Κινηματογράφος

Σαμ Σέπαρντ: Η αλήθεια του αντικατοπτρισμού

«Έχεις μια εικόνα για κάποιον και ξαφνικά βλέπεις κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι υπέθετες. Πώς γίνεται αυτό; Αυτό είναι το μυστήριο, αυτό είναι συναρπαστικό»..

Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Άγγελος ή δαίμονας;

Για πολλά χρόνια, τουλάχιστον μέχρι τα 50’s, ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν συνόδευε την υπογραφή του με έναν διάβολο!

Εκ νέου λογοκρισία | Το «καθαρό» Hollywood και οι «βρώμικες» ταινίες

Η «Γυμνή Μάχα» του Goya, θα φορούσε σουτιέν και κιλότα και «Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων» του Hieronymus Bosch θα ήταν ένα λούνα παρκ άνοστων υποχόνδριων με εισιτήριο αν τα «Clean cut», δηλαδή οι «καθαρές εκδόσεις» που είναι η νέα πρόταση του Hollywood για ηθικά λογοκριμένες εκδόσεις έργων, δηλαδή ταινιών μονταρισμένων και πετσοκομμένων έτσι δίχως την θέληση του δημιουργού τους, που να μην περιέχουν «βία, ερωτικές σκηνές και βλασφημία», λειτουργούσε σε όλη την τέχνη. Και προφανώς οι στόχοι των εταιριών δεν είναι μονάχα εμπορικοί…

Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας | 8-15.06

Το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας (FeCHA) επιστρέφει και φέτος στο θερινό κινηματογράφο Λαΐς, με 15 ισπανόφωνες ταινίες σε πρώτη προβολή, που θα μας κρατήσουν συντροφιά κάτω από τα αστέρια.

Ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια: 4 ταινίες που μιλούν για τον νέο εργαζόμενο

Ο κινηματογράφος ήταν η πρώτη τέχνη που γεννήθηκε μέσα στην μαζική κουλτούρα: Παράγεται και καταναλώνεται μαζικά. Όταν λοιπόν η κατεξοχήν τέχνης της εποχής μας αγκαλιάζει την καθημερινότητα των εργαζομένων, ενεργών και άνεργων, τότε το αποτέλεσμα είναι κάτι που σίγουρα αξίζει την προσοχή μας. Παρακάτω αναφέρουμε ενδεικτικά 4 ταινίες που κατάφεραν και απεικόνισαν με τον καλύτερο τρόπο την καθημερινότητα, τις σκέψεις και τις ανησυχίες των εργαζομένων της νέας βάρδιας.

1965: Η Ινδονησία ένας σιωπηρός μαζικός τάφος 1.000.000 κομμουνιστών και το σινεμά μάρτυρας και δικαστής

«Κάποιος να σκοτώνει είναι απαγορευμένο. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν δολοφονούν μαζικά και με τον ήχο των σαλπίγγων» είχε σημειώσει ο Βολταίρος στις μπροστά σελίδες της Ιστορίας και αυτή έρχεται κάθε φορά να επιβεβαιώσει αυτό το κοινωνικό συμπέρασμα, που παραμένει αμετάβλητο. Η μαζική εξόντωση είναι μια πολιτικώς ορθή εξουσιαστική πρακτική όσων κοινωνιών βασίζονται στον ανταγωνισμό και την προάσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην Ινδονησία δολοφονήθηκαν εν μια νυκτί 1.000.000 κομμουνιστές και δυο από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ στην ιστορία του κινηματογράφου παίζουν τον ρόλο του λαϊκού δικαστηρίου και της εκδίκησης της Ιστορίας. Το “The Act Of Killing” και το “The Look of Silence”, δεν κάνουν διόλου μια ιστορική καταγραφή, αλλά μια μελέτη – που αποτελεί πλέον αναφορά – της μαζικής εξόντωσης ως act και όπλο του κράτους και ως πειθάρχηση, αλλοτρίωση και μετάλλαξη του αξιακού και ηθικού κώδικα ενός λαού.

“Θωρηκτό Ποτέμκιν”: Η Γκουέρνικα του κινηματογράφου

Αποτέλεσε τη βάση του «ιδεολογικού μοντάζ», μέσω της μεταφοράς της διαλεκτικής στο μοντάζ. Αποτελεί ακόμα αντικείμενο σπουδής στον κινηματογράφο. Πάνω απ’ όλα, όμως, με το «Ποτέμκιν» ο Αϊζενστάιν εισάγει και εδραιώνει ένα νέο «ήρωα» στον κόσμο του κινηματογράφου: τον εξεγερμένο λαό!

Απεργία σεναριογράφων του Hollywood: Αγώνας! Αγώνας! Αγώνας!

Έχουν γίνει ως τώρα τέσσερις απεργίες των σεναριογράφων. 1960, 1981, 1988, 2008. Όλες μαζικές, οργανωτικά επιτυχημένες και νικηφόρες. Όλος ο κινηματογραφικός κόσμος, από τους συντελεστές ως τους κινηματογραφόφιλους, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να ζοχαδιάζει μα θα όφειλε να επιζητά μια νέα απεργία – που όντως εξαγγέλθηκε. Είναι άκρως γελοίο να κοιτάζουμε την ευτελή και ατομική μας καλοπέραση όταν αυτοί που μας την δημιουργούν ζητάνε το αυταπόδεικτο δικαίωμα τους. Να πληρώνονται.