Στήλη: DiscLab
Νέες μουσικές κυκλοφορίες που διαταράσσουν την κοινή ησυχία (Συλλογική Στήλη)

The Boy – Παραδουλεύτρα

Tο σάουντρακ των «λάθος» παιδιών που μεγάλωσαν σε ένα λάθος κόσμο

| 28/11/2019

“Η Παραδουλεύτρα μένει στην Αθήνα. Είναι το μπισκοτάκι που ποτέ δεν τρώτε ολόκληρο. Έχει μυωπία 8.25 στο αριστερό μάτι και 8 στο δεξί. Στο σχολείο ήταν η χειρότερη μαθήτρια άλλα οι καθηγητές λέγαν ότι είχε χρυσή καρδιά. Ήθελε να σπουδάσει μπασκετμπολίστρια άλλα την πρόλαβαν οι κρίσεις πανικού και την παγίδεψαν στα Πατήσια. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήταν πιο ευτυχισμένη αν ο υπολογιστής της μπορούσε να γαργαληθεί, αν τα πορτοκάλια της στιβόντουσαν από μόνα τους και αν οι καθρέφτες δείχναν λίγο λιγότερο από αυτήν και λίγο περισσότερο από αυτό που κρύβεται μέσα της”.

Με αυτό τον τρόπο παρουσιάζει ο The Boy το νέο του άλμπουμ και ο τρόπος παρουσίασης του είναι απόλυτα ενταγμένος στον χαρακτήρα του……

Μετά από τόσα πλέον άλμπουμ έχουμε συνηθίσει, κατά μια έννοια, στον ήχο του The Boy. Λέμε «κατά μία έννοια» γιατί τον ήχο που έχει διαμορφώσει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, μόνο συνηθισμένο δεν το λες. Αυτή η σκοτεινή, ηλεκτρονικό – πειραματική και συνάμα λυρική διάσταση είναι πλέον το χαρακτηριστικό του στοιχείο. Είναι ένας σκοτεινός ήχος γιατί αποπνέει το δυστοπικό, ταξικό και τοξικό περιβάλλον της κατάστασης που καλείται «σύγχρονος τρόπος ζωής», αλλά την ίδια στιγμή είναι ένας ήχος που τον διασχίζει ένας λυρισμός με αποτέλεσμα το σύνολο να ακούγεται σαν το συναίσθημα που παλεύει να εκφραστεί πέρα κι πάνω από το σημερινή τεχνό-κοινωνικό-πολιτική και πολιτιστική αλλοτρίωση.

Αν δε αυτά ισχύουν για τον ήχο του the Boy για τους στίχους ισχύουν πολύ περισσότερα. Σε αρκετούς και μη «εκπαιδευμένους» μπορεί να ακούγονται «παράλογοι», «παράταιροι» ή απλά «σουρεαλιστικοί». Ωστόσο ο «παραλογισμός» τους είναι η αντανάκλαση του παράλογου που ζούμε, ο σαρκασμός τους είναι διέξοδος, η βία τους (ναι υπάρχει και η βία στους στίχους) είναι αντίδραση στη πολύπλευρη βία που δεχόμαστε.

Η «Παραδουλεύτρα» ακούγεται σαν ένα σάουντρακ των «λάθος» παιδιών. Των παιδιών που μεγαλώνουν σε ένα λάθος κόσμο, στο δικό μας κόσμο. Είναι ένα άλμπουμ που δεν ακούγεται «εύκολα», ιδιαίτερα αν δεν έχεις μπει στο ιδιαίτερο σύμπαν του The Boy. Κομμάτια όπως λόγου χάρη το «Όμορφες» δύσκολα θα βρεις στην εγχώρια δισκογραφία. Αυτή η ικανότητα να γράφεται κάτι τόσο μελωδικό που θα μπορούσε ακόμα και μελό να καταντούσε στα χέρια ενός μουσικού που θα σκέφτονταν με συμβατικό τρόπο και τελικά να εξελίσσεται όπως εξελίσσεται, σε συνδυασμό βέβαια και με τους στίχους τους, δείχνουν την καλώς εννοούμενη δημιουργική τρέλα, δηλαδή τη τόλμη της γραφής εκτός περιορισμών. Είναι προφανείς σε αρκετά σημεία του δίσκου, ηχητικές και στιχουργικές (διάλογοι, προηχογραφημένα σημεία, χορωδιακές παρεμβάσεις) πλευρές που εκφράζουν και τη σκηνοθετική και θεατρική διάσταση του The Boy.

H μουσική, οι στίχοι, η ενορχήστρωση και η παραγωγή είναι του The Boy.
Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιώτη Παρασκευαϊδη και τον Χρήστο Μπρίτο.
Η μίξη έγινε από τον Γιώτη Παρασκευαϊδη.
Αντρική φωνή, συνθ, πιάνο, ρυθμικές συγκοπές: The Boy
Ντραμς, ατμόσφαιρες θορύβου: Ευάγγελος Ασλανίδης                                                             
Μπουζούκι, κόκκινο μπάσο, κιθάρα: Γιώτης Παρασκευαϊδης                                                                              
Ντραμ μασίνς, νομπς: Felizol                                                                                                                                
Καθρέφτες φωνής: Δεσποινίς Τρίχρωμη, Nalyssa Green, Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου, κτίρια τη νύχτα, Λόλεκ, Sandra Abuelghanam, Μαριάννα Λιανού, Πένυ Δανιά, Ειρήνη Βιανέλλη, Κίκα, Δάφνη Μελανίτου, Μυρτώ Τζίμα, Σοφιάννα Ζόγγου, Νίκος Πάστρας, Τάκης Παπαναστασίου.
Το μάστερινγκ έγινε από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο στο Sweetspot Studio.
Ο πίνακας-χάρτης είναι του The Boy.
Το άρτγουωρκ έκανε ο  Νίκος Πάστρας.
Η ηχογράφηση και η μίξη έγινε στο στούντιο Aux.
Η ηχογράφηση του πιάνου έγινε στο στούντιο ΣυνΈνα από τον Κώστα Στεργίου.
Κυκλοφορεί σε διπλό LP και digital album από την Inner Ear από τις 16 Σεπτεμβρίου.

 

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…