Plisskën Festival

Μερικές μοναδικές στιγμές του φεστιβάλ που έρχεται 5 και 6 Ιουνίου

| 02/06/2015

Σε ελάχιστες ημέρες οι πόρτες του Plisskën Festival θα ανοίξουν διάπλατα για τον κόσμο. Διαλέξαμε εδώ έξι μουσικά σχήματα καθώς πιστεύουμε -χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζουμε την πληθώρα και την αδιαμφισβήτητη ποιότητα των υπολοίπων- πως, αυτά τα συγκεκριμένα, αξίζει να τα ψάξει κανείς.

 

Squarepusher. Ένας καινοτόμος  των ηλεκτρονικών

Από τις πιο σημαντικές παρουσίες του φετινού Plisskën Festival o Βρετανός Squarepusher, κατά κόσμο Tom Jenkinson, έχει μια πολυετή πλέον πορεία στο χώρο της  ηλεκτρονικής μουσικής. Από το 1994 και την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση ως Stereotype μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 16 άλμπουμ (τα περισσότερα στη warp), δεκάδες singles και eps και βέβαια, έχει πραγματοποιήσει αμέτρητες εμφανίσεις. Χαρακτηριστικά του στοιχεία είναι η μουσική του ευρυμάθεια, η παιδεία και ο μη περιορισμός του σε στυλ, στοιχεία που κάνουν την ενασχόληση μαζί του συνεχώς ενδιαφέρουσα. Πότε πειραματικός, πότε χορευτικός, jazzy ή ambient, breakbeat ή drum n’ bass, ένας εξερευνητής των ήχων και  των οργάνων, ψηφιακών ή φυσικών, συνηθίζει στις live εμφανίσεις του να τα συνδυάζει προκαλώντας τα ανήσυχα αυτιά και όσους αναζητούν μια μουσική πέρα από τα στεγανά και τα όρια. Οπωσδήποτε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εμφανίσεις τού φετινού καλοκαιριού. Πέρα από τα τελευταία του άλμπουμ, ακούστε το Feed Me Weird Things του 1996, πραγματικό ταξίδι…

 

The Savages. Άγρια ομορφιά…

Ακούγοντας τον πρώτο τους δίσκο Silence Yourself αυτής της μπάντας καταλαβαίνεις για μια ακόμη φορά γιατί στη Βρετανία εμφανίζονται συνεχώς πολλές και καλές μπάντες.  Όπως και να το κάνουμε, όταν έχεις «πίσω» σου και τελικά όπως ακούγεται «μέσα» σου, όλη αυτή την μουσική ιστορία, είναι ένα πολύτιμο αβαντάζ. Οι Savages από το Λονδίνο, με τη Γαλλίδα τραγουδίστριά τους, έκαναν εντύπωση με το Silence Yourself και πώς να μην κάνουν άλλωστε, αφού με το που ακούσεις τις πρώτες νότες του Shut Up σου έρχονται στο νου οι Joy Division, όλο το gothic και νεοκυματικό ρεύμα και η PJ Harvey, σε post punk συσκευασία και αισθητική. Τέσσερα κορίτσια λοιπόν, οι Jehny Beth (πραγματικό όνομα Camille Berthomier, την οποία μόλις την ακούσεις σου θυμίζει αρκετά τη Siouxsie), Gemma Thompson, Ayse Hassan και Fay Milton, αποτελούν μια από τις πιο ανερχόμενες μπάντες της σημερινής Βρετανικής σκηνής. Μια από τις «πρέπει να δεις και να ακούσεις» περιπτώσεις του φετινού Plisskën Festival.

 

Gonjasufi. Μια μουσική μυσταγωγία.

Μια ομολογουμένως ιδιάζουσα περίπτωση είναι αυτή του Sumach Ecks από το San Diego της Καλιφόρνια. Παραγωγός, μουσικός, DJ, ράπερ, ηθοποιός και δάσκαλος της yoga, μετά τις μουσικές του περιηγήσεις στο χώρο του hip hop στα 90’s, διαμόρφωσε ως Gonjasufi τον ιδιαίτερο ήχο του, όπως τον μάθαμε από το άλμπουμ του A Sufi and a Killer του 2010. Ένα αμάλγαμα νεοψυχεδέλειας, trip-hop, dub, hip hop, πειραματικού ροκ και ηλεκτρονικών. Η Warp τον ανακάλυψε το 2008 με τη συμμετοχή του στο άλμπουμ Los Angles του Flying Lotus και δεν έχασε την ευκαιρία να τον εντάξει στο δυναμικό της. Κάπως έτσι προέκυψε και το δισκογραφικό ντεμπούτο του ως Gonjasufi, για του οποίου την παραγωγή έσπευσαν ο Flying Lotus και ο Gaslamp Killer, από τη παρέα των «παράξενων» παιδιών που «πειράζουν» και ανακατεύουν τους πιο παραδοσιακούς ήχους με ό,τι πιο σύγχρονο έχει παράξει η σύγχρονη μουσική τεχνολογία. Ένα είναι σίγουρο σε κάθε περίπτωση.  Όποιες και όποιοι δουν και ακούσουν τον Gonjasufi στο Plisskën Festival, αν δεν γοητευτούν, δεν θα μείνουν με τίποτα αδιάφοροι.

 

The Horrors. Από το έντεχνο γκαράζ–πανκ στον προοδευτικό μετά-new wave ήχο.

Εμφανίσθηκαν μόλις το 2005, ως αναβιωτές του εκλεκτικού γκαραζοπάνκ. Τους αποκάλεσαν  γκόθικ, μετά-πανκ και διάφορα άλλα, όμως ο ηγέτης των Horrors, Faris Badwan, δεν αναπαύθηκε στις δάφνες ενός ακόμη ανερχόμενου στιλάτου indie σχήματος.  Αν ο πρώτος τους δίσκος, Strange House, έδειχνε στο εξώφυλλο κάτι τύπους με μαύρα σωληνωτά παντελόνια φέροντες κομμώσεις ανάμεσα σε Ramones και Cure είναι, ουσιαστικά, το τρίτο, «δύσκολο» όπως λέγεται άλμπουμ, που αλλάζει δραματικά την εικόνα του γκρουπ. Το Skying, κυκλοφορεί  το 2011 και σημειώνει την στροφή των Horrors στις μουσικές και τους πειραματισμούς του πρώιμου new wave.  Τα πρώτα έργα των Cure, πχ το Pornography, το Real To Real Cacophony των Simple Minds, το glam ροκ των Psychedelic Furs, βρίσκονται χωνεμένα στον ήχο του κουϊντέτου αλλά, επίσης, και κάποιοι ηλεκτρονικοί νεωτερισμοί από Chemical Brothers, ίσως!  Τούτων δοθέντων, ο εν λόγω δίσκος αποτελεί, μάλλον, ορόσημο για την πορεία του συγκροτήματος καθώς η επόμενη δουλειά τους, Luminous, που βγήκε πέρυσι συνεχίζει στην ίδια ρότα με μεγαλύτερες  δόσεις ψυχεδέλειας. Με ενδιαφέρον, λοιπόν, περιμένουμε την σκηνική τους έκφραση στο Plisskën Festival.  

 

And You Will Know Us By The Trail Of Dead.  Πώς ο ροκ θόρυβος μεταλλάσσεται σε  μελωδικό χάρντκορ.

Γνωστοί και σαν Trail Of Dead, μουσικοί από το Όστιν του Τέξας -με βασικά μέλη τους Jason Reece και Conrad Keely- παίζουν για πάνω από 20 συναπτά έτη, με εννέα άλμπουμ στις αποσκευές τους και μια συνεχή προτίμηση για τον σκληρό ροκ ήχο που έχει γνωρίσει, βεβαίως, πολλές μεταλλαγές. Το 2002 ηχογραφούν τον καλύτερο κατά γενική ομολογία δίσκο τους,  Source Tags & Codes, που εγκαινιάζει τη συνεργασία τους με μεγάλη δισκογραφική, δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να ανέβουν κατηγορίες προβολής και προώθησης. Το ενδιαφέρον σε αυτήν την υπόθεση είναι πως τόσο οι μελωδικές γραμμές των τραγουδιών όσο και οι ενορχηστρώσεις απείχαν πολύ από τα διάφορα κλισέ τους είδους και όμως ακούστηκαν πολύ! Σαν επιρροές οι Reece και Keely  θεωρούν αρκετούς του είδους αλλά και τους Public Enemy και τον…Μπάχ. Όμως, αυτά που τους σημάδευσαν είναι το Dark Side Of The Moon των Pink Floyd και τα Relayer και Close To The Edge των Yes. Δεν ξέρουμε αν ισχύουν όλα αυτά, το σίγουρο είναι, πάντως, οι δυνατές λάιβ εμφανίσεις τους μία εκ των οποίων περιμένουμε και στο Plisskën Festival.

 

Sleaford Mods. Το Βρετανικό ντουέτο  του πανκ- χοπ που οικοδομεί νέες μουσικές  κοινωνικής έκφρασης.

Έπρεπε να περάσουν επτά συνεχή άλμπουμ των Sleaford Mods για να δουν επιτέλους το φως της δημοσιότητας οι Jason Williamson (φωνητικά) και  Andrew Fearn (μουσική). Ίσως, γιατί ο τελευταίος άργησε να παίξει μαζί με τον πρώτο και έτσι να δέσει η χημεία του ντουέτου. Sleaford Mods, ένα πανκ- χοπ γκρουπ όπου το τραγούδισμα του Fearn έλκει τις καταβολές του από το γρύλισμα του Mark E. Smith (The Fall) και την ποίηση του John Cooper Clarke χωρίς να αφήσουμε έξω και τις κραυγές των Oi! ‘Ένα συνεχές σφυροκόπημα λέξεων και προτάσεων για την ανεργία, την οικονομική κρίση, την ποπ κουλτούρα, την βία του καπιταλισμού και την αλαζονεία των διάσημων μουσικών εν γένει. Η εργατική τάξη και οι στερημένοι προνομίων είναι οι ήρωες των Sleaford Mods. Όλα αυτά συμβαίνουν στο περυσινό τους άλμπουμ,  Divide and Exit, επενδυμένα με σκληρούς κοφτούς ρυθμούς και ανελέητο λαϊκό χιούμορ. Εικόνα που αναμένουμε να γνωρίσουμε  και να ακούσουμε από κοντά εντός ολίγου στο Plisskën Festival.

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στο Kτίριο 56 του πολιτιστικού κέντρου Ελληνικός Κόσμος, την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6 Ιουνίου 2015.

Διήμερα Εισιτήρια
1 Μαϊου – 4 Ιουνίου | Full Pass: 70€

Μονοήμερα Εισιτήρια
1 Μαϊου – 4 Ιουνίου | Day Pass: 40€

Είσοδος
5 Ιουνίου | Ταμείο: 45€
6 Ιουνίου | Ταμείο: 45€

Προπώληση εισιτηρίων από τα Viva.gr, τηλεφωνικά στο 11876 και από όλα τα καταστήματα Public, Παπασωτηρίου, Ianos, Seven Spots, Reload Stores και Media Markt

Πρόγραμμα του Plisskën Festival 2015

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΗΝΕΣ

 

 

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…