Λογοτεχνία + Ποίηση

Ανάσκελα – Ανατομίες και ανασκοπήσεις για (και από) το σώμα

Το «Ανάσκελα» δεν είναι μια λογοτεχνία θεωρητική  προς χάρη της θεωρίας και μόνο, ούτε ρηχά κοινωνική. Μέσα στις σελίδες του η Bullwinkel μέσω μιας μη αφήγησης, αλλά πιο συχνά τεθλασμένης ροής, με πολλές διακλαδώσεις που δημιουργεί μια αν-οικεία εικόνα του κόσμου. Μέσα από αυτήν καθίστανται ακόμα πιο ορατές οι καταπιέσεις του. Η κυριαρχία σε σώματα (ανθρώπους) Αλλων είτε από ζωντανούς είτε (πιο συχνά) από ηχώ περασμένων λόγων, η καταπίεση των σωμάτων αυτών από τον ίδιο τους τον εαυτό.

“Μαύρο νερό”, Μιχάλης Μακρόπουλος | Κατάδυση στη σκιά

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γράφει για τα όρια αντοχής του ανθρώπου όταν όλα ερημώνουν μέσα του. Για την αποχώρηση της ζωής και τη μοναξιά της ομορφιάς. Για τη λύτρωση του θανάτου και τα τελευταία μέτρα πριν το φινάλε. Το μόνο που μένει είναι η προσμονή.  

«Στα Μαραμένα Αλώνια» | Στάθης Χαμπίμπης

Ο μύθος που εξυφαίνεται από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα είναι στην πραγματικότητα ένα προσωπικό όραμα για κοινωνική δικαιοσύνη που πάλλεται ταυτόχρονα από μια ακατανίκητη ορμή εκπλήρωσης των πιο γήινων επιθυμιών.

“Θυμάσαι τι είναι ποίηση;” Ιστορίες ποδηλασίας, της Μαρίας Λαϊνά

Στην οικονομία που επιβάλλει ο χώρος και ο χρόνος της σταθερής αρθρογραφίας, η Λαϊνά ξέρει πώς πρέπει να “απαντήσει” στα όσα λογικά και παράλογα προτείνει η επικαιρότητα εκείνης της περιόδου.

Συνομιλώντας…

Η Σταυρούλα Παπασπύρου μας βάζει στον κόσμο της, αφού από το αρχείο της συγκεντρώνει συνεντεύξεις-συναντήσεις με σύγχρονους έλληνες λογοτέχνες. Γενναιόδωρο δίχως αμφιβολία και τολμηρό. Τολμηρό, γιατί η έμπειρη δημοσιογράφος αποφάσισε να μας δώσει πολύτιμες στιγμές που πλέον έχουν γίνει αυστηρά προσωπικές.

Ιστορία της Βίας – Η σκληρή αφήγηση του τραύματος του βιασμού

Η ιστορία του Εντύ είναι μία λογοτεχνική γροθιά στο στομάχι για τον αναγνώστη. Πρόκειται για μία οδυνηρή εμπειρία την οποία ο πρωταγωνιστής τη ζει και την ξαναζεί ως τραύμα

Άλλη Μία Σοβιετική Στάση Λεωφορείου – Η ελληνική πραγματικότητα στην τούνδρα της κρίσης

Ο Γιώργος Τσαντίκος καταφέρνει με έναν πολύ ανατρεπτικό τρόπο να πιάνει ανησυχίες μια νέας γενιάς χρησιμοποιώντας τα κοινά βιώματα που είχε με την προηγούμενη, μέσα από τις παραδόσεις τόσων των καταπιέσεων που δέχονται αμφότερες, όσο και των κοινών αγώνων που δόθηκαν εναντίον τους

Αφηγήτρια Ταινιών – Ένας ύμνος στον κινηματογράφο από ένα φτωχό χωριό της Χιλής

ο συγγραφέας επιλέγει μέσα από την προσωπική ιστορία της πρωταγωνίστριας να μιλήσει ευρύτερα για τη ζωή και την καθημερινότητα των φτωχών Χιλιανών της ερήμου Ατακάμα, για τις ταξικές διαιρέσεις της περιοχής, αλλά και για το προδιαγεγραμμένο μέλλον των παιδιών των εργατών, που δεν είχαν καμία ελπίδα ότι θα ξεφύγουν απ’ τον βούρκο της ταξικής εκμετάλλευσης.

Ιστορίες που τελειώνουν μ’ ένα ψίθυρο | “Ιστορίες με φίδια”, του Θόδωρου Φέστα

Ο Φέστας αντλεί από το παρελθόν του καλοκαιριού, από το σκληρό τοπίο και την αναγκαία παραίτηση που επιβάλλει το θέρος. Και εκεί που η ραστώνη σε καθηλώνει, έρχεται μια ιστορία του Φέστα και σε δροσίζει και προχωράς και το καλοκαίρι γίνεται λίγο πιο όμορφο.

Η ζωή είναι ωραία, κι ας γελά μαζί μας | “Πλην”, του Αντριου Σων Γκρίερ

Το μυθιστόρημα του Γκρίερ είναι γλυκόπικρη κωμωδία που θέλει μαεστρία για να γίνει αποδεκτό. Φανταστείτε τον “Κύριο Ιλό”, τον “Νευρικό Εραστή” και τον “Κύριο Βερντού” απέναντι στον Γκράουτσο Μαρξ, απέναντι σε μια κοινωνία με παχύ μαύρο μουστάκι και ανατρεπτική, ειρωνική διάθεση.