City plaza στο κέντρο της Αθήνας

Η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη και μία νομοταγής ιδιοκτήτρια

| 27/04/2016

Στην Αχαρνών σε ένα από τα πιο πολύβουα, παρότι σχετικά κακόφημα και υποβαθμισμένα πλέον σημεία του κέντρου της Αθήνας, μία νέα «κατάληψη στέγης» έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη Παρασκευή. Ο διακηρυγμένος σκοπός της; Να στεγάσει και να βοηθήσει πρόσφυγες και μετανάστες. Βρεθήκαμε εκεί, σχεδόν από τις πρώτες στιγμές της, καθώς και αρκετές φορές τις προηγούμενες μέρες, παρότι η απεργία που έλαβε χώρα μας επιτρέπει να δημοσιοποιήσουμε σήμερα για πρώτη φορά μια ολοκληρωμένη άποψη – ρεπορτάζ.

Μια άποψη που για να είμαστε ειλικρινείς και στη βάση της εμπειρίας όλων αυτών των ημερών δεν μπορεί παρά να ξεκινάει με την εξής καταγεγραμμένη βεβαιότητα: Από την περασμένη Παρασκευή, το Hotel City Plaza είναι εντελώς διαφορετικό.

Το κτίριο επιλέχτηκε καθώς βρισκόταν αρκετά κοντά σε σημεία που χιλιάδες πρόσφυγες συνέρρεαν και μένανε εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες, χωρίς στέγη χωρίς συγκροτημένη βοήθεια, όπως μας είπε ο Ηλίας. Η αναφορά, όπως συμπληρώνει, γίνεται για την πλατεία Βικτωρίας και το πεδίο του Άρεως, που όλους τους προηγούμενους μήνες αποτέλεσαν τέτοια σημεία. Επιλέχτηκε επίσης γιατί όντας εδώ και καιρό κλειστό, όλα καταμαρτυρούσαν ότι δεν θα ήταν σε θέση να λειτουργήσει ως επιχείρηση σε ένα άμεσο βραχυπρόσθεσμο – μεσοπρόσθεσμο διάστημα. Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί με προσοχή και μεράκι ώστε να στεγάσει ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, αναρωτιέται ο συνομιλητής μας σε μία από τις πρώτες στιγμές συγκρότησης της κατάληψης…

DSC_4757

Πρώτες εικόνες και δυσκολίες

Οι πρώτες εικόνες πάντως που οι αλληλέγγυοι – κι εμείς μαζί – βλέπουμε το πρωί της Παρασκευής αφορά σκονισμένα, βρώμικα και ήδη παραβιασμένα σε κάποιες περιπτώσεις δωμάτια και κοινόχρηστους χώρους. Ο χρόνος είχε ήδη ακουμπήσει ένα αρκετά εντυπωσιακό, στο εσωτερικό του, ξενοδοχείο. Οι αλληλέγγυοι όμως, που είναι συγκροτημένοι στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες (συμμετέχουν αρκετές αριστερές, αντιεξουσιαστικές, αντιρατσιστικές συλλογικότητες και ανένταχτοι αγωνιστές όπως εξηγούν πολλά από τα μέλη της στον χώρο της κατάληψης), δεν χάνουν χρόνο, ούτε δείχνουν να έχουν μπει στο χώρο απροετοίμαστοι για όσα θα αντιμετωπίσουν.

DSC_4787

Ομάδες στήνονται πολύ γρήγορα και αναλαμβάνουν να δώσουν ζωή, χρώμα και θόρυβο σε ένα κτίριο που μοιάζει βουβό, παρατημένο με το γκρι που ξεφτίζει να δίνει τον τόνο και να εντείνει την εικόνα του άδειου κελύφους που έχει ξεψυχήσει. Και όμως φαίνεται να τα καταφέρνουν. Ομάδα περιφρούρησης, ομάδα προμηθειών – αποθήκης, ομάδα επικοινωνίας, ομάδα υποδοχής, ομάδα καθαριότητας, ιατρική ομάδα, ομάδα για τα παιδιά…

DSC_4714

Στη θέση των βρώμικων δωματίων μέσα σε λίγες ώρες βρίσκονται καθαροί χώροι για οικογένειες. Στη θέση της άδειας τραπεζαρίας, αλληλέγγυοι και πρόσφυγες μαγειρεύουν και συζητάνε μαζί και στη ρεσεψιόν παιδιά κάνουν αστεία με το «καμπανάκι», που ακόμα δεν έχει αγοραστεί. Τη δεύτερη μέρα ήδη έχει φτιαχτεί ειδικά διαμορφωμένος χώρος παιδότοπου για τα μικρά προσφυγόπουλα που δεν αργούν να διαταράξουν την κοινή ησυχία με τα χρώματα, τις μπογιές, τα αυτοκινητάκια, τις μπάλες.

Πού θα βρείτε προμήθειες; Έχετε χρήματα; Θα σας φτάσουν; Πώς θα λύσετε ζητήματα περίθαλψης; Τί θα κάνετε όταν ο χώρος γεμίσει και υπάρξουν και άλλοι πρόσφυγες που θέλουν να φιλοξενηθούν; Όπως είναι φυσικό αυτά είναι μόνο κάποια από τα ερωτήματα που προκύπτουν από την πρώτη στιγμή και σε εμάς αλλά από ότι φαίνεται στην ίδια τη διαδικασία συλλογικής διαχείρισης του χώρου, που αφορούν ένα τόσο δύσκολο πείραμα – εγχείρημα…

DSC_4709

«Η πρωτοβουλία έχει συγκεντρώσει κάποια χρήματα και προμήθειες όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα από εκδηλώσεις, καλέσματα και τη συμβολή απλού κόσμου», μας εξηγεί ο Νίκος. «Δεν είναι καθόλου πολλά αλλά επαρκούν για την έναρξη του εγχειρήματος», συμπληρώνει. Από εκεί και πέρα, και σε συνεννόηση με άλλες συλλογικότητες, η βιωσιμότητα της κατάληψης επαφίεται στην έμπρακτη αλληλεγγύη, όπως συμπεραίνουμε από τις συζητήσεις στους διαδρόμους μέχρι το επίσημο κάλεσμα που έγινε στη συνέντευξη τύπου που παραχωρούν οι αλληλέγγυοι τέσσερις μέρες μετά την είσοδο στο κτήριο. «Η βιωσιμότητα έχει να κάνει με το αν θα αγκαλιαστεί και από άλλους ώστε να μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Για πιο ευαίσθητα ζητήματα δε, όπως αυτό της ιατρικοφαρμακευτικής περίθαλψης, ο χώρος στέγασης προσφύγων City Plaza, όπως έχει μετονομαστεί πλέον το κτήριο, είναι έτοιμος να συνεργαστεί με κάθε συλλογικό φορέα που θέλει να βοηθήσει», μας λέει ο Δημήτρης.

Όσον αφορά το ζήτημα της χωρητικότητας και των ανθρώπων που θα αιτούνται φιλοξενίας, η συζήτηση γίνεται πιο προσεκτική. «Είμαστε όσο πιο προσεκτικοί γίνεται και για εμάς κάποια πράγματα είναι πρωτόγνωρα. Όπως έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις τους τελευταίους μήνες, συλλογικότητες και απλοί πολίτες καλούνται να παίξουν το ρόλο μιας οργανωμένης κοινωνίας, εκεί που το κράτος στα πλαίσια και των πολιτικών που ακολουθούνται – όπως η ευρωτουρκική συμφωνία – λάμπει διά της απουσίας του ή ασχολείται με την καταστολή και τον περιορισμό. Προφανώς το κτίριο σύντομα θα γεμίσει. Οι αριθμοί των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί έξω σε τραγικές συνθήκες είναι πολύ μεγάλοι», εξηγεί ο Ηλίας.

DSC_4741

Και συνεχίζει: «Προφανώς κανείς δε νομίζει εδώ, ότι με ένα τέτοιο εγχείρημα λύνεται συνολικά το πρόβλημα. Όμως μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα αλλά και μέσο διεκδίκησης. Μπορεί να αποτελέσει εικόνα από το μέλλον που μπορεί και πρέπει να είναι πιο ανθρώπινο, συλλογικό και αλληλέγγυο προβλέποντας για τους ανθρώπους που χρειάζονται τα στοιχειώδη, χώρους και τρόπους στέγασης τροφής περίθαλψης εκεί που τώρα βρίσκονται άδεια κτήρια, ανεκμετάλλευτα λόγω και της κρίσης. Προφανώς αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά την κοινωνία ολόκληρη, το κράτος, την πολιτική διαπάλη»

Και η «ιδιοκτησία» κύριε;

Με τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα πάντως είναι αναμφισβήτητο ότι μπορούμε να μιλήσουμε για ένα μικρό κατόρθωμα της αλληλεγγύης, που θα προσφέρει και μία σχετική …σταθερότητα στη γειτονιά, που πέρα από τις υπόλοιπες εικόνες της, γνωστές για κάθε περαστικό ή κάτοικο, είχε να διαχειριστεί και εντελώς ανοργάνωτα ανθρώπους που μένανε στα πεζοδρόμια χωρίς βοήθεια αν εξαιρέσεις αλληλέγγυους όπως της Πρωτοβουλίας.

Και όμως αυτό το εγχείρημα έγινε θέμα στη δημόσια συζήτηση τις πρώτες μέρες της ύπαρξής του, όχι για τους λόγους που θα έπρεπε – έστω με διαφωνίες και διαφορετικές πλευρές – αλλά αντίθετα για το ζήτημα της εντιμότητας των σκοπών του, που αμφισβητήθηκαν από την ιδιοκτήτρια του ακινήτου. Πως ακριβώς έχουν τα πράγματα και τι λέει όμως πραγματικά το «ρεπορτάζ»;

DSC_4762

Η ιδιοκτήτρια κυρία Αλίκη Παπαχελά, όπως καταμαρτυρούν οι αλληλέγγυοι αλλά και γράφει η ίδια στα social media αφού αρχικά έστειλε μία βοηθό της, η οποία στο ενδιάμεσο προέβη στις πρώτες διαμαρτυρίες (αρκετά εντυπωσιακές και ικανές να προκαλέσουν ένταση όπως μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ως αυτόπτες), ενημέρωσε διαδικτυακά, ότι είναι «κομμάτι του χώρου» (σσ. αριστερού χώρου), καταχρεωμένη, χτυπημένη από τα μνημόνια και φτωχή, έτοιμη να αυτοκτονήσει. Εν συνεχεία μάλιστα βρέθηκε η ίδια στον χώρο διαμαρτυρόμενη και δεν δίστασε να προστρέξει και στην …ασφάλεια όπως η ίδια και πάλι έγραψε στο λογαριασμό της στο facebook, κάτι που δύσκολα ταιριάζει στοιχειωδώς με το προφίλ του αριστερού χώρου, που η ίδια υπερασπίζεται…

Η “αποκάλυψη” αυτή προκάλεσε έκπληξη και αίσθηση. Ο άνθρωπος που δήλωνε «κομμάτι του χώρου» παράλληλα, δημοσιεύει κατηγορίες προς συγκεκριμένα άτομα στο facebook, αναφέροντας, ότι «κοστολογούν τους πρόσφυγες με το κεφάλι», και «ζητούν εικοσάευρα». Στη συνέχεια έγινε γνωστό από την ίδια, ότι η κατάληψη στο χώρο έγινε γιατί υπάρχει σχέδιο να «να παραχωρηθεί σε νόμιμη ΜΚΟ», (στα σχόλια παρακάτω αναφέρονταν η PRAXIS), η οποία μάλιστα όπως επισημαίνει η ίδια «της το είχε ζητήσει στο παρελθόν». Άρα πρόκειται περί συμπαιγνίας όπως θα γράψει και πάλι η ίδια: «Το παίρνουν τώρα οι παράνομοι αλληλέγγυοι για να το πάρει από αυτούς το κράτος και να το δώσει σε ΜΚΟ».  Σε επικοινωνία πάντως που είχαμε με την PRAXIS έγινε σαφές από την ίδια την Μη Κυβερνητική Οργάνωση πως ουδέποτε είχαν προσεγγίσει την κυρία Παπαχελά ή κάποιον που να σχετίζεται με το ξενοδοχείο City Plaza. Μάλιστα τονίστηκε πως συνεργάζονται ή διερευνούν συνεργασίες μόνο με εν ενεργεία ξενοδοχεία όσον αφορά πρόσφυγες ή άλλους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη στέγασης.

DSC_4785

Οι κατηγορίες είναι όντως πολύ σοβαρές και θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην την εικόνα για το κατειλημμένο city plaza. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ευσταθούν. Κατ’ αρχήν όπως θα δούμε παρακάτω, η ιδιοκτήτρια αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου σε θέση, να παραχωρήσει, πουλήσει, νοικιάσει το κτίριο με νόμιμο και επίσημο τρόπο. Ούτε στην PRAXIS ούτε πουθενά. Δεν ξέρουμε καν αν η PRAXIS ή κάποια άλλη ΜΚΟ το ζήτησε, αφού σε ερωτήσεις μας προς την διεύθυνση της εν λόγω ΜΚΟ δεν λάβαμε απάντηση.

Όσον αφορά όμως τα εικοσάευρα, ας είμαστε όσο πιο σαφείς γίνεται. Πρόκειται περί ψέματος. Όποτε θέσαμε το ερώτημα σε αλληλέγγυους και πολύ περισσότερο σε πρόσφυγες αντιμετωπίζαμε την απορία ή το γέλιο. Οι περισσότεροι πρόσφυγες μας έλεγαν ότι δεν έχουν πλέον σχεδόν καθόλου λεφτά και ζούνε για καιρό από συσσίτια και την όποια βοήθεια τους παρέχεται. Η υποδοχή επίσης των οικογενειών στην reception που γίνεται οργανωμένα όχι απλά δεν εμπεριέχει καμία χρηματική δοσοληψία αλλά αντίθετα καταγραφή κάποιων άμεσων ειδικών αναγκών που τυχόν χρειαστούν οι νέοι ένοικοι (αν πρόκειται πχ για οικογένεια με παιδιά).

Πέρα από αυτά όμως πολύ γρήγορα γίνεται εμφανές, ότι η ιστορία της κυρίας Παπαχελά έχει και άλλα προβλήματα όσον αφορά την παρουσίαση της από την ίδια ως νομοταγούς πολίτη του οποίου τα δικαιώματα θίγονται. Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή:

Το κτίριο ενώ ανήκε στην εταιρία της κυρίας Παπαχελά, είχε παραχωρηθεί σε άλλη εταιρία όσον αφορά τη λειτουργία του ως ξενοδοχείο. Η δεύτερη εταιρία δεν τα πήγε ιδιαίτερα καλά οικονομικά, παρά το γεγονός ότι είχε λάβει όντως επιδότηση στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων και «βάρεσε κανόνι» όπως λέμε συχνά στην καθομιλουμένη. Το κανόνι σήμερα αφορά κυρίως τους πρώην εργαζόμενους αλλά και την ίδια την ιδιοκτήτρια στην οποία οφείλονταν / οφείλονται ενοίκια.

Και οι εργαζόμενοι κύριε;

Όπως φαίνεται λοιπόν η συμφωνημένη αιφνιδιαστική πτώχευση και έξωση της προηγούμενης εταιρείας, που λειτουργούσε το ξενοδοχείο είχε έναν απλό στόχο. Να παραχωρηθεί από την εταιρία που λειτουργούσε το ξενοδοχείο στην ιδιοκτήτρια του ακινήτου ο εξοπλισμός αντί των ενοικίων που της οφείλονταν και δικαιολογημένα και η ίδια αποζητά, ώστε εκείνη να μπορέσει κάποια στιγμή στο μέλλον είτε να μπορέσει να πουλήσει τον εξοπλισμό ξεχωριστά, είτε το ακίνητο εν τω συνόλω ως έτοιμο ξενοδοχείο σε μεγαλύτερη τιμή.

Ωστόσο, από ότι φαίνεται οι ξενοδόχοι λογάριαζαν χωρίς τους …εργαζόμενους του ξενοδοχείου.

DSC_4729

Όπως είπαμε και παραπάνω και όπως σημείωσε από την πρώτη στιγμή η δικηγόρος των εργαζομένων, Αντωνία Λεγάκη, η εταιρεία που λειτουργούσε το χώρο είχε αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενούς της· τα χρέη υπολογίζονται σε 180.000 ευρώ, μαζί με τις αποζημιώσεις τους. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν να πωληθεί ο εξοπλισμός και να αποζημιωθούν οι ίδιοι, κάτι που αποτελεί έννομο και φυσιολογικό τους συμφέρον – ανάγκη. Με λίγα λόγια η ιδιοκτήτρια είναι μπλεγμένη σε δικαστική διαμάχη πλέον με τους ίδιους τους εργαζόμενους και είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο το αν μπορεί να κάνει οτιδήποτε με το ακίνητό της μέχρι να τελειώσει η διαμάχη αυτή. Το τελευταίο, προφανώς, δεν ξέρουμε ούτε θέλουμε να κρίνουμε πόσο βάρυνε τη σκέψη του «κομματιού του χώρου», παρόλα αυτά φαίνεται ότι αποτελεί το πραγματικό νομικό πρόβλημα σε οποιαδήποτε προσπάθεια πώλησης, ενοικίασης ή άλλης εμπορικής εκμετάλλευσης σε αντίθεση με την κατάληψη ή την παρουσία προσφύγων στους χώρους του ξενοδοχείου.

DSC_4731

Τα παραπάνω θα ήταν ιστορικού ενδιαφέροντος ή θα αποτελούσαν και αντικείμενο φιλολογικής συζήτησης, αν η δικαιοσύνη δεν είχε αποφανθεί επί της συγκεκριμένης υπόθεσης ορίζοντας, ότι ο σύνδικος πτώχευσης (ως μεσεγγυούχος του κατασχεμένου εξοπλισμού) της «χρεοκοπημένης» εταιρείας πρέπει να προχωρήσει σε εκτίμηση του εξοπλισμού του ξενοδοχείου και στη συνέχεια σε πλειστηριασμό του, προκειμένου να εκποιηθεί και να ικανοποιηθούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοί του. Οι εργαζόμενοι εκτίμησαν τον εξοπλισμό της εταιρείας σε 800.000 ευρώ. Η νομοταγής ιδιοκτήτρια, λοιπόν, που βάλλει κατά των αλληλέγγυων που της στερούν την περιουσία της, μέχρι και σήμερα δεν έχει επιτρέψει στον σύνδικο πτώχευσης να εισέλθει στο κτήριο για να εξετάσει και να εκτιμήσει τον εξοπλισμό, στερώντας έτσι από τους εργαζόμενους της δίκαιη αμοιβή τους. Αν εξετάσουμε λοιπόν την πιθανή νομική κατάσταση της κυρίας Παπαχελά με τη βοήθεια και νομικών μπορούμε να εκτιμήσουμε τα εξής:

Καταρχάς, δε συμμορφώνεται εδώ και χρόνια με τη δικαστική απόφαση, που ορίζει ότι ο σύνδικος πτώχευσης πρέπει να εξετάσει τον εξοπλισμό. Μάλιστα, όχι μόνο δεν επιτρέπει στον (υποχρεωμένο από δικαστική απόφαση σύνδικο) να μπει στο κτήριο, αλλά μεταχειρίζεται ως κύριος, το σύνολο του εξοπλισμού, αξίας 800.000. Αυτό γιατί, όχι μόνο τον κατακρατάει στο ακίνητό της, ενσωματώνοντάς τον έτσι ταυτόχρονα στην περιουσία της, αλλά επιπλέον διακηρύσσει ότι είναι δικός της, τον προσφέρει προς πώληση μαζί με το κτήριο ως «ξενοδοχειακή μονάδα», δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι της ανήκει το κτήριο με ότι έχει μέσα, «φλερτάροντας» με την υπεξαίρεση ιδιαίτερης μεγάλης αξίας.

Οι τελευταίες κουβέντες της ιδιοκτήτριας πριν φύγει ήταν, σύμφωνα με τους αλληλέγγυους, ότι θα ξαναέρθει με εισαγγελέα. Ωστόσο, η νομική υποχρέωση της ιδιοκτήτριας να παραδώσει τον εξοπλισμό, που αντιμετωπίζει ως δικό της, ισχύει μέχρι και σήμερα, και όσο η τελευταία δεν δίνει στον σύνδικο τα κλειδιά του κτηρίου και δεν δηλώνει ρητά ότι ο εξοπλισμός δεν της ανήκει, κινδυνεύει να …παραπεμφθεί και η ίδια. Οι πρόσφυγες και οι αλληλέγγυοι του κτηρίου, όμως, όπως μας εξηγούν είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να επιτρέψουν στον σύνδικο να αξιολογήσει τον εξοπλισμό, όταν λήξει η κατάληψη και βέβαια να αποδώσουν στους εργαζόμενους όσα δικαιούνται, αφού οι νομοταγείς ιδιοκτήτες αρνούνται να συμμορφωθούν με τις δικαστικές αποφάσεις.

Οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου βρέθηκαν στο χώρο του City Plaza το πρωί της Δευτέρας. Εξέδωσαν μάλιστα και την παραπάνω ανακοίνωση προς επίρρωση των όσων είχε ήδη δηλώσει η δικηγόρος τους και όσων αναφέρονται και στο παρών άρθρο.

Οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου βρέθηκαν στο χώρο του City Plaza το πρωί της Δευτέρας. Εξέδωσαν μάλιστα και την παραπάνω ανακοίνωση προς επίρρωση των όσων είχε ήδη δηλώσει η δικηγόρος τους και όσων αναφέρονται και στο παρών άρθρο.

Τελικά, υπάρχει λόγος τέτοιων πρωτοβουλιών;

Όσοι τοποθέτησαν την αλληλεγγύη σε καιρούς έκτακτης ανάγκης πάνω από την εγκαταλελειμμένη ιδιοκτησία, είναι συνεπείς με το δικό τους αξιακό κώδικα. Και αυτό είναι ένα «νόμιμο» θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης. Από την άλλη, θα ήταν χρήσιμο για όσους επικαλούνται τη δικαιοσύνη, να μην την παραβιάζουν.

Στην πραγματικότητα όμως όσον αφορά το City Plaza και άλλα τέτοια εγχειρήματα η συζήτηση είναι – ή πρέπει να είναι – διαφορετική. Το δεύτερο μισό και του παρόντος άρθρου – ρεπορτάζ υπαγορεύτηκε αναγκαστικά από την τροπή που πήρε η δημόσια συζήτηση – καθόλου αθώα από κομμάτι νεοφιλεύθερων και ακροδεξιών κύκλων αλλά και διαδικτυακών κυρίως μέσων που έσπαγαν και την απεργία και πληροφορούσαν μονόπλευρα όλες αυτές τις μέρες. Οι προσπάθειες διαπόμπευσης της ιδιοκτήτριας που έγιναν και υπό το κακόγουστο hashtag, #jesuisAliki στην πραγματικότητα στο στόχαστρο είχαν το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Ήθελαν να επαναφέρουν το επίσης κακόγουστο “να τους πάρετε στο σπίτι σας” ή το “όταν φτάνει το πρόβλημα στην πόρτα σας τελειώνει η αλληλεγγύη”. Είναι σαφές ότι γίνεται προσπάθεια να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα, να αδικηθεί ένα πολύ μεγάλο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που παρόλο που συνεχίζει να δοκιμάζεται οικονομικά δεν διστάζει να δίνεται ολόψυχα στη μάχη για τη βοήθεια των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που προσπαθούν δραπετεύοντας να βρουν ελπίδα και να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια. Η προσπάθεια αυτή δεν τελεσφορεί.

DSC_4716

Όμως τα προβλήματα είναι εδώ παρόντα. Το «προσφυγικό» βρίσκεται ως ζήτημα σε μία νέα φάση. Χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν πραγματικά πλέον, εγκλωβιζόμενοι στη χώρα, να πεταχτούν στο περιθώριο, να αφεθούν στην τύχη τους ή σε κλειστές δομές χείριστης ποιότητας περιορισμένης διαβίωσης. Το City Plaza πέρα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τα ερωτήματα που καλείται να λύσει φαίνεται να έχει στον πυρήνα του κάτι σημαντικό: την εικόνα ενός κόσμου πιο ανθρώπινου, πιο λογικού, πιο …φυσιολογικού. Που τους μετανάστες και πρόσφυγες που βρέθηκαν από ανάγκη μακριά από τις πατρίδες τους δεν τους θέλει «πεταμένους» κάπου μακριά από τα μάτια των ντόπιων, έξω από την κοινωνία και χωρίς βοήθεια. Αντίθετα τους θέλει ενταγμένους στην κοινωνία, εν προκειμένω στον αστικό ιστό, στο κέντρο της Αθήνας, με οργανωμένο τρόπο, με την απαιτούμενη βοήθεια, ώστε να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, να μην οδηγηθούν σε παραβατικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές, να μπορέσουν να εργαστούν, να μορφωθούν, να κοινωνικοποιηθούν, να ψυχαγωγηθούν και ότι άλλο σημαίνει το να μπορεί κάποιος να ζει με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.

Το δείχνει λίγο και το παρακάτω βίντεο που ετοίμασαν οι αλληλέγγυοι μέσα από το City Plaza που μπορεί να σε κάνει όσο σκληρός και επιφυλακτικός κι αν είσαι να χαμογελάσεις και να συμφωνήσεις με το επιμύθιό του: «Η Αλληλεγγύη θα νικήσει…».

Μπορεί να γίνει και αλλιώς;

[hr]

Δείτε το συνολικό φωτορεπορτάζ από τον περιβάλλοντα χώρο, το εστιατόριο, τον παιδότοπο και άλλους κοινόχρηστους χώρους του κατειλλημένου City Plaza, με τον φακό της Σωτηρίας Χριστούλη:

[hr]

********

Και εδώ η αφίσα της κατάληψης, μαζί με ένα ενημερωτικό αφισάκι για είδη πρώτης ανάγκης. Ο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza βρίσκεται στην Αχαρνών 78:

plaza

plaza2