Φασισμός

Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε φασίστες στην Ελλάδα

Όλοι άνθρωποι είμαστε του ίδιου πολιτισμού, κι αυτό είναι το ζήτημα, πολιτισμού που κατασκευάζει, αναπαράγει, συντηρεί την ίδια ιδεολογία, νοοτροπία, συμπεριφορά και ηθική εδώ και αιώνες, αυτή της ιδιοκτησίας και της ανωτερότητας (και αναγκαστικής ως εκ τούτου ατομικής και μαζικής ξεφτίλας) απλώς κάποιοι ξεγλίστρησαν από το δασκάλεμα, αυτοί που επιλέγουν το άλλο στρατόπεδο δίχως «ιεράρχες» και «πατριάρχες» και «ευγενείς» και «πολιτισμένους», εκεί που σκέφτονται, πράττουν, αγαπούν, μισούν, αξιολογούν, κρίνουν, διακρίνουν και συγκρούονται: ισότιμα, ανθρώπινα και ριζοσπαστικά.

Πλωτά τείχη & ένοπλες σωσίβιες λέμβοι: Κλιματικός φασισμός à la ΝΔ

Ο Αντιφασιστικός Πολιτισμός αντιτίθεται κατηγορηματικά στην «πολιτική της ένοπλης σωσίβιας λέμβου» σε όλες τις μορφές της, ζητώντας την άμεση ανάκληση των σχεδίων κατασκευής πλωτού τείχους και κρίνοντας αναγκαίο τον δημόσιο διάλογο με στόχο την διερεύνηση της σχέσης κλιματικής αλλαγής, ιμπεριαλισμού και σύγχρονου φασισμού.

Δεν γεννιέσαι ναζί εγκληματίας, φασίστας, ρατσιστής – Γίνεσαι

Προφανώς ο αποξενωμένος αδιάφορος «παρτάκιας»,  δεν είναι ο Μπρέιβικ ούτε ο Τάραντ. Δεν σήκωσε το χέρι του να πάρει ανθρώπινες ζωές εν ψυχρώ. Σιώπησε, όμως, και γύρισε αλλού τα μάτια, όταν οι Μπρέιβικ και Τάραντ γαλουχούνταν στο μίσος, όταν γίνονταν τα καλύτερα εργαλεία τούτου του συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.

Οι ματωμένοι Μάηδες τού Μεσοπολέμου. Εργατικές Πρωτομαγιές σε Γερμανία (1929) και Ελλάδα (1936)

Στον ευρωπαϊκό μεσοπόλεμο, πολλές πρωτομαγιές συμπύκνωσαν την καταστολή και την εξέγερση πολιτικά και ιδεολογικά, την ένταση της ταξικής σύγκρουσης. Αποτέλεσαν την αφορμή για το πέρασμα από τις φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες σε αυταρχικά και ολοκληρωτικά κοινοβουλευτικά καθεστώτα, στον φασισμό.

Η ναζιστική επίθεση στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και η απάντηση του

Η οργανωμένη αντιφασιστική περιφρούρηση του Εμπρός με προφυλαγμένο το κτίριο και με την παρουσία και συμμετοχή πολύ κόσμου στάθηκε απέναντι στους ναζιστές που αποθρασυμμένοι από το πατριωτικό παραλήρημα του συλλαλητηρίου επέλεξαν να στοχεύσουν ένα θέατρο, έναν αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο τέχνης, ένα χώρο του απελευθερωτικού κινήματος, που παράγει αυτοοργανωμένο πολιτισμό από όλους για όλους.