κινηματογράφος

“Θωρηκτό Ποτέμκιν”: Η Γκουέρνικα του κινηματογράφου

Αποτέλεσε τη βάση του «ιδεολογικού μοντάζ», μέσω της μεταφοράς της διαλεκτικής στο μοντάζ. Αποτελεί ακόμα αντικείμενο σπουδής στον κινηματογράφο. Πάνω απ’ όλα, όμως, με το «Ποτέμκιν» ο Αϊζενστάιν εισάγει και εδραιώνει ένα νέο «ήρωα» στον κόσμο του κινηματογράφου: τον εξεγερμένο λαό!

It’s (not) just a movie: Δέκα ταινίες για να (ξανα)ερωτευτούμε τον κινηματογράφο

Ο κινηματογράφος εκτός των άλλων, είναι βίωμα. Τον αγαπάμε σαν κάτι το οικείο, σαν κάτι το πραγματικό που βρέθηκε και πορεύτηκε δίπλα μας. Όλοι έχουμε αγαπημένες ταινίες. Αυτή είναι μια πρόχειρη λίστα, δίχως σειρά προτίμησης και εκτός ιστορικών και αντικειμενικών δεσμεύσεων. Αν η τέχνη για κάποιον ακατανόητο λόγο απονεκρωνόταν, τούτες οι φιλμικές παρεμβάσεις θα την αναστήνανε.

«Είναι όλα μιμήσεις και ψέματα. Τα πάντα!»

Το «Persona» μοιάζει να είναι το αποκορύφωμα της τέχνης του Bergman, παίρνοντας υπόψη πως παρέμεινε 50 χρόνια (!) μετά, ένα μνημειώδες έργο μελέτης της ανθρώπινης προσωπικότητας, δίχως σκουριά πάνω του, δίχως μια άσπρη τρίχα. Οι προσεγγίσεις για «την καλύτερη ταινία που φτιάχτηκε πότε», σύμφωνα με την Susan Sontag, εκατοντάδες. Στην θεατρική του απόδοση οι συντελεστές έρχονται αντιμέτωποι με ένα μνημειώδες έργο τεραστίων διαστάσεων, και καταφέρνουν να επιβεβαιώσουν ξανά την γοητευτική και οδυνηρή του αλήθεια.

Με την κάμερα στο ένα χέρι και την… σύγχυση στο άλλο

Το σινεμά δεν είναι πλέον πεδίο εκμετάλλευσης μονάχα των στούντιο και του βιομηχανικού συμπλέγματος αλλά έχει γίνει αρκετά πιο προσιτό, σε μεγαλύτερο από το παρελθόν εύρος, του πληθυσμού, έχει γίνει πιο δημοκρατικό, από άποψη πρόσβασης στα μέσα για την πραγματοποίηση και την προβολή του. Η πλήθυνση των ανεξάρτητων δημιουργών επιβεβαιώνει, και βοηθάει επίσης, στην απόλυτη πλέον απομάκρυνση από τον κινηματογράφο του παρελθόντος, από την κλασική κινηματογραφική αφήγηση. Οι αισθητικές θεωρίες της μεταπολεμικής εποχής, μοιάζουν να έχουν νικήσει ανεπιστρεπτί.

Η χρονιά που φεύγει, το σινεμά που μένει

Όλοι είμαστε θεατές και όλοι αγαπάμε τις ιστορίες του φωτός που δημιουργούν συναισθήματα, νοήματα, συμβολισμούς, ρεαλισμούς, εν τέλει μια ζωή έτοιμη να την υποδεχτούμε για να την αγαπήσουμε ή να την αποβάλλουμε. Το 2016, μέσα από τα καρέ του σινεμά.

Ο κατά Paul Eluard «έρωτας» ως πράξη αντίστασης

Ο ποιητής Paul Eluard, που γεννήθηκε σαν σήμερα 14 Δεκέμβρη του 1894, βρίσκει μια από τις καλύτερες του εφαρμογές, την πιο ολοκληρωμένη αισθητικά ερμηνεία της ποιητικής του τέχνης διαμέσου του σινεμά, την πιο γαλήνια και θυελλώδη «απαγγελία» του, στη ταινία «Alphaville» του Jean-Luc Godard.

Brian De Palma, ένας επαναστάτης στα όρια του συστήματος

Με αφορμή το βιογραφικό ντοκιμαντέρ «De Palma» που θα προβληθεί στις 22ες Νύχτες Πρεμιέρας επανερχόμαστε σε έναν αμφισβητούμενο μα και γνώριμο «δημιουργό» του σύγχρονου αμερικάνικου σινεμά.

Τι αναζητάς κύριε Wenders;

Το επίκεντρο όλου του κινηματογραφικού έργου του κυρίου Wenders είναι μια υπαρξιακή αγωνία που όμως δεν καταστέλλει, δεν θλίβει, μα υπονοεί λιακάδες και ανοιχτές πεδιάδες, έγχρωμα φτερά σε ασπρόμαυρες διαδρομές.

Κινηματογραφικό διήμερο αλληλεγγύης

«Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση θεωρούμε ότι οι σκηνοθέτες δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Να μην αφήσουμε να κυριαρχήσουν οι ρατσιστικές, ξενοφοβικές κραυγές».