Το Loving Vincent είναι πριν από όλα ένας φόρος τιμής και ταυτόχρονα ένα συγκινητικό φιλμ εικαστικού πειραματισμού και αστυνομικού σασπένς μιας σκληρής και θλιμμένης ιστορίας που γέννησε μια πρωτοπορία και σκότωσε έναν άνθρωπο.
Το Blade Runner 2049 κατάφερε να δομήσει ένα εναλλακτικό μέλλον (ένα εμβαθυντικό δηλαδή παρόν) που να μοιάζει εφιαλτικότερο, ποιοτικά και ποσοτικά πιο δυσοίωνο; Μια πρώτη και προς αναθεώρηση σκέψη, εν είδει της αυθεντικής ιστορίας.
Ο κλόουν ως κοινωνική φοβία και ως μέσο συνειδητοποίησης. Παρά την μέτρια κινηματογραφική απόδοση, η ιστορία του Stephen King έχει ένα βαθύτατο ιστορικό, πολιτικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο, που η ταινία όπως και η πραγματικότητα επιβεβαιώνει. Κοινωνική τρομοκρατία σε μορφή… τσίρκου.
Η ταινία εκφράζει την πιο ακραία θέση του ανθρώπου στον κόσμο: Το άτομο απομονωμένο και περιορισμένο σε ένα κόσμο κατά πολύ μεγαλύτερο του, εχθρικό και μη προσβάσιμο. Είναι μέσα και ταυτόχρονα στο περιθώριο της εποχής του. Ο Antonioni παραδίδει, με την “Κόκκινη έρημο” του 1964, μια από τις πιο ακραίες μελέτες πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.
Το Dunkirk είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ και τίποτα άλλο. Ένα κενό, αφηγηματικά και θεματικά θρίλερ μαζικής κλίμακας. Αντιπολεμικό, ναι. Μα έχουμε ανάγκη κάτι πέρα από αυτό.
«Κάποιος να σκοτώνει είναι απαγορευμένο. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν δολοφονούν μαζικά και με τον ήχο των σαλπίγγων» είχε σημειώσει ο Βολταίρος στις μπροστά σελίδες της Ιστορίας και αυτή έρχεται κάθε φορά να επιβεβαιώσει αυτό το κοινωνικό συμπέρασμα, που παραμένει αμετάβλητο. Η μαζική εξόντωση είναι μια πολιτικώς ορθή εξουσιαστική πρακτική όσων κοινωνιών βασίζονται στον ανταγωνισμό και την προάσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην Ινδονησία δολοφονήθηκαν εν μια νυκτί 1.000.000 κομμουνιστές και δυο από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ στην ιστορία του κινηματογράφου παίζουν τον ρόλο του λαϊκού δικαστηρίου και της εκδίκησης της Ιστορίας. Το “The Act Of Killing” και το “The Look of Silence”, δεν κάνουν διόλου μια ιστορική καταγραφή, αλλά μια μελέτη – που αποτελεί πλέον αναφορά – της μαζικής εξόντωσης ως act και όπλο του κράτους και ως πειθάρχηση, αλλοτρίωση και μετάλλαξη του αξιακού και ηθικού κώδικα ενός λαού.
Το όραμα του Bernstein και του Hitchcock, «German Concentration Camps Factual Survey» του 1945 με υλικό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί δεν έγινε ποτέ. Δεν του επετράπη να ολοκληρωθεί. «Ενοχλούσε πολιτικά», όπως λέει ο σκηνοθέτης. Χιλιόμετρα φιλμ έμειναν αναξιοποίητα ή αξιοποιημένα για άλλους λόγους. To ντοκιμαντέρ “Night will Fall” ερευνά το φιλμικό υλικό και τους λόγους των 70 χρόνων αποσιώπησης του από την συλλογική παγκόσμια συνείδηση.
Η βιομηχανία του Hollywood μετά τα κόμικ με υπερήρωες, επιχειρεί να μεταφέρει το ιαπωνικό είδος στην μεγάλη οθόνη ως απόρροια του πολιτιστικού τέλματος στο οποίο…
Η νέα ταινία του Fatih Akin είναι μια φωτεινή – και όχι καλογυαλισμένη – ταινία δρόμου που απεικονίζει την πραγματικότητα ως ανοιχτό και απελευθερωτικό πεδίο δράσης, ως στόχο προς κατάκτηση. Είναι απλός, καθαρός, μυθοπλαστικός κινηματογράφος. Μια ιστορία, ένα παραμύθι που καλλιεργεί χαρακτήρα, καλλιεργεί αληθινά ασυμβίβαστα χαμόγελα. Η νέα ταινία του είναι μια όμορφη και αναγκαία απόδραση.
«Lust for Li…» CUT! Όχι, δεν πάει μάλλον, έτσι. Τα nineties πέρασαν, είμαστε σε άλλον αιώνα και όποιος περιμένει μια επανάληψη για ικανοποίηση της φιλμικής του νοσταλγίας, απλά να το ξεχάσει. Ο Danny Boyle δεν πέφτει στην μεθοδευμένη λούμπα της εμπορικής εκμετάλλευσης, μα δομεί εκ νέου μια ιστορία χωρίς να απομακρύνεται διόλου από την αρχική βάση. Είτε έτσι (1996), είτε αλλιώς (2017), οι ταινίες προβάλλουν την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε πλάνα realpolitic. Γιατί είτε με ηρωίνες… είτε όχι, η μόλυνση από τον κοινωνικό βόθρο συνεχίζεται. Choose life ακούμε, αλλά τελικά τι ακριβώς δικαιούμαστε να διαλέξουμε;