Αλλότρια

Ο Μπρέχτ και η επαναφορά της λογοκρισίας

Σαν σήμερα 10 Φλεβάρη 1898 γεννιέται ένας από τους πιο καθοριστικούς καλλιτέχνες και θεωρητικούς της τέχνης ο Bertolt Brecht. Ένας επαναστάτης της φόρμας και του…

Βύρων Θεοδωρόπουλος: «O εκφασισμός ξεκινάει από τη γλώσσα γίνεται συνείδηση και μετά γίνεται πράξη»

Ένα μικρό σχόλιο Ανεξάρτητα με την πανδημία σε κάθε συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι αστυνομικοί, το κομμάτι της κοινωνίας…

Δίχως αποζημίωση και εκτός μέτρων της κυβέρνησης εργαζόμενοι του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

To 22o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ήταν προγραμματισμένο να λάβει χώρα μεταξύ 5-15 Μαρτίου 2020. Για την κάλυψη εποχικών και παροδικών αναγκών των υπηρεσιών της εν…

Μένοντας σε 50 τετραγωνικά μέτρα ή γιατί αυτός ο κόσμος δεν έχει τον ίδιο χώρο για όλους

Και αν βγουν; Αν κάνουν μια βόλτα στο πάρκο; Με αποστάσεις πάντα, ούτως ή άλλως έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει αγκαλιά. Εκεί είναι ο κίνδυνος; Δεν είναι ο συνωστισμός στη δουλειά που πολλοί είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν καθημερινά; Στο σπίτι, που πολλοί είναι αναγκασμένοι να ζουν ο ένας πάνω στον άλλο. Στο καμπ. Στο νοσοκομείο χωρίς μάσκες. Χωρίς ΜΕΘ. Χωρίς προσωπικό.

Ένα γράμμα από το Μιλάνο στον καιρό του COVID-19

Δημοσιεύουμε στα ελληνικά και στα ιταλικά ένα γράμμα από την Alessandra Fiorencis* και τον Δημήτρη Σεραφή**, το οποίο δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα #ΜένουμεΕνεργοί  Δεν περιμέναμε…

Σκέψεις πάνω στην επιδημία. Του Giorgio Agamben

Αυτός είναι ο λόγος που –μόλις κηρυχθεί η λήξη της έκτακτης ανάγκης, της επιδημίας– δεν πιστεύω ότι, τουλάχιστον όσοι διατήρησαν μιαν ελάχιστη διαύγεια, θα μπορούν να επιστρέψουν στη ζωή όπως ήταν πριν. Και αυτό είναι ίσως το πιο απελπιστικό πράγμα σήμερα – ακόμα κι αν, όπως λέγεται, «υπάρχει ελπίδα μόνο για όσους δεν τρέφουν πια καμία».

Σαν stalker στην άκρη του δρόμου. Εχθροί παλιοί και νέοι στην πανδημία.

Ο ευσεβής πόθος είναι ότι αυτή η κατάσταση πραγμάτων θα διαρκέσει μόνον την περίοδο της δοσμένης έκτακτης ανάγκης, ότι δεν θα συνεχίσουμε να μετακινούμαστε καθημερινά σαν stalker στην άκρη του δρόμου, φοβούμενοι ελέγχους και χαφιεδισμούς.

Ο κορωνοϊός και η εξατομικευμένη κατάσταση εξαίρεσης | lundimatin

Δεν πανικοβαλλόμαστε – γιατί αυτό μας ζητάνε. Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής επέβαλε φυσικά, εξαιτίας αυτού του κόσμου-συστήματος, μία επιτάχυνση, βρίσκεται όμως μακριά από την ολοκλήρωση του έργου του.