NBA 2014/15: 9+1 τύποι που αξίζουν τα ξενύχτια μας

Η σεζόν βρίσκεται ήδη πλέον σε προχωρημένο στάδιο όπως και η νύστα κατά τη διάρκεια της μέρας μας

| 07/11/2014

Η σεζόν 2014/15 βρίσκεται έχει πλέον ξεκινήσει για τα καλά και το NBA αποτελεί και φέτος μια διαρκής, καθημερινή παράσταση. Κάθε τίμιος λάτρης όμως, πρέπει να ξημερώνεται με μέτρο και σύνεση. Γι’αυτό το λόγο, παραθέτουμε μια λίστα με 9+1 τύπους (μοιρασμένους σε Ανατολή και Δύση) που αξίζουν τα ξενύχτια μας, αφήνοντας έξω όσους κατάγονται από τα μέρη μας αλλά και όσους μάλλον θεωρούνται ως οι απολύτως προφανείς.

Ιδού οι εκλεκτοί της αϋπνίας μας:

 

1. Derrick Rose

Chicago Bulls v Indiana Pacers

Μας έλειψε. Δύο χρόνια του έκοψαν τη φόρα που πήρε το 2011. Σήμερα όμως είναι εδώ και παιχνίδι με το παιχνίδι ξαναβρίσκει τον άερα του. Δεν υπάρχει κανένας άλλος άσσος που να μπορεί να ρημάξει άμυνες από μέσα και όχι με σουτάκια την αντίπαλη άμυνα. Φέτος έχει παρέα την καλύτερη γραμμή ψηλών σε όλη τη λίγκα, μια αρκετά συμπαθητική παρέα στη backcourt και ένα κόουτς μάστορα, τον άνθρωπο που τον πήρε γατάκι από το κολέγιο και τον δούλεψε μέχρι να φτάσει στο επίπεδο του MVP. Ο Rose φέτος ψάχνει μόνο ένα πράγμα. Ρυθμό. Ρυθμό συνεχόμενων παιχνιδιών, για να σταματήσει να φοβάται τα πατήματα έχοντας πάντα στο νου ότι τα γόνατα του είναι αφάνταστα ζορισμένα. Δεν θέλουμε το άθλημα να χάσει τον καλύτερο άσσο που εμφανίστηκε στο ΝΒΑ μετά το 2010. Θέλουμε να μας χαρίσει αυτά που μπορεί και να τον δούμε μια μέρα δαχτυλιδάτο και καμαρωτό.

2. Carmelo Anthony

Carmelo+Anthony+New+York+Knicks+v+Orlando+uiQV5WMRnHwl

Ο Lebron είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο. Ο Durant είναι ο επόμενος καλύτερος παίχτης στον κόσμο. Ο Melo όμως αγαπητοί, είναι ο μεγαλύτερος σκόρερ που ζει και αναπνέει πάνω στα παρκέ του πλανήτη. Τελεία και παύλα. Τον έχουνε κράξει για loser, για ball stopper, τον έχουν πει κεφτέ, τεμπέλη και ψώνιο. Ας λένε ό,τι θέλουν. Ο Μέλο είναι ο τύπος που μπορεί να σου φτιάξει το βράδυ ακόμα και αν δε γουστάρεις τους Knicks ή έχεις βαρεθεί τις γραφικές μανούρες του Spike Lee σε κάθε ματς. Το καλοκαίρι ο Μelo δούλεψε το κορμί του, έκανε την περατζάδα του ως free agent για να δει πόσο πιάνει στην αγορά και επέστρεψε στα σίγουρα χέρια του Phil Jackson. Δεν ξέρουμε αν η αντικειμενικά μέτρια ομάδα των Knicks μπορεί να πάει ψηλά φέτος. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν ο Melo αφοσιωθεί στο σκοπό του, όλη η ομάδα θα παίζει για πάρτη του. Και τότε θα έχουμε μεγάλα γλέντια στην Ανατολή.

3. Jabari Parker

Jabari-Parker-NBA

Πριν ακόμα ξεκινήσει η σεζόν, τον έχουν βαφτίσει rookie της χρονιάς. Όχι άδικα ίσως, μέχρι απόδειξης του αντιθέτου. Ο Jabari είναι από την πρώτη μέρα βασικός, θα πάρει κοντά στα 30 με 35 λεπτά σε κάθε ματς και ετοιμάζεται να λάμψει. Kορμί τουλάχιστον 25αρη, φοβερή αντίληψη παιχνιδιού, κινήσεις με πλάτη, ντρίμπλα αρκετή για να φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του, αξιόπιστο σουτάκι, λίγο μπούφος στην άμυνα αλλά αυτό θα στρώσει με τα χρόνια. Αν και θεούσος (Μορμόνος από το Σικάγο), τον γουστάρουμε και ποντάρουμε στην αρμονική συνύπαρξη με τον Γιαννάκη η οποία μπορεί να φέρει ως αποτέλεσμα ένα από τα πιο απολαυστικά δίδυμα Forwards που θα δούμε τα επόμενα χρόνια.

4. Lance Stephenson

stephenson

Ο πιο ωραίος τύπος στη λίγκα. Μόνο και μόνο που ο MJ του έστρωσε τα φράγκα για να τον φέρει στη Charlotte, κάτι καλό παίζει με αυτό τον τύπο. Δεν θα σοκάρουν τα νούμερα του, ούτε θα σε χαζέψει με το διασκεδαστικό του παιχνίδι. Απλά μιλάμε για ένα τύπο που βγάζει τόση ενέργεια σε κάθε ματς ικανή να τον κάνει να παίζει με αδιανόητη μανία στην άμυνα και να βρίσκεται σε νούμερα κοντά στο triple double στα περισσότερα παιχνίδια. Φαίνεται ότι «κόλλησε» με τη μία σε μια ομάδα που έχει αρκετές μπάλες για τους σκόρερ της (Al Jefferson, Kemba Walker), πράγμα που τον απελευθερώνει να κάνει αυτά που γουστάρει μέσα στο παρκέ. Ε, μπορεί να πατήσει καμια 30αρα άμα χρειαστεί, αλλά αυτό δεν τον ψήνει και τόσο. Γι’αυτό τον αγαπάμε βαθιά.

5. Nerlens Noel

noel_harden
Τυπικά δεν είναι rookie γιατί μπήκε στη λίγκα με το περσινό draft. Έμεινε ένα χρόνο έξω λόγω τραυματισμού αλλά φέτος μπήκε με τα όλα στη σεζόν, ήδη από το summer league. Ένας ψηλός που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα μέσα στο χάος των αγκωνομάχων που κυριαρχούν στις ρακέτες των ομάδων της Ανατολής. Φοβερά αθλητικά προσόντα και δίψα για το παιχνίδι, πράγματα που εκτινάσσουν το αμυντικό του παιχνίδι. Ήδη ο Harden γνωρίστηκε μαζί του στα ψηλά. Στην επίθεση το δουλέυει ακόμα και θα συνεχίσει να το δουλέυει για να γίνει ένας από τους πιο αποτελεσματικούς ψηλούς της λίγκας. Το θέμα είναι να μείνει υγιής και να μην καταλήξει όπως και πέρυσι η ομάδα των Sixers  περιοδεύων θίασος. Θα τον παρακολουθούμε ευχόμενοι να πετύχει όχι μόνο γιατί έχει potential μεγάλου παίχτου (που λέει και ο κυρ Νίκος) αλλά επειδή θα κάνει και μόδα το απαράμιλλο μαλλί του.

6. Blake Griffin

blakegriffin

Ναι, θα συνεχίσει να καρφώνει με μανία. Ναι, όποτε παίζουν οι Clippers θα είναι στο top 5 της ημέρας. Αλλά, φέτος το πράγμα σοβαρεύει. Ο Blake έφτιαξε σουτάκι, δούλεψε το παιχνίδι του στο χαμηλό post, κοπανάει και λιώνει κυνηγώντας στην άμυνα. Χωρίς άλλες σάλτσες, οι Clippers έχουν ίσως το πιο πλήρες ρόστερ της Δύσης και ένα κόουτς διαμάντι. Δεν κρύβονται, ούτε ντρέπονται στο άκουσμα της προοπτικής να παίξουν φέτος τελικούς. Για να γίνει αυτό, ο Blake θα πρέπει να παίξει στα όρια του MVP τη φετινή σεζόν. Είναι η ώρα του, έχει έναν από τους δύο καλύτερους passing PG (ο Ρόντο είναι ακόμα εδώ, μην ξεχνιέστε) δίπλα του και φέτος τελειώνει το εφηβικό ξεκάυλωμα των πρώτων χρόνων στη λίγκα. Αγόρι μου, με την ευχή μας.

7. Stephen Curry

Stephen-Curry

Το μπάσκετ δεν είναι ένα τυπικό άθλημα. Το μπάσκετ είναι τέχνη. Ο Curry είναι στην πραγματικότητα ένας φοβερός καλλιτέχνης. Δεν είναι απλά ο καλύτερος σουτερ στον κόσμο, ούτε ένας από τους κορυφαίους παίχτες στη λίγκα. Είναι ο λόγος για τον οποίο συρρέουν κατά χιλιάδες οι πέριξ του Oakland θαυμαστές, όχι απλά των Warriors αλλά της τέχνης. Μαζί με τον Klay Thompson θα παίζουν κοντά στους 50-55 πόντους κάθε βράδυ (με τους Lakers έβαλαν…72). Η ομάδα έχει καθαρούς ρόλους, ο μάγκας μας κρατάει την μπακέτα κάθε βράδυ και θα τη σπάει στα κεφάλια όποιου αποπειραθεί να τον παίξει άμυνα. Δεν γίνεται να τον μαρκάρεις, δεν γίνεται να τον τσιτώσεις. Θα φας την τριαντάρα και θα ελπίζεις να βρεθούν σε κακή βραδιά οι υπόλοιποι 11. Για σενα Στεφ, θα πάρουμε και εσπρεσιέρα να ξημεροβραδιαζόμαστε χαζέυοντας τα ταξίδια της μπάλας όταν φεύγει από τον καρπό σου. Τέχνη λέμε, όχι μαλακίες.

8. Damian Lillard

NBA: Portland Trail Blazers at Golden State Warriors

To Portland από τα χρόνια του Drexler και μετά δεν τράβαγε και πολλά φώτα πάνω του. Ακόμα και την εξαιρετική ομάδα του 2000 (με Stoudamire, Smith, Pippen, Rasheed, Sabonis) λίγοι τη θυμούνται. Έφτασε όμως ο καιρός που αυτό το αλάνι θα μας αναγκάσει να δούμε τι παίζει στο πάλαι ποτέ Rose Garden (νυν Moda Center). Mαζί με τον Lamarcus Aldridge θα υπογράψουν πολλά κηδειόχαρτα φέτος – ήδη ο Lebron έφαγε την εικοσάρα του. Ο Lillard μπορεί να σκοράρει όσο θέλει και με όποιο τρόπο θέλει. Μπορεί να μοιράσει τη μπάλα, μπορεί να λιώσει τον προσωπικό του αντίπαλο, μπορεί να τρέξει την ομάδα σαν να μην υπάρχει άυριο. Σε μια Περιφέρεια με γκαρντ που μόνο τα ονόματα τους να βάλεις στο χαρτί θα σε πιάσει μια σχετική ζαλάδα, ο κοντός του Portland είναι το next best thing. Τιμή μας και καμάρι του να τον βλέπουμε να εξελίσσεται και φέτος.

9. Dirk Nowitzki

APTOPIX Mavericks Hornets Basketball

Περπατάει φέτος στα 37 του. Θα μπορούσε να την κάνει τιμώμενος και βασιλιάς στο Dallas και να έρθει για τη σύνταξη σε καμια Bayern να πάρει και μια Ευρωλίγκα περπατώντας. Όχι, αδέρφια. Ο Dirk έκανε νέο συμβόλαιο με σχεδόν τα μισά από αυτά που του πρόσφερε ο Cuban με τον όρο ότι θα του φέρει δίπλα του συνοδοιπόρους στο ταξίδι για το δεύτερο δαχτυλίδι, πριν φύγει για το χωριό του στη Βαυαρία. Και του έφερε πράμα αρκετό για να τον κρατήσει και να του δώσει κίνητρο. Δεν θα δούμε κάτι νέο φέτος από το Γερμανό. Θα δούμε απλά τον καλύτερο Ευρωπαίο της τελευταίας εικοσαετίας στα 37 του, να κάνει αυτά που έκανε τα προηγούμενα 15 χρόνια στο ΝΒΑ. Μας αρκεί και μόνο η υποψία που του έχει μπει στο μυαλό. Να παλέψει για την πιθανότητα να πάρει ακόμα ένα δαχτυλίδι μετά το έπος του 2011. Ακόμα και αν δεν το πετύχει, αξίζει να τον δούμε μέσα στη σεζόν να λιώνει στα παρκέ για να πετύχει αυτό που μοιάζει αδιανόητο.

10. Gregg Popovich

popovich

Αν ρώταγες δέκα μπασκετικούς σοφούς ανα την υφήλιο για το ποιά απαραίτητα συστατικά θα έβαζαν στο DNA ενός προπονητή μπάσκετ για να τον κάνουν μια μέρα να γίνει ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του πλανήτη, σίγουρα οι απαντήσεις θα περιείχαν την αντίληψη του παιχνιδιού και τη μεθοδικότητα της Αμερικάνικης σχολής με το ταλέντο και την ιδιοσυγκρασία της Γιουγκοσλάβικης σχολής. Ο Popovich για όσους το ξεχνούν είναι Αμερικάνος, γεννημένος στην μπασκετομάνα πολιτεία της Indiana, από Σέρβο πατέρα και μάνα Κροάτισσα. Αν γουστάραμε συνομωσίες, θα λέγαμε ότι ο τύπος μάλλον είναι αποτέλεσμα πειράματος, αλλά λέμε να το αποφύγουμε (προς το παρόν). Ο Pop έκανε πέρυσι σεμινάριο. Δεν νίκησε απλά. Δίδαξε το μπάσκετ του 2020, με υλικά κυρίως από την περασμένη δεκαετία αλλά τόσο καλογυαλισμένα που ο Duncan και ο Μanu έμοιαζαν με διψασμένους rookies. Το κείμενο κλείνει με την αναφορά στον Pop δίχως προβλέψεις και εκτιμήσεις για το τι θα κάνουν φέτος οι Spurs. Αλήθεια, κανείς δεν ξέρει. Όλοι όμως ξέρουν ότι αυτός ο τύπος έχει τη δυνατότητα να στείλει όλους τους παραπάνω εκλεκτούς και άλλους τόσους γκλαμουράτους, για ακόμα ένα καλοκαίρι σπίτια τους να αναρωτιούνται τι διάολο κάνει ο γέρος και τους γλεντάει κάθε χρόνο με τόσο απόλυτο και τόσο διαολεμένα αξιοζήλευτο τρόπο.