυτά το χαμόγελο και η αισιοδοξία του πάντα του περισσεύουν.
Ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να κάνει τους πιτσιρικάδες με τα παπάκια να διαβάζουν και να λένε στίχους του Χρόνη Μίσσιου. Στέκεται με άνεση δίπλα από καλλιτέχνες διαφορετικών μουσικών ειδών, όπως οι Ιμαμ, η Ματούλα, ο Μπαλάφας και καταφέρνει να τους βάλει στο δικό του τέμπο. Ο Εισβολέας είναι αυτό το αυθόρμητο «Γεια σου κούκλα μου!» που είχε πει στη Ρένα Μόρφη παλιότερα στην Τεχνόπολη.
Είπα Ξ’ είπα
«Μου την βαράει στο κεφάλι τρώω φρίκες,
νιώθω καμιά φορά σαν κάτι χασοδίκες,
καλά που έχω και τριγύρω σενιορίτες
να αρχίζουνε να κάνουνε με τα ματάκια γλύκες.
Κουλαριστός σε γενικές γραμμές,
οι εφετζήδες φανερώνονται με δυο ματιές,
γεννηθήκαμε μεγάλε για καταστροφές,
με αλητήριες μορφές, συναναστροφές.
Έχε το νου σου μην σε δέσουνε και Λίτες,
σοκολατάκι αμα σου ήρθανε οι πίκρες,
είμαι τρυπάκι απο τις ένδοξες μαρμίτες,
δεν κάνουμε δουλειά σαν μέρμηγκες, μα σαν τερμίτες,
εμείς δε κάψαμε απλά καρδιές,
εμεις χαλάσαμε απ’το σύμπαν ολες τις τροχιές,
δες! Εμείς δεν έχουμε απλά ψυχές ,
εμάς ανοίγει η αγκαλιά για αδέρφια και αδερφές!»
* Οι φωτογραφίες της βραδιάς είναι από τις σελίδες του Εισβολέα και των Tomahok.