Τουλούζ Λωτρέκ: από την αριστοκρατική ελίτ στη μποέμ Μονμάρτρη
Η αριστοκρατική οικογένεια των Τουλούζ έχει τις ρίζες της στην εποχή του Καρλομάγνου και διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις σταυροφορίες. Κατά τον 19ο αιώνα η παρακμή…
Η αριστοκρατική οικογένεια των Τουλούζ έχει τις ρίζες της στην εποχή του Καρλομάγνου και διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις σταυροφορίες. Κατά τον 19ο αιώνα η παρακμή…
Ο θεμελιωτής της δυτικής ζωγραφικής Τζότο μέσα από τα αριστουργηματικά έργα και τις νωπογραφίες του προετοίμασε το έδαφος για την ιταλική αναγέννηση.
Πάνω από ένας αιώνας χωρίζει τους δύο πίνακες τους οποίους παρουσιάζουμε από δύο εμβληματικούς ζωγράφους. Το πώς προσέγγισαν το κοινό τους θέμα συνιστά και ένα χρονοταξίδι σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας της τέχνης.
Η κυριαρχία του φωτός και η ονειρική απόδοση της πραγματικότητας είναι δύο βασικά γνωρίσματα της ζωγραφικής του Καραβάτζιο. Η απεικόνιση επίσης της καθημερινής ζωής στα θέματά του προαναγγέλλει τη νεώτερη ευρωπαϊκή ζωγραφική.
Βαθιά υπαρξιακός και ανθρωποκεντρικός ο Μπουζιάνης λέγεται ότι παρά την ένδεια στη οποία βρισκόταν, όταν κάποιος ήθελε να αγοράσει ένα έργο του, τον υποδεχόταν στο μικρό σπίτι της Δάφνης και συζητούσε μαζί του. Εάν δεν του άρεσε η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του υποψήφιου αγοραστή δεν του πουλούσε το έργο του.
Από τα φωτεινά και εορταστικά έργα στους βασιλικούς τοιχοτάπητες, με τοπία που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο, στους «μαύρους πίνακες» της νομοτέλειας του επερχόμενου τέλους.
Η άποψη του Μπος για τον κόσμο βρισκόταν σε αρμονία με την άποψη της αστικής τάξης των αρχών του 16ου αιώνα παρά το γεγονός ότι η ζωγραφική του ήταν ανεξάρτητη από τους εικαστικούς κανόνες της εποχής. Οι αξίες του ουμανισμού είχαν επηρεάσει το ζωγράφο, ο οποίος βρέθηκε στη μεταβατική περίοδο από τον μεσαιωνικό κόσμο στον αναγεννησιακό.
Μέσα από το έργο του Μπρέγκελ πραγματοποιείται μια σταδιακή αποδέσμευση από την θρησκευτική τέχνη και τις παραγγελίες και οι καλλιτέχνες οδηγούνται προς την σχετική ανεξαρτησία στην επιλογή των θεμάτων τους που αργότερα θα οδηγήσει στην πλήρη αυτονομία τους.
Από τον 16ο αιώνα στον 17ο η commedia dell’arte προκαλούσε θύελλα ενθουσιασμού στο κοινό ολόκληρης της Ευρώπης. Οι άσεμνοι διάλογοι και η πολιτική σάτιρα που κυριαρχούσαν στα θέματα και τους διαλόγους ασκούσαν τεράστια έλξη στην κοινωνία της εποχής.
Ο Όσκαρ Κοκόσκα αποτέλεσε μία ακραία και αιχμηρή μορφή του εξπρεσιονιστικού κινήματος, ταράζοντας την αισθητική της εποχής με τη δυναμική του έκφραση και την επαναστατική διάσταση του έργου και της ζωής του