Στήλη: Auditorium

AUDITORIUM

Μερικά εναλλακτικά και άλλα mainstream άλμπουμ

| 07/03/2018

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ»), πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει, αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων


Επηρεασμένοι από την μουσική κουλτούρα της Καλιφόρνιας οι Νορβηγοί Motorpsycho κυκλοφορούν το «The Tower», ένα διπλό άλμπουμ ηχογραφημένο στα εκεί στούντιο της Silver Lake και στο θρυλικό Joshua Tree της ερήμου Mojave. Το 85λεπτο έργο περιέχει αρκετές μεγάλες συνθέσεις όπως μας συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια οι Motorpsycho στα πλαίσια του psych-rock που αντιπροσωπεύουν πλέον, χωρίς να αγνοούν το progressive rock και την φολκ μπαλάντα. Βεβαίως, ο φόρος τιμής πάει στους επικούς Black Sabbath και στην ρυθμική δεινότητα των Thin Lizzy αλλά αυτό που ενθουσιάζει είναι η στερεή αφομοίωση 50 χρόνων μουσικής εξέλιξης και η χρήση στοιχείων στην προσπάθεια ανανέωσης και δημιουργίας σύγχρονης έκφρασης χωρίς να θυσιάζουν καθόλου το αυθόρμητο και τον αυτοσχεδιασμό.

 

 

Το ορχηστρικό ροκ τρίο, Papir, απ’ την Κοπεγχάγη επιστρέφει με τον πέμπτο κατά σειρά δίσκο του, «Papir V», ένα διπλό- κι ‘ εδώ- άλμπουμ όπου τα reximing ανήκουν στον γνωστό μας John McIntire – των Tortoise. Επτά συνθέσεις – η μικρότερη είναι 9 λεπτά, με  λατινικούς αριθμούς  για τίτλους – με  space διάθεση και γεμάτες δόσεις acid rock αποτελούν το δίσκο. Εδω το τρίο αρέσκεται να κυνηγάει με τις κιθάρες την μουσική -ενίοτε με drones- στα όρια του stoner rock. Το ηχητικό ταξίδι είναι στις προτεραιότητες του γκρουπ καθώς οι κιθαρίστες αυτοσχεδιάζουν διαρκώς για να επιστρέψουν λίγο στην κύρια μελωδία και να απομακρυνθούν ξανά μακριά με αποτελέσματα απολαυστικά, θα λέγαμε, για τους ακροατές του είδους.

 

 

Από το Λος Άντζελες με αγάπη, οι, σχεδόν τινέϊτζερς, Starcrawler και η εμβληματική τους τραγουδίστρια Arrow de Wilde επαναφέρουν, με την κυκλοφορία του πρώτου ομώνυμου δίσκου τους, όλη εκείνη την φιλολογία του πανκ αλλά και του grunge. Ξανακούμε  την Courtney Love, την Poly Styrene, τις Slits και γενικώς το «trash» στοιχείο σε πρώτο πλάνο και πίσω, στα βασικά του ροκ εν ρολ , τους Sabbath, τους Zeppelin και όλο το πάνθεον των ηρώων επί σκηνής. Εντελώς απλή στην σύλληψή της μουσική, γεμάτη από γνωστά κλισέ· καλή αρχή για ένα συγκρότημα που θέλει να σώσει το ροκ και το εννοεί ειλικρινά.

 

Από το Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού, οι Shins επανακυκλοφορούν το τελευταίο τους άλμπουμ, «Heartworms» ως «The Worm Heart» με τα κομμάτια «ανάποδα», ήγουν απ’ το τέλος στην αρχή, εκτελεσμένα ξανά με διαφορετική ενορχήστρωση ενώ κρατούν την βασική τους μελωδική γραμμή. Πχ, η ακουστική κιθάρα έχει αντικατασταθεί από την ηλεκτρική και πολύ συχνά ο στακάτος ρυθμός θυμίζει Velvet Underground. Ο James Mercer- ηγέτης του γκρουπ- αλλάζει τις κιθάρες με τους συνθετητές και το ανάποδο- μετατρέπει τις κάντρι μπαλάντες σε γκαράζ ροκ, προσθέτει ρέγγε κτλ έτσι ώστε οι δυο, σχεδόν ομότιτλοι, δίσκοι να μοιάζουν με τις όψεις ενός καθρέφτη: είναι ίδιοι, από την ανάποδη!

 

 

Ο Λονδρέζος Archy Ivan Marshall, τραγουδοποιός, ράπερ και παραγωγός, ηχογραφεί, στα είκοσι τρία του, ως King Krule, το πολύ ενδιαφέρον δεύτερο του άλμπουμ με τίτλο «The Ooz». Ο ίδιος είναι υπεύθυνος για πολλά όργανα (κιθάρα, πλήκτρα, μπάσο, ντραμς, ενισχύεται με πιάνο, σαξόφωνο, κρουστά κ.α). Ενώ κρατά χαμηλούς ρυθμούς, τους στυλιζάρει με cool μπαλάντες, που θυμίζουν τις χαλαρές στιγμές των Clash και του Paul Simonon, των πρώιμων Ruts και των ύστατων Specials. Φυσικά, ο Marshall έχει δικό του ύφος που ενσωματώνει τζαζέ περάσματα και αν σε αυτά προσθέσουμε το σοφιστικέ τραγούδισμα του συνθέτη, το ονειρικό «late night» που στήνει, τότε έχουμε ένα από τους πιο ιδιαίτερους και καινοτόμους δίσκους του ’17 που απορίας είναι άξιον πως δεν βρέθηκε στις λίστες των γνωστών μουσικών εντύπων της Βρετανίας.

 

 

«Ash» ονομάζεται το δεύτερο LP του ντουέτου Ibeyi αποτελούμενου απ’ τις δίδυμες γαλλίδες αδελφές Lisa-Kaindé Diaz και Naomi Diaz, με κουβανικές και βενεζουελιάνικες ρίζες όπου τραγουδούν στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και στα γιορούμπα της Νιγηρίας . Η Λίζα τραγουδάει και παίζει πιάνο ενώ η Ναόμι παραδοσιακά κρουστά cajón and batá. Στο δίσκο συνεργάζονται διάφοροι όπως ο σαξοφωνίστας Kamasi Washington, η Meshell Ndegeocello και ο πιανίστας Chilly Gonzales ενώ οι στίχοι, με αναφορές στον ρατσισμό, στα δικαιώματα των γυναικών και στην εκμετάλλευση των ανθρώπων εμπεριέχουν κείμενα της Φρίντα Κάλο, της μαύρης ποιήτριας και ακτιβίστριας Claudia Rankine και την κριτική της Μισέλ Ομπάμα για τον ακραίο σεξισμό του Τραμπ. Τα λατινοαμερικάνικα κρουστά συνδυάζονται με συνθετητές και ηλεκτρικές μπασογραμμές- με την cumbia και το bolero να προσφέρουν τις μελωδίες σε ένα μετά- σόουλ ντουέτο που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως λατινογενές αντίστοιχο της M.I.A. χωρίς το σκληρό «βιομηχανικό ύφος» της τελευταίας. Ακόμη μια σημαντική δουλειά που διέλαθε της προσοχής των Αγγλων δημοσιογράφων!

 

 

 

Το τέταρτο άλμπουμ των Αμερικανών MGMT, «Little Dark Age» μοιάζει να επιστρέφει, τρόπον τινά, στις απαρχές της μουσικής δημιουργίας του ντουέτου, με τον ιδιαίτερο παραγωγό Dave Fridmann- τον αποκαλούμενο Phil Spector του εναλλακτικού ροκ- ξανά στην κονσόλα του ήχου. Βέβαια, ο τελευταίος συνεργάζεται με τον συνάδελφό του Patrick Wimberly – απ’ τους Chairlift- γνωστό για την προτίμησή του στις ποπίζουσες μελωδίες και έτσι το αποτέλεσμα τους ικανοποιεί όλους. Υπάρχουν τα ρυθμικά ντραμς, τα «στρογγυλευμένα» σύνθια και η χορευτική διάθεση αλλά και η ψυχεδελική ατμόσφαιρα, το R&B και οι soft rock καταστάσεις και κάποιες, μικρές, ηχητικές ιδιομορφίες. Οι στίχοι, παράλληλα, αλλά και ο τίτλος μιλάνε για όχι και τόσο ευχάριστα πράγματα στην προσπάθεια των MGMT να συμβάλλουν στο γκρίζο κλίμα που διαμορφώνεται στην χώρα τους.

 

 

To ντουέτο των Σουηδών αδελφών Klara (φωνή, κιθάρα) και Johanna Söderberg (φωνή, πλήκτρα, Autoharp, μπάσο), περισσότερο γνωστών, βεβαίως, ως First Aid Kit, κυκλοφόρησε τον τέταρτο εν σειρά δίσκο τους, «Ruins»- και δεύτερο για μεγάλη δισκογραφική- με εντυπωσιακές συνεργασίες απ’ τον Peter Buck, των R.E.M, τους Wilco και τους Midlake. Τούτων δοθέντων και με δυνατή ξανά παραγωγή η μουσική διασχίζει γνώριμα μεν μονοπάτια- φολκ ροκ, κάντρι φολκ, americana- ορισμένες φορές περισσότερο πειστικά και από τους μουσικούς που γεννήθηκαν με τα παραπάνω ακούσματα από την πρώτη στιγμή της ζωής τους. Μάλιστα επειδή, ακριβώς, οι Söderberg είναι διαφορετικών βιωμάτων τα προσεγγίζουν με ανανεωτικές διαθέσεις, εγκεφαλικά, θα λέγαμε, χωρίς αυτό να στερεί τίποτα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τα μελαγχολικά στιχάκια τότε έχουμε μια ειλικρινή και με αξιώσεις μουσική για την λόγω σκηνή.

 

 

Το τρίτο άλμπουμ των Σουηδών ρόκερς Dead Lord με χαρακτηριστικό τίτλο, «In Ignorance We Trust», ακολουθεί με άνεση τα βήματα των προηγούμενων στο δρόμο των Thin Liizy και των AC/DC για μην πούμε και των Black Sabbath. Το κουαρτέτο με τις δυο lead κιθάρες και τον σφριγηλό ρυθμικό τομέα αρέσκεται στην σολιστική δεξιοτεχνία των κιθαριστών και στην όντως πολύ καλή φωνή του τραγουδιστή πράγμα που «φαίνεται» ανάγλυφα καθώς ο δίσκος ηχογραφήθηκε με αναλογικά μηχανήματα στο θερμό κλίμα της Μαδρίτης. Όλα τα στάνταρ βρίσκονται εκεί – τα ριφ, οι μελωδίες, τα μπλουζ μέτρα- και , πως αλλιώς, καθώς έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ομνύουν στο κλασικό ροκ των 70’s.

 

 

Στον έκτο, ήδη, δίσκο τους οι Γερμανοί Long Distance Calling επιστρέφουν στις ρίζες τους. Στο «Boundless» αφήνουν ξανά στην άκρη τον τραγουδιστή και ως κουαρτέτο βουτάνε για τα καλά στο post-metal με οκτώ, σχετικά, μεγάλες συνθέσεις. Δίνουν έτσι μια καθαρά ταξιδιάρικη αίσθηση- καθόλου τυχαίο οι φωτογραφίες στο εσωτερικό από μεγάλα δάση, ψηλά βουνά και απέραντο ουρανό. Η μια κιθάρα συμπληρώνει την άλλη στην βάση που στήνουν μπάσο και ντραμς με τις δυναμικές να αλλάζουν διαρκώς σε μια ταχύτατη κούρσα. Μουσική ανοιχτών δρόμων, η μουσική των LDC προσφέρεται ως το σάουντρακ της πιο ατμοσφαιρικής απόδρασης.