RIP Tommy Ramone!

Η συμμορία ξανακάνει reunion στους ουρανούς.

| 12/07/2014

tommy_johnny_joey_dee_dee_button_busy_beaver_button_museum#Ο τελευταίος επιζών των αρχικών τεσσάρων ιδρυτικών μελών των Ramones έφυγε χτες το βράδυ, είπαν, και πήγε να βρει τον Joey, τον Dee Dee και τον Johhny…Ο Tommy υπηρέτησε ως ο ντράμερ της μπάντας από το 1974 ως το 1978, συμμετέχοντας στα τέσσερα πρώτα άλμπουμ των Ramones. To ομώνυμο Ramones (1976), το Leave Home (1977), το Rocket to Russia την ίδια χρονιά, και το It’s Alive (1979) . Θα γυρίσει το 1984 για το Too Tough to Die. Για τη συνολική του προσφορά, θα πάρει τη θέση που δικαιωματικά του ανήκει στο Rock and Roll Hall of Fame, ως μέλος των Ramones, το 2002. Εκτός από τους  Ramones, ο Tommy υπήρξε παραγωγός του πρώτου άλμπουμ των Replacements, Tim και του άλμπουμ Neuortica των Redd Kross. Παρακάτω ένα μικρό αφιέρωμα στον Tommy, ένα οδοιπορικό στις μουσικές των -Gabba Gabba Hey- τεσσάρων τύπων από τις μακρινές Η.Π.Α. που έβαλαν το λιθαράκι τους για να αλλάξει η ιστορία του ροκ εν ρολ εισάγοντας στον κόσμο μας τον ορυμαγδό του Πανκ… 

 

Ο Erdélyi Tamás, κατά κόσμον Tommy Ramone, γεννήθηκε το 1949 στη Βουδαπέστη από Εβραίους γονείς που επέζησαν του Ολοκαυτώματος.

Ίσως αυτό και να εξηγεί γιατί προτίμησε to 1976, στο ντεμπούτο των Ramones, να συνοδεύσει το Bop με το επίθετο Blitzkrieg. Blitzkrieg, ή ελληνιστί «Κεραυνοβόλος Πόλεμος», είναι η πολεμική τεχνική που  περιλάμβανε αιφνιδιαστικές επιθέσεις, ταχύτατες προωθήσεις δυνάμεων στην εχθρική περιοχή με συντονισμένη ισχυρή υποστήριξη από αεροπορικές δυνάμεις, που κτυπούσαν και αιφνιδίαζαν τον εχθρό όπως ακριβώς θα έκανε ένας κεραυνός. Αυτή την τακτική χρησιμοποίησαν οι ναζί στους πρώτους μήνες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σκορπώντας τον τρόμο και καταφέρνοντας να κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά στην κεντρική Ευρώπη χτίζοντας τον μύθο του αήττητου στρατού μέχρι να γνωριστούν με τη Σιβηρία… Και ίσως βέβαια να μην μπορούμε να βρούμε και καλύτερη περιγραφή για τη μουσική των Ramones που από την πρώτα νότα σε αρπάζει και σε παγιδεύει σε ένα ανελέητο «Hey Ho Let’s Go»…

Ο Tommy και η παρέα του εξέφρασαν με γρήγορο και απλό τρόπο τα «θέλω» της νεολαίας που προσέκρουαν στα «πρέπει» των ηλικιωμένων και διαμέσου αυτών σε κάποια από τα πιο κεντρικά “πρέπει” των κυρίαρχων κοινωνικών προτύπων. Για αυτό, ακόμα και μικρές παιδικές συνήθειες, όπως το σνιφάρισμα της κόλας («Now I Wanna Sniff Some Glue») ή το να τα ζητάς από μία κοπέλα («I Wanna Be Your Boyfriend») είχαν πάντα προεξάρχουσα θέση στη μουσική και στιχουργική θεματολογία των Ramones.

Kάπου εκεί προς το 1975 το hard/heavy rock είχε ήδη αρχίζει να κουράζει με τα μεγάλα σόλος και το σταρίλικι και συγκροτήματα όπως οι Ramones ήρθαν να δώσουν ένα δροσερότατο φιλί ζωής στην επαναστατικότητα της μουσικής που αργοπέθαινε. Υπήρχε δηλαδή περίπτωση να πει κάποιο άλλο mainstream ροκ συγκρότημα «PT-boat on the way to Havana / I used to make a living, man / Pickin’ the banana / Now I’m a guide for the CIA / Hooray for the USA!» και να καυτηριάσει με τον πιο απλό τρόπο της επεμβάσεις στο εσωτερικό της Κούβας και των άλλων λατινοαμερικάνικων χωρών (και) μέσω της εμπορίας μπανανών;

Ο ήλιος της Καλιφόρνια («California Sun») μπορεί να απήχε χιλιάδες χιλιόμετρα από το CBGB που εμφανίζοταν οι Ramones, αλλά η ροκ-εν-ρολ διάθεσή τους δεν θα τους επέτρεπε να αφήσουν στην άκρη τις μουσικές τους καταβολές. Είναι τουλάχιστον αδύνατο να βρεις άλλο συγκρότημα που να διασκεύασε τόσα τραγούδια και να μην απέτυχε ούτε σε ένα. Ήταν και αυτό ένα δείγμα ότι όταν ήθελαν να είναι καλά παιδιά («Now I Wanna Be a Good Boy») και να τιμούν τους μουσικούς τους προγόνους, οι θεραπείες με σοκ («Gimme Gimme Shock Treatment») θα αποδεικνύοταν αχρείαστες για να τους επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο.

Για πολλούς από τους παραδοσιακούς ροκάδες, το πανκ ήταν απλά μία μουσική για λοβοτομημένους έφηβους («Tennage Lobotomy»). «I Don’t Care» κραύγαζαν (και κραυγάζουν)  οι πάνκηδες αυτού του κόσμου που αντιλαμβάνονται ότι δεν γίνεται και δεν χρειάζεται να αρέσεις σε όλους. Αυτό ακριβώς το attitude αντιπροσώπευαν και οι Ramones που ξέφυγαν από το αμιγώς πολιτικό σχόλιο στους στίχους και προτίμησαν να «κοροϊδεύουν» τα συστατικά στοιχεία του American Dream.

Το σατυρικό πνεύμα των Ramones, και κατ’ επέκταση μίας ολόκληρης μουσικής σκηνής, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει στο απυρόβλητο την… αγία αμερικανική οικογένεια. «We’re A Happy Family» λοιπόν με τα προβλήματα να κρύβονται επιμελώς κάτω από το χαλάκι για να μην δίνονται αφορμές για σχολιασμό από τους γείτονες.

Το «Rocket To Russia» είχε την ατυχία να συμπέσει χρονικά με την κυκλοφορία του «Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols» των Sex Pistols και οι Άγγλοι τους έκλεψαν ολοκληρωτικά τη δόξα. Έπειτα από δύο χρόνια, το 1979, αποχωρεί και ο Tommy από τα ντραμς και στη θέση του έρχεται ο Marky Ramone. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1984, ξανακάθεται για τελευταία φορά πίσω από τα τύμπανα και οι Ramones κυκλοφορούν το «Too Tough To Die».

Ο Tommy το έλεγε δυνατά με το παίξιμο του ότι “I’m Not Afraid Of life”, αλλά δυστυχώς δεν αποδείχτηκε “Too Tough To Die”. Εισήχθη στην “Danger Zone” του χολαγγειοκαρκινώματος, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση, και πήγε να συναντήσει τον Joey, τον Dee Dee και τον Johnny για “Endless Vacation”. Έτσι, η ιδρυτική τετράδα των Ramones θα ξανασυναντηθεί εκεί ψηλά και όλοι μαζί θα ουρλιάζουν στο φεγγάρι (“Howling At The Moon”) με το γνωστό sha-la-la τρόπο τους. Θα τους χρωστάμε για πάντα το ότι είναι από τις λίγες πανκ μπάντες που τραγούδησαν για το πιο daytime dilemma όλων μας: τους “Dangers Of love”. Όποιος δεν νιώθει πόσο ιδιαίτερο κεφάλαιο για τη Μουσική Μας είναι οι Ramones, μάλλον παραείναι “Mama’s Boy”.

Υστερόγραφο:

Αν και δεν ανήκει στους δίσκους που συμμετείχε και ο Tommy Ramone. Aν και η αρχική σύλληψη και εκτέλεση ανήκει στον Τom Waits και όχι στους ίδιους (όπως είπαμε και παραπάνω “είναι τουλάχιστον αδύνατο να βρεις άλλο συγκρότημα που να διασκεύασε τόσα τραγούδια και να μην απέτυχε ούτε σε ένα”). Δεν μπορούμε παρα να κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με το “I Don’t Want To Grow Up!”. Το κομμάτι (προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε και παραπάνω γιατί) είναι όσο πιο Ramones γίνεται παρά το γεγονός ότι ανήκει στον κ. Waits. Kαι όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, τώρα περισσότερο από ποτέ, τώρα που στη γη δεν περπατάει ούτε ένας από τους αρχικούς Ramones, η αγαπημένη διαχρονική, παγκόσμια, αντικονφορμιστική κραυγή “δεν θέλουμε να μεγαλώσουμε” έχει μεγαλύτερη σημασία και μπορεί να αποτελέσει ένα -όπως πρέπει- αποχαιρετισμό. Ακριβώς γιατί νοηματοδοτείται με κάθε άλλο τρόπο, πέρα από αυτόν της πραγματικής ηλικίας…

Καλό ταξίδι Tommy! Gabba Gabba Hey! και Hey Ho Lets Go! για πάντα και από εκεί πάνω…

Όταν αράζω στο κρεβάτι μου το βράδυ
δεν θέλω να μεγαλώσω
Τίποτε ποτέ δεν φαίνεται να καταληγεί σωστά
δεν θέλω να μεγαλώσω
Πως να ζήσεις σε έναν κόσμο με ομίχλη
αυτό είναι που συνέχεια αλλάζει τα πράγματα
Με κάνει να εύχομαι να μπορούσα να είμαι σκύλος
όταν βλέπω το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις
δεν θέλω να μεγαλώσω
δεν θέλω ποτέ να γίνω έτσι.
Δεν θέλω να μεγαλώσω

Φαίνεται ότι οι άνθρωποι γίνονται πράγματα
που ποτέ δεν ήθελαν
το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να ζεις
είναι το σήμερα
Θα ανοίξω μια τρύπα στην τηλεόρασή μου
δεν θέλω να μεγαλώσω.
Άνοιξα το κουτί πρώτων βοηθειών
και δεν θέλω ποτέ να μεγαλώσω
Θέλω να το φωνάξω δυνατά
δεν θέλω να πέσουν τα μαλλιά μου
δεν θέλω να γεμίσω αμφιβολίες
δεν θέλω να είμαι το “καλό προσκοπάκι”
δεν θέλω να μάθω να μετράω
δεν θέλω να κατέχω την μεγαλύτερη ποσότητα.
Δεν θέλω να μεγαλώσω

Λοιπόν όταν βλέπω τους γονείς μου να μαλώνουν
δεν θέλω να μεγαλώσω.
Βγαίνουν όλοι και πίνουν όλο το βράδυ
και δεν θέλω να μεγαλώσω.
Προτιμώ να μείνω εδώ στο δωμάτιό μου,
δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω παρά μόνο στεναχώρια και κατήφεια,
δεν θέλω να ζήσω σε ένα μεγάλο παλιό τάφο
στην Grand Street

Όταν βλέπω τα νέα των ‘5
δεν θέλω να μεγαλώσω
Χτενίζουν τα μαλλιά τους και γυαλίζουν τα παπούτσια τους
δεν θέλω να μεγαλώσω
Θα μείνω εδώ στην παλιά μου γειτονιά
δεν θέλω να μεγαλώσω.

Δεν θέλω να πάρω ένα τεράστιο δάνειο
δεν θέλω να δουλεύω σαν το σκυλί
δεν θέλω να πετάω πάνω σε μια σκούπα
μετά να πέσω και να παντευτώ -μπουμ-
Πως στο διάολο έφτασα εκεί τόσο νωρίς;

Δεν θέλω να μεγαλώσω

ramonescbgb