Αντώνης Ν. Φράγκος

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

«’Ορνιθες» δια χειρός Νίκου Καραθάνου

Μια παράσταση πρωτότυπη, αντι-αριστοφανική, αλλά ιδιαίτερα ποιητική, που η αφετηρία της βρίσκεται περισσότερο στο ευρωπαϊκό θέατρο παρά στην αττική κωμωδία. Ίσως, όμως, στην εποχή μας οι ουτοπίες δεν μπορεί παρά να αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση.

Θερινά διαβάσματα ΙΙ

Συνεχίζουμε την βιβλιοκριτική μας με τρία ακόμη αναγνώσματα ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει, μάλλον, το «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ, χωρίς, βεβαίως τα υπόλοιπα να υστερούν.

Επιβάτες στο «Πλοίο» του Eno

Ένα ιδιόμορφο αμάλγαμα άμπιεντ και ποίησης, το «Πλοίο» του Eno, διατρέχει 21 λεπτά χαλαρής ηλεκτρονικής συνοδευόμενο, ενίοτε, από ζωηρά κύματα εγχόρδων από συνθεζάϊζερς ενώ το, σε τρία μέρη, «Fickle Sun» προσθέτει κρουστά όταν απεικονίζει μοχθούντες εργάτες προορισμένους να κρεουργηθούν στα χαρακώματα.

Θερινά διαβάσματα (Ι)

Είχαμε την τύχη να περάσουμε την θερινή ραστώνη πολύ χαλαρά πράγμα που μας επέτρεψε να βουτήξουμε βαθιά στις σελίδες αρκετών βιβλίων που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα.

Ο David Foster Wallace… «σκουπίζει» το Σύστημα

Ο Wallace ξεμοντάρει το σύστημα και το μοντάρει εκ νέου, δίχως να αφήνει τίποτα στην τύχη: τα πάντα περνάνε από έναν πυραυλοκίνητο εγκέφαλο και συνδυάζονται με μια οργιώδη και αχαλίνωτη φαντασία.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης: Ο δαντικός κόσμος του «Υπουργού Νύχτας»

«Το κωμικό, το γελοίο και το μπουρλέσκ το συναντάει κανείς καθημερινά σε κάθε βήμα. Ευτυχώς, απ’ την άλλη, που υπάρχει, αλλιώς το δράμα που ζούμε θα ήταν αβάσταχτο. Κι εδώ να πω πως η φαιδρότητα υπάρχει λόγω ασυμμετρίας αντιλήψεων, πόζας και πράξεων. Εξ αυτών προκύπτει και η απομυθοποίηση των ιδεών και των μεγάλων λόγων – ευτυχώς.».

Η μουσική πρωτοπορία σε κεντρομόλο «δίνη»

Βασική λειτουργία των πειραματιστών είναι να εφοδιάζουν με ευρηματικές επινοήσεις το κυρίως μουσικό ρεύμα πολλές εκ των οποίων γίνονται κτήμα του τελευταίου.

Bob Dylan: ‘Ενας… «συγχωρεμένος» «Ιούδας»

Ο ηλεκτρικός- ροκ Dylan διέψευδε τον Ορίζοντα των (ηχητικών) Προσδοκιών του κοινού και ταυτόχρονα τον υπονόμευε για να μην πούμε πως τον προκαλούσε.

«Θεωρία της Πρόσληψης»: Μια οπτική στην προσέγγιση του καλλιτεχνικού έργου

Η θεωρία αυτή επικεντρώνεται στο τρόπο αποδοχής του εκάστοτε ακροατηρίου σε αντίθεση με άλλες που στηρίζονται στην, εγγενή, αιώνια αξία ή την βαθιά κοινωνικότητα του έργου.