Στήλη: Auditorium

AUDITORIUM: Ένα μπουκέτο από σύγχρονες μουσικές εκφράσεις

| 17/04/2019

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.


Μιας και έχει συσσωρευτεί αρκετό μουσικό υλικό με την πάροδο μηνών από την τελευταία έκδοση της στήλης μας παραθέτουμε εδώ μια σειρά δίσκων, αρχής γενομένης με το εξαιρετικό «States of Minds» των  Møster – ένα χορταστικό διπλό άλμπουμ για την Humbro. Ο Νορβηγός σαξοφωνίστας Kjetil Møster συνεργάζεται με τέσσερεις ακόμη μουσικούς (κιθάρες, μπάσο, κρουστά, συνθεάϊζερς, ηλεκτρονικά) στην δημιουργία ενός ιδιότυπου ψυχεδελικού ροκ- τζαζ κλίματος γεμάτο αυτοσχεδιασμούς όπου οι εντάσεις διαδέχονται τις χαλαρές μελωδίες με χαρακτηριστική άνεση! (Hubromusic.com)


Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα το ΕP «For», του μουσικού, DJ και παραγωγού απ’ το Άμστερνταμ, DJ Marcelle.Με αφορμή την λατρεία του για τον Mark E.Smith των Fall, o Marcelle van Hoof ηχογραφεί έξι παραλλαγές ενός κομματιού με τα λόγια του πρόσφατα χαμένου τραγουδοποιού, με μπόλικο θόρυβο, industrial ηλεκτρονικά, rave διάθεση και δάνεια από φολκ τραγούδια. (Jahmoni.com)

 


Δεύτερο άλμπουμ από τα απομεινάρια των Staer, το ομότιτλο άλμπουμ των Νορβηγών Golden Oriole, ακολουθεί μάλλον τα χνάρια του DJ Marcelle μόνο που στις δυο μεγάλες πειραματικές συνθέσεις τους υπεισέρχονται φάνκι ρυθμοί μαζί με musique concrete, άμπιεντ- μπλουζ, προγκρέσιβ και μεταλλικές καταστάσεις. (www.mozartkebab.com)

 


Στο τελευταίο του άλμπουμ, «Before Nightfall One», ο Νορβηγός κρουστός Ingar Zach συνεργάζεται με το ντουέτο Speak Percussion από την Μελβούρνη στα πλαίσια μια σειράς ζωντανών εμφανίσεων όπου οι μουσικοί δεν έχουν ξαναπαίξει ποτέ μαζί. Στην μοναδική σύνθεση στήνουν ένα ατμοσφαιρικό τοπίο δομημένο από επινοημένους ήχους κρουστών που θυμίζουν ολόκληρη ορχήστρα. (www.sofamusic.no/artist/ingar-zach)

 


Το «ReVerbed (NoInput Mixing Board 9)» αποτελεί το ύστατο  πόνημα του Γιαπωνέζου συνθέτη Toshimaru Nakamura με έδρα το Τόκιο. Το No-Input Mixing Board είναι κονσόλα ήχου, ιδιοκατασκευή του μουσικού που δεν έχει κάποιο εξωτερικό input με αποτέλεσμα να τροφοδοτείται από το δικό της feedback. Δημιουργεί πολύ ψηλές ακουστικές συχνότητες ενώ στο μιξάρισμά τους μετατρέπονται σε ρυθμικούς και αρμονικούς τόνους προσανατολισμένους στο dub.(room40.bandcamp.com/album/nimb9)


Εκ Δανίας ο Lars Graugaard– αυτοδίδακτος συνθέτης- συνεργάζεται στο «Engage and Share» με το Grup Instrumental  De València υπό την διέυθυνση  του Joan Cerveró, με τον Δανό να δημιουργεί ατονάλ και ταυτόχρονα αφηρημένες δίκην κύματος  συνθέσεις στο Max/MSP του και να τις ερμηνεύει μαζί με το Ισπανικό σύνολο. (kairos-music.com)

 


Από τις πιο σημαντικές φιγούρες κρουστών στην Αυστραλία, η Vanessa Tomlison για πάνω από δυο δεκαετίες στην πρωτοπορία, ακούγεται σόλο στο πιο πρόσφατο έργο της, «The Space Inside» καθώς διερευνά της ηχητικές δυνατότητες του bass drum και του tam tam. Το καθένα από τα δυο αυτά όργανα παράγει ακουστικούς και φυσικούς παλμούς  που ξεκινούν από μία κρουστική βάση και ανάλογα ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν βαθμίδες. (emporium.room40.org/products/624519-vanessa-tomlinson)

 


Από την Αυστραλία και η κιθαρίστρια Julia Reidy– μόνιμος πλέον κάτοικος του Βερολίνου- εμπνεύστηκε το «Beholder» κατά την διάρκεια της παραμονής της στη Σύρο, στο φεστιβάλ Sounding Paths. Ολοκληρώθηκε κατόπιν σε Βερολίνο και Τόκιο με διάφορα field recordings, συνθεζάϊζερς, κιθάρα φυσικά, και ένα vintage DX7 της Yamaha.Αυτός ο συνδυασμός με σταθερό υπόστρωμα κάτω από τους αυτοσχεδιασμούς της κιθάρας αποκαλύπτει νέες δυναμικές για το κλασικό όργανο. (room40.bandcamp.com/album/beholder)


Το «132 Ranks» ηχογραφήθηκε ενώ η Olivia Block έπαιζε με το περίφημο Skinner Organ στην Rockefeller Memorial Chapel στο Σικάγο. Το κονσέρτο είχε ελεύθερη είσοδο για όλον τον κόσμο και μάζεψε πλήθη. Επρόκειτο για υβρίδιο  ανάμεσα σε κονσέρτο και sound installation. Υπήρχαν έξι μεγάφωνα σε όλη την εκκλησία που εξέπεμπαν λευκό θόρυβο, χαμηλούς μπάσο τόνους που τους ένιωθε το σώμα αλλά και πολύ υψηλούς σε ακραία δυναμικά επίπεδα- προηχογραφημένους ήχους οργάνου- σχεδιασμένα όλα να αλληλεπιδρούν με την περφόμανς και να αποκαλύπτουν της ακουστές του χώρου με ασυνήθεις τρόπους.(room40.bandcamp.com)


Σύμπραξη ξανά, ύστερα από τρεις σχεδόν δεκαετίες, των σπουδαίων Γάλλων φλαουτιστών Xavier Charles και Jacques Di Donato στο «Ilex» το οποίο περιέχει 14 κομμάτια πλήρως αυτοσχεδιαστικά ένθα οι δυο μουσικοί χτίζουν συνεχώς ηχητικά γλυπτά για να τα ξεθεμελιώσουν αμέσως μετά και να προχωρήσουν σε άλλα εντελώς διαφορετικά σχήματα, εκμεταλλευόμενοι κάθε δυνατότητα του κλαρινέτου ακόμη και ως κρουστού με μικροτονικά χτυπήματα.( protagoniste.bandcamp.com)

 


Γνωστός και ως Baths, ο Will Wiesenfel, ηλεκτρονικός παραγωγός εκ Λος Άντζελες, με το ψευδώνυμο εδώ Geotic για τις ανάγκες του καινούριου του δίσκου- «Traversa», γεμάτο IDM και με σόουλ – ποπ με δικά του φωνητικά, κατορθώνει να δώσει την αίσθηση του ταξιδιού- ένα φανταστικό σάουντρακ δρόμου ικανό να συντροφέψει με τις χαλαρές γεμάτες beat μελωδικές δομές του.(ghostly.com/products/traversa)

 


Από το Σικάγο- ηλεκτρονικός και αυτός μουσικός- ο Steve Hauschildt, έχει συνθέσει μίνιμαλ ήχους σε πολλά άλμπουμ για μια δεκαετία. Πρώην μέλος των σπουδαίων Emeralds, σόλο πλέον καλλιτέχνης, χρησιμοποιεί συνθεζάϊζερς, κομπιούτερς, και digital επεξεργασίες (processing) και στο πρόσφατο «Dissolvi» μερικά φωνητικά (Julianna Barwick,GABI), για να στήσει ένα αμπιεντικό άμα και ατμοσφαιρικό ηχητικό ρέον σκηνικό όπου ο ρυθμός υποστηρίζει αιθέριες μελωδικές γραμμές από τα πλήκτρα.((ghostly.com/artists/steve-hauschildt)


Υπο το όνομα Helios, ο Keith Kenniff (Goldmund, Mint Julep) κάπου στις κεντρικές ΗΠΑ, ηχογραφεί μουσικές σε κασετοφωνάκι: field recordings,συνδυασμένα με συνθεζάϊζερς, με υποβλητικούς ρυθμούς- και εδώ η άμπιεντ ατμόσφαιρα- μόνο που το κινηματογραφικό ύφος με αρμονικές δομές στο τελευταίο του, «Veriditas»,  αφιερωνεται στην μοναχή, συγγραφέα, συνθέτρια και φιλόσοφο του 12ου Αιώνα, Hildegard von Bingen. ( ghostly.com)

 


«13 εικόνες εμπνευσμένες από ανθρώπους που εμπλέκονται σε ζώνες συγκρούσεων γύρω από την Μεσόγειο Θάλασσα», το πιο πρόσφατο έργο του γνωστού μας Sylvain Chauveau και του Joan Cambon, Γάλλων με το όνομα των Arca. Μια απόπειρα να περιγράψουν ηχητικά το δράμα των αμάχων στις εμπόλεμες ζώνες τις περιοχής μας, το «Forces» δημιουργεί- μέσω field recordings και μαρτυρίες προσφύγων- καταστάσεις, σκοτεινές και ασφυκτικές θα λέγαμε με το συνεχές beat και επικές μελωδίες του γεμάτες σασπένς. (icidailleurs.com)


Ο λόγος, παρακάτω, για τον Γάλλο μουσικό και συνθέτη Raoul Sinier και το cd του «Death, Love & Despair», τίτλος που, μάλλον, τα λέει όλα ακόμα, ίσως, και για το περιεχόμενο! Και εδώ στοιχεία επικού ροκ, μπαρόκ αναπτύξεων, συνδυασμένων με λιτά ηλεκτρονικά περισσότερο για να τονίσουν την δραματικότητα των καταστάσεων και των συναισθημάτων που αφηγείται ο καλλιτέχνης.( raoulsinier.com)

 


Πειραματικός κιθαρίστας από την Νορβηγία, ο Håvard Volden, χτίζει το «Space Happy» LP του με αρκετά  field recordings, με ηλεκτρικούς ήχους από συνθεζάϊζερς και με λούπες ενώ συνεργάζεται- σε ένα κομμάτι- με την Jenny Ηval στα φωνητικά. Κατά κάποιον τρόπο space ψυχεδέλεια με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία έτσι ώστε να λειτουργεί ως είδος αρχειακού κολάζ για το προγκρέσιβ ροκ και την ελεκτρόνικα. (sofamusic.no/album/space-happy)

 


Στο  εξαιρετικό «Foras»– έκτο άλμπουμ- του Ιρανού sound artist Siavash Amini συνδέονται ηχητικά ο σκληρός ηλεκτρονικός θόρυβος, η δυναμική σύνθεση και τεχνικές κλασικής μουσικής.  Στα 38, περίπου, λεπτά του το άλμπουμ διαπλέει διαφορετικά και φαινομενικά αντιφατικά ύφη αποκαλύπτοντας έτσι τις βαθύτερες ιδέες του: η έννοια του σκοταδιού, της τραγωδίας, οι καταστροφή των κοινωνιών και ο χαμός τόσων ανθρώπων- σε  όλο το έργο μοιάζουν να ακούγονται βαριά αεροπλάνα.(hallowground.bandcam.com)


Τα πρώτα σινγκλάκια της πολύ γνωστής στην Αφρικάνικη Ήπειρο, Stella Chiweshe από την Ζιμπάμπουε, μαστόρισας του αρχαίου οργάνου mbira (ειδικού ξύλου με διατεταγμένα ελάσματα). Στο «Kasahwa: Early Singles» η εβδομηντάχρονη μουσικός παρουσιάζει ηχογραφήσεις του ’70 και του ’80 που δεν είχαν ποτέ κυκλοφορήσει στην Ευρώπη προσφέροντας ούτως ένα θεσπέσιο δείγμα πνευματικής μουσικής και παράλληλα μυστικιστικής τελετουργίας με μαχητικό στίχο, φτιαγμένη αποκλειστικά από το mbira, τα φωνητικά και τα shakers- πιο γνωστά ως μαράκας. (glitterbeat.com/astist/stella-chiweshe)


Τρίτο άλμπουμ για το πολυεθνικό σχήμα των Merope, το «Naktes» με δικές τους συνθέσεις και παραδοσιακές απ’ την Λιθουανία, μπερδεύουν όμορφα, ακουστικά όργανα, φωνή, ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρονικά. Χαλαροί αυτοσχεδιασμοί και ονειρικά τραγούδια που μιλάνε για τη σύνδεση των ανθρώπων με την φύση. Δεν είναι τυχαίο πως η ηχογράφηση του δίσκου έγινε σε μικρά αναπαυτικά δωμάτια μόνο κατά την διάρκεια της νύχτας! (granvat.bandcamp.com/album/nakt-s)

 


Το κουϊντέτο των Γάλλων μουσικών, με περισσότερο γνωστούς τον Daunik Lazro (βαρίτονο σαξόφωνο)  και, τον πρόωρα χαμένο, DominiqueAna BanRépécaud (ηλεκτρική κιθάρα)- ηλεκτρονικά, μεγάφωνα, σαμπλς και φωνητικά οι υπόλοιποι- παρουσιάζει στο «Actions Soniques» έναν εκφραστικό, γεμάτο ενέργεια, με πλήθος αυτοσχεδιασμών και «ακραίων» καταστάσεων ήχο όπου η ριζοσπαστική στάση φαίνεται από τους τίτλους- «PlaceTahrir»- και τον την χαοτική μέθεξη της μουσικής. (centremalraux.com/soundtrack/actions- soniques)


Σε συνέχεια του προηγούμενου εξαίρετου «Black Origami», η Αμερικάνα μουσικός Jlin, ή, κατά κόσμο Jerrilynn Patton κυκλοφόρησε το «Autobiography», ηχητική  επένδυση για τον γνωστό Άγγλο χορογράφο Wayne McGregor. Χωρίς να είναι το τρίτο της προσωπικό άλμπουμ το έργο περιέχει πολλά από τα μουσικά στοιχεία που καθιέρωσαν την έγχρωμη δημιουργό: καθαρή ελεκτρόνικα, με πολλά cut- ups, drum n bass, μαρίμπα, dubstep, που εξυπηρετούν, βέβαια, τις ανάγκες του χορού.    (https://planet.mu/releases/autobiography/)


Ως Ital Tek, ο Άγγλος Alan Myson έχει κυκλοφορήσει έξη άλμπουμ για την Planet Mu. Στο πρόσφατό του «Bodied» αλλάζει κάπως ρότα με τις συνθέσεις του να εστιάζουν περισσότερο στην ανθρώπινη ακουστική βάση με την χρήση τσέλου, βιολιού, άρπας, ηλεκτρικής κιθάρας και φωνητικών, σε ένα ρέον ατμοσφαιρικό  ηλεκτρονιακό περιβάλλον.   (https://planet.mu/releases/bodied/)

 


Ο εικοστός δίσκος των βετεράνων Αυστραλών The Necks φέρει τίτλο, «Body» και στα 56 περίπου λεπτά του λειτουργεί ως ένα υπνωτικός ισχυρός ανεμοστρόβιλος που άρχεται αργά για να εξελιχθεί σε ένα τεράστιο ηχητικό λαβύρινθο, καθώς μπάσο, ντραμς, πιάνο και κίμπορντ  συνδυάζονται άψογα στον διαρκή αυτοσχεδιασμό τους.(http://www.rermegacorp.com/mm5/merchant.mvc?Session_ID=903d5ae5587f479df83b520730a93346&Screen=PROD&CatListingoffset=&Category_Code=&Product_Code=ReRNECKS13&Store_Code=RM&Initial=&search=the+necks&searchoffset=&filter_cat=&PowerSearch_Begin_Only=3&sort=&range_low=&range_high=)


Τώρα, ο πιανίστας των Necks, Chris Abrahams, ομού με τον συμπατριώτη του Jon Rose στο βιολί, κυκλοφόρησαν το «Peggy» και η συνεργασία δυο μουσικών που γνωρίζονται πολλές δεκαετίες έχει ως αποτέλεσμα μισή ντουζίνα μεγάλων συνθέσεων με το πιάνο και τα  ανορθόδοξα κουρδισμένα έγχορδα να κουμπώνουν αποτελεσματικά με κύριο μέλημά τους τον τόνο και την αντίστιξη σπρώχνοντας τα ηχοχρώματα στα άκρα καθώς τα συμβατικά όργανα ηχούν περισσότερο σαν ηλεκτρονικά και industrial.(http://www.rermegacorp.com/mm5/merchant.mvc?Screen=PROD&Product_Code=ReRJRCA&Store_Code=RM)


Από την Αυστραλία και η Aviva Endean, κλαρινετίστρια, συνθέτρια και περφόρμερ. Στο ντεμπούτο της, «cinder : ember : ashes»,  περικλείει τόσο συνθέσεις όσο και αυτοσχεδιαστικά μέρη σε μια συλλογή όπου η αντήχηση παίζει μεγάλο ρόλο. Θεωρεί την μουσική της ολιστική ενώ με τη χρήση ενισχυτή… τσέπης ο ήχος του κλαρινέτου παραμορφώνεται και  κατακερματίζεται σε ένα ρυθμικό τρανς ύφος συμπληρωμένος με λεπτεπίλεπτα εφέ και feedback.(https://www.sofamusic.no/album/cinder-ember-ashes)


Οι Blank Nurse/No Light αποτελούν εκφραστικό όχημα του Καναδού πειραματιστή ηλεκτρονικού Evan Davies  και το έργο του «HIV 1994», ένας εξορκισμός για το aids. Δάνεια από άμπιεντ, νέο- κλασική, black metal,house με αρκετό θόρυβο και ατμόσφαιρα που θυμίζει Throbbing Gristle και  Nurse With Wound στην προσπάθεια του καλλιτέχνη να εκφράσει πλήρως την ένταση, την οργή και την ανάγκη κάθαρσης  σε ένα είδος danse macabre.(https://blanknursenolight.bandcamp.com/album/hiv-1994)

 


Ο Βρετανός  συνθέτης James Vella,  ιδρυτικό μέλος των yndi halda, κυκλοφορεί εδώ ένα προσωπικό άλμπουμ, ως A Lily, που εδράζεται στην φωνή και τη κιθάρα του ενώ παίζει συμπληρωματικά μπάντζο, τσέλο, αρμόνιο, ξυλόφωνο, ντραμς και την αρχαία κινέζικη άρπα guzheng. Shoegazing με χορωδιακά μέρη περιέχει το «IdDar TalMissier» σε dreamy ποπ ύφος με ευαίσθητες και χαλαρές ενορχηστρώσεις.(https://blankeditions.bigcartel.com/product/a-lily)

 


Πρώτος προσωπικός δίσκος μετά το τέλος (;) των θρυλικών Swans αυτός του κιθαρίστα Norman Westberg  με ενδεικτικό τίτλο, «After Vacation», με παραγωγό τον Lawrence English, ιδιοκτήτη της πειραματικής ετικέτας Room40. Σε αυτόν ο Αμερικανός μουσικός διερευνά τις δυνατότητες της ηλεκτρικής κιθάρας ως μοναδικής πηγής ήχων και με την βοήθεια delay, reverb, feedback· δημιουργεί ένα ξεχωριστό ατμοσφαιρικό σύμπαν καθώς μεταμορφώνεται σε ολόκληρη ορχήστρα.(https://room40.bandcamp.com/album/after-vacation)


Από την Πόλη του Μεξικού ορμώμενοι οι Tajak, ένα τρίο ψυχεδελικού πανκ- ροκ αλλά και shoegaze krautrock με εμμονή στα drones και στον συνεχή πειραματισμό με χαρακτηριστικες μεγάλης διάρκειας αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις, ήδη στο τρίτο τους LP, «Ciclos».(https://buhrecords.bandcamp.com/album/br101-tajak-ciclos)

 


Δεύτερο άλμπουμ για του Τούρκους free- jazzers KONSTRUKT και τον εμβληματικό Ιάπωνα αβαν- γκαρ θορυβοποιό Keiji Haino– τούτην την φορά ηχογραφημένο ζωντανά- με ονομασία, «A Philosophy Warping, Little By Little That Way Lies A Quagmire». Αέναος αυτοσχεδιασμός, σαξόφωνα, moog, πλήθος κρουστών, λούπες, ηλεκτρονικά διανθισμένα με τα άγρια φωνητικά και τις κιθαριστικές εκρήξεις του Haino δημιουργούν ένα φοβερά ασυνήθιστο και δημιουργικά μουσικό περιβάλλον. (https://karlrecords.bandcamp.com/album/a-philosophy-warping-little-by-little-that-way-lies-a-quagmire-live)


Οι Numb.er είναι το μουσικό πνευματικό παιδί του φωτογράφου και visual artist Jeff Fribourg (psych-kraut Froth) εκ Λος Άντζελες. Εμμονή με τα παλιά συνθεζάϊζερς, δυναμικά ντραμς και μπάσο -στον σχετικά φρέσκο δίσκο του «Goodbye»–  δημιουργούν ένα μετά- shoegaze και post-punk ύφος γεμάτο όμορφα επαναλαμβανόμενα ρεφρέν και μελωδικά περάσματα. (https://numb-er.bandcamp.com/)

 


Η Jana Irmert, συνθέτρια και sound artist ζει και εργάζεται στο Βερολίνο ειδικευμένη σε οπτικοακουστικά installations και περφόρμανς, πειραματικά φιλμς κα παραγωγές σκηνής. Στο άλμπουμ «Flood» όπως υποδεικνύει και ο τίτλος, η Irmert χτίζει με την βοήθεια field recordings και ηλεκτρονικών ένα φανταστικό σάουντρακ επηρεασμένη από το δυστοπικό  βιβλίο του Ρώσου συγγραφέως Τσίνγκιζ Ατμάτοφ, «The Mark Of Cassandra», και ούτως η συνθέσεις της εδράζονται σε αφηρημένες δομές, με οργανικά ηχοχρώματα και παράξενους ηλεκτρο- ακουστικούς ήχους.(«http://www.fabrique.at/store/detail/flood»)


«Ι’m fine with the swirling colors» είναι το τελευταίο έργο των Anders Vestergaard και Finn Loxbo, ενός Σκανδιναβικού ντουέτου πλαισιωμένου από ακουστική κιθάρα, ντραμς και αναλογικού feedback συστήματος. Περιγράφουν την μουσική τους ως «ένα υπέρ- ευαίσθητο, συμπυκνωμένο ηχητικό τελετουργικό» μέσα από πλήθος αυτοσχεδιαστικών παραλλαγών.(http://www.giktrecords.com/releases/colors.html)

 


Η δωδέκατη κατά σειρά έκδοση της συλλογής Zoom In, με τίτλο «Zoom In 12: New Art Music From Lithuania», περιλαμβάνει εφτά ζωντανές ηχογραφήσεις μεταξύ ’15 και ’17 και δίνει βήμα στις νεώτερες γενιές Λιθουανών συνθετών, γεννημένων στα 70’s– 80’s ακόμη και στα 90’s. Ο δίσκος ποικίλει πειραματικών αισθητικών από ατονάλ αισθητική, μετά- μίνιμαλ, spectralism ακόμη και θεμάτων επηρεασμένων από την παράδοση.(http://www.mic.lt/en/database/classical/releases/1563/)

 


Το «Nue» λειτουργεί ως δημιουργικός δεσμός του Ιάπωνα συνθέτη Tashi Wada (πλήκτρα) και του πατέρα του- στέλεχος άλλοτε του κινήματος Fluxus, Yoshi Wada. Ο ήχος συνδυάζει ένα ευρύ φάσμα ακουστικών οργάνων με ανορθόδοξες τεχνικές κουρδίσματος- με την συνεργασία ονομάτων  όπως η Julia Holter- αλλά και με την παρουσία της μινιμαλίστικης γκάιντας του Yoshi- με την τελετουργική ανάπτυξη της μουσικής, τις επαναλαμβανόμενες ηχητικές φράσεις και τα δίκην ψαλμωδίας φωνητικά. (https://tashiwada.bandcamp.com/album/frkwys-vol-14-nue)


Η συνεργασία ανάμεσα στην Γερμανίδα Andrea Neumann (inside piano, mixer)και του Δανού ηλεκτρονικού Mads Emil Nielsen (ηλεκτρονικά) είχε ως αποτέλεσμα τον δίσκο «Refound» με δέκα μικρής διάρκειας κομμάτια μιξαρισμένα από τους ίδιους τους μουσικούς. Ηλέκτρο- ακουστικός ήχος, αυτοσχεδιασμός, αφηρημένα σχήματα, επαναλήψεις, ρυθμικά μέρη, ένα άλμπουμ γεμάτο μικρά απρόβλεπτα ηχητικά γεγονότα. (https://underbelly.nu/product/mads-emil-nielsen-andrea-neumann-refound/)


Τσελίστας, συνθέτης και παραγωγός, ο Βρετανός Oliver Coates, στην τελευταία δουλειά του, «Shelleys on ZennLa» με ντανσάδικο IDM, και deep minimalism ύφος- με δυο μπασογραμές, (μία τσέλο, μία korg συνθεζάϊζερ),  που τρέχουν παράλληλα με κυματογραμμές από  ακουστικά drones, με breakbeats, ενίοτε με φολκ επιρροές, rave ρυθμολογία και με έντεχνα ονειρικά φωνητικά. (https://shop.igetrvng.com/collections/all/products/rvngnl43)

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.