Έθεσε με την σειρά του τις βάσεις για την μοντέρνα τέχνη, την σχέση του ανθρώπου με αυτή και την σχέση της με την πραγματικότητα. Ο Auguste Rodin ήταν ίσως ο πιο καθοριστικός και επιδραστικός γλύπτης του 19ου αιώνα και λίγο πριν το τέλος της ζωής του, άφησε κληρονομιά αυτό το συγκλονιστικό κείμενο. Λέξεις που έχουν λαξευθεί από έναν δάσκαλο για να γίνουν κτήμα της ανθρωπότητας των επόμενων αιώνων.
«Πέφτουμε, σηκωνόμαστε… μαζί με το ρυθμό των κινημάτων –άλλοτε επιβραδυνόμενοι και άλλοτε επιταχυνόμενοι- τρέχοντας μακριά από εμάς, από τους παλιούς εαυτούς μας, πηγαίνοντας προς εμάς»
Το βιβλίο «You Haven’t Seen Their Faces» οικειοποιείται τα χαρακτηριστικά της τεχνολογίας της επιτήρησης προκειμένου να δημιουργήσει ένα πολύ διαφορετικό σύνολο εικόνων. Το θέμα του δεν είναι ο συνηθισμένος στόχος των καμερών παρακολούθησης, αλλά ένας κατάλογος των εκατό πιο ισχυρών ανθρώπων στο City του Λονδίνου
Ο Μποττιτσέλλι ξεχωρίζει ανάμεσα στους πολλούς ζωγράφους που εργάζονται στην αυλή των Μεδίκων διότι εκφράζει το απόλυτο αισθητικό ιδεώδες της πρώιμης Αναγέννησης με τρόπο πραγματικά μοναδικό. Παράλληλα όμως εκφράζει και όλες τις εσωτερικές αντιφάσεις που συνοδεύουν την αναγεννησιακή περίοδο.
Η σκοπός δημιουργίας της έκθεσης είναι η εξής σύμφωνα με τους δημιουργούς: «συγκεντρώθηκαν αντικείμενα από τον καπιταλισμό για να διασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές δεν θα ξεχάσουν πώς δούλευαν, έτρωγαν, κοινωνικοποίησαν και διασκεύαζαν. Το εκπαιδευτικό μας έργο είναι ζωτικής σημασίας για την εδραίωση της δικαιοσύνης για τα θύματα του καπιταλισμού και την αποτροπή της αναζωπύρωσής του.»
Μαθαίνοντας από την documenta είναι ο τίτλος του ανεξάρτητου διεθνούς διετούς ερευνητικού προγράμματος που κινείται ανάμεσα στην ανθρωπολογία και την τέχνη, συγκεντρώνοντας ερευνητές και από πολλά άλλα διαφορετικά πεδία ενδιαφέροντος.
H δράση αυτή αποτελεί μία προσπάθεια να διερευνηθούν τα όρια, οι δυνατότητες και τα ερωτήματα που γεννά η τεχνολογία στην σύγχρονη εποχή της επιτάχυνσης και της διαρκούς μεταβολής.
Το πρώτο αφιέρωμα της γκαλερί CAN για το 2017 εστιάζει στο έργο του Δημήτρη Κοντού (1931-1996) ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες που κινήθηκαν στο χώρο της αφαίρεσης.
Ο μοντέρνος ζωγράφος δεν θα μπορεί να εκφράσει την εποχή του, το αεροπλάνο, την ατομική βόμβα, το ραδιόφωνο, με τις παλιές φόρμες της Αναγέννησης ή οποιουδήποτε άλλου πολιτιστικού παρελθόντος.
Ο ζωγράφος, αγιογράφος, λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου υπήρξε ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της σύνδεσης της ελληνικής τέχνης με το βυζαντινό παρελθόν.
