ΤΕΧΝΕΣ

Άντζει Σαπκόφσκι: «Το σπαθί του πεπρωμένου»

Την τελευταία εικοσαετία γίνονται σοβαρές προσπάθειες αναγέννησης της λογοτεχνίας του φανταστικού και ξεπεράσματος των πιο μονοδιάστατων πλευρών της, προκειμένου να ανανεωθεί το κοινό της αλλά και να αναθερμανθούν οι σχέσεις με τους πιστούς φίλους της. Οι περιπέτειες του Γκέραλτ έχουν παίξει μεγάλο ρόλο σε αυτή την πορεία, καταφέρνοντας να συνδέσουν τη δράση σε ένα φανταστικό κόσμο με σύγχρονα ζητήματα, όπως ο ρατσισμός και οι διακρίσεις και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Η σιωπηλή προπαγάνδα της αδιαφορίας

H απουσία πολιτικής θέσης σε ένα έργο τέχνης είναι τελικά και αυτή μια πολιτική πράξη, μια πράξη που προωθεί τον εφησυχασμό και στηρίζει τον ολοκληρωτισμό της απάθειας. Η τέχνη ήταν πάντα όπλο από όποιο στρατόπεδο και αν χρησιμοποιήθηκε. Είναι καιρός να διαλέξει ο καθένας το δικό του.

Roland Barthes, Camera Lucida, Σημεία και Τέρατα (Α’ μέρος)

Ο Barthes πρωταρχικά προσεγγίζει τη φωτογραφία ως μια υπέρτατη έκφραση του Πραγματικού, «μια ενδελεχή έκφρασή του». […] Στη συνέχεια, συμπληρώνει πως μια φωτογραφία δεν μπορεί να μεταμορφωθεί και να εκφραστεί φιλοσοφικά, αφού είναι ολόκληρη εμποτισμένη με τυχαιότητα.

O Jacques Ferrandez μετατρέπει τον «Ξένο» του Καμύ σε κόμικ

Σ’ αυτό το κόμικ ο Ferrandez μας συστήνει τον «Ξένο» του Αλμπερ Καμύ με έναν νέο τρόπο. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα εργαλεία που του δίνει ένα κόμικ για να δημιουργήσει έναν καινούριο «Ξένο» αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μένει αρκετά πιστός στο αρχικό κείμενο.

Ανομήματα: Το τραγούδι της γέννησης

Τι λένε οι γυναίκες όταν μιλάνε; Και τι γράφουν από όλα όσα λένε; Και πώς ο λόγος αυτός μπορεί να ιδωθεί ως ένα χειραφετητικό ιδίωμα που θα διαταράσσει την επανάπαυση στα κυρίαρχα πρότυπα των φύλων;

Leo Perutz: «Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας»

Ο Πέρουτς ενσωματώνει αισθητικά και ψυχολογικά το εξπρεσιονιστικό στιλ παίζοντας με σειρά μικρών αινιγμάτων στην πορεία της ιστορίας κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη, ότι όλο τούτο το – κλειστοφοβικό αλά Κάφκα – παιγνίδι δεν αφορά αποκλειστικά την ανεύρεση του ενόχου αλλά τις διαθέσεις μιας χώρας που ταλαντευότανε ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και το ζοφερό μέλλον της ολοκληρωτικής συντριβής της από νέες αδυσώπητες κοινωνικά δυνάμεις.

5 + 5 δίσκοι που μας αφήνει το 2016

Αφήνοντας πίσω μας το «καταραμένο», για το χώρο της μουσικής, 2016, θυμόμαστε 10 δίσκους, πέντε από τη διεθνή σκηνή και πέντε από την εγχώρια που, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.

Aνασκόπηση 2016- Οι σειρές που μας έκαναν να κολλήσουμε στην οθόνη!

Όσο τα reboot και remake να μαστίζουν την βιομηχανία του κινηματογράφου η τηλεόραση συνεχίζει να αποτελεί μια μικρή όαση δημιουργικότητας. Από μικρές, indie παραγωγές μέχρι μεγαθήρια που φέρνουν ολόκληρους κόσμους στην μικρή οθόνη, νέους δημιουργούς και καταξιωμένους σκηνοθέτες (και ηθοποιούς) να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε ένα μέσο που επανεφευρίσκει τον εαυτό του και την σχέση του με το κοινό, η τηλεόραση έχει ακόμα πολλά να δώσει.