Πολυτεχνείο: Ανήσυχη, μέχρι τη νίκη πάντα
Έναν μήνα μετά γεννήθηκα. Το Νοέμβρη του 1973 βρισκόμουν ήδη 8 μήνες στην κοιλιά της μάνας μου. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, επί σειρά ετών, άκουγα…
Έναν μήνα μετά γεννήθηκα. Το Νοέμβρη του 1973 βρισκόμουν ήδη 8 μήνες στην κοιλιά της μάνας μου. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, επί σειρά ετών, άκουγα…
Δεν υπάρχει αριστερόπαιδο που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να μην αισθάνεται κατακόκκινες πεταλούδες στην καρδιά του. Το Πολυτεχνείο, λέμε, δεν ήτανε γιορτή. Είναι όμως για όλους εμάς Η Γιορτή Μας, η μια και μοναδική
Μύρισε Νοέμβρης και τα δεκαεφτά του γαρύφαλλα δεν λεν να μαραθούν. Αυτό το περίεργο εντεκάρι, σημάδι πάντα στο ημερολόγιο. Πιτσιρίκα δίπλα στον παππού -στο συναρπαστικό…
Πολυτεχνείο. Ξημερώνει 17 Νοεμβρίου. Η μνήμη παραμένει σε διαρκή και αγωνιώδη διαπάλη με τη λήθη και τον κίνδυνο της μουσειοποίησης.
Το αίμα του Κουμή και της Κανελλοπούλου δεν δικαιώθηκε. Οπως και το αίμα της ατέλειωτης πομπής των μαρτύρων της εργατικής τάξης και των παιδιών της. Δεν τους ξεχνάμε.
Την… δέουσα «υποδοχή» ετοιμάζει ο ελληνικός λαός στον Αμερικανό πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, λίγες ώρες πριν τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Πολυτεχνείο. 17 Νοεμβρίου σήμερα… Η μνήμη παραμένει σε διαρκή και αγωνιώδη διαπάλη με τη λήθη και τον κίνδυνο της μουσειοποίησης. Οι έννοιες παλεύουν να κρατήσουν…
Οι λιακάδες, τα μεταλλεία και η εξέγερση του ’73.
42 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η ιστορία είναι εδώ παρούσα και “ξέρει να μιλά”. Τα πεπραγμένα της επταετίας, οι φωνές της αντίστασης και της εξέγερσης είναι γύρω μας. Εδώ λίγα λόγια για την «ένδοξη» αίθουσα βασανιστηρίων.
Η χαοτική και παράλληλα ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση γύρω από το graffiti που αποτελεί το νέο ένδυμα των τοίχων του Πολυτεχνείου ανοίγει το ζήτημα της ύπαρξης, της ιδιοκτησίας, της χρήσης και της νοηματοδότησης του δημόσιου χώρου