Ακόμη και η Ζωή … ζορίζεται

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι η νεώτερη Πρόεδρος της Βουλής, από καταβολής του πολιτεύματος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας  στην Ελλάδα.  Τοποθετήθηκε στην θέση του 3^ου στην τάξη πολιτειακού παράγοντα σε μία εξαιρετικά δύσκολη πολιτική συγκυρία.

Ως βουλευτής της αντιπολίτευσης βρέθηκε πάρα πολλές φορές στο στόχαστρο της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ και δέχθηκε αήθεις επιθέσεις και άθλια (ενίοτε ακραίου σεξισμού) σχόλια από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και τα φίλια σε αυτήν ΜΜΕ. Ο νέος της (κάργα) θεσμικός ρόλος κάθε άλλο παρά μετρίασε το όγκο και το μένος των επιθέσεων. Τα «πυρά» είναι εξίσου πολλά και επιπλέον ετερόκλητα. Στα «δηλητηριώδη» δημοσιεύματα της «γαλαζοπράσινης» διαπλοκής προστίθενται τώρα επικρίσεις από το εσωτερικό του κόμματός της και επιθέσεις από «φιλοσυριζαίικα» ΜΜΕ.

“Δεν μασάει”

Παρόλα αυτά η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν δείχνει ότι «μασάει». Παίρνει πρωτοβουλίες, με κορυφαία αυτή της δημιουργίας μιας «Επιτροπής Αλήθειας» για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους. Τοποθετείται «επί παντός του επιστητού», χτίζει την δική της επικοινωνιακή δυναμική, ακροβατεί στα θεσμικά της όρια. Στις συνεδριάσεις της Βουλής «δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω», διενεργεί σχολαστικά κάθε διαδικασία και απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως που θα βρεθούν στα έδρανα, με έναν έντονα δεικτικό τρόπο. Τέτοιο που κάνει κάποιους να μιλούν για αμετροέπεια και στοιχεία που ξεφεύγουν από τον παγιωμένο ως σήμερα πολιτικό «καθωσπρεπισμό» του κοινοβουλίου. Εν κατακλείδι μιλάμε για μία σαφώς πληθωρική προσωπικότητα, καταδικασμένη να μην περάσει απαρατήρητη ως απλός «τροχονόμος» ή «διαιτητής» της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης. Το μέλλον θα καταδείξει το ορθό ή όχι των επιλογών της.

Αλλά ζορίζεται με την στάση της κυβέρνησης…

Όμως η πρόσφατη συνέντευξη τύπου για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους (7/4) απέδειξε ότι ακόμη και μία τόσο κυριαρχική πολιτική «περσόνα» μπορεί να δυσκολευτεί όταν απέναντί της βρεθεί μία αμείλικτη πολιτική πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς συνέβη όταν κλήθηκε να απαντήσει στην (σαφώς αναμενόμενη) ερώτηση του αν ο λογιστικός έλεγχος του χρέους συνάδει με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης -δια στόματος του υπουργού Οικονομίας Γιάνη Βαρουφάκη- για πλήρη αποπληρωμή του. Ήταν μία από τις σπάνιες φορές που η Πρόεδρος της Βουλής, απάντησε σε μία ερώτηση δημοσιογράφου …με δύο ερωτήσεις!

Το πρώτο σκέλος της απάντησης είχε ως εξής: «Να σας ρωτήσω έτσι ρητορικά: Ποιος έχει συμφέρον να προσπαθεί για να μην γίνει αυτός ο έλεγχος και για να πληρωθεί ένα χρέος, όταν αποδειχθεί ότι δεν πρέπει να πληρωθεί;»

Και το δεύτερο σκέλος: «Φαντάζεστε ότι θα θεμελιωθούν επιχειρήματα διαγραφής του χρέους, ότι θα υπάρχει τεκμηρίωση και ότι ο κύριος Υπουργός Οικονομικών θα πει «όχι, δεν τα χρησιμοποιώ»»;

Μάλιστα αποστασιοποιήθηκε ελαφρώς από τον υπουργό Οικονομικών σημειώνοντας ότι «μπορείτε να αντιληφθείτε τι σημαίνει διάκριση των εξουσιών, ώστε να μη με ρωτάτε να σας απαντήσω ως εκπρόσωπος της εκτελεστικής εξουσίας».

Ο δημοσιογράφος που έκανε την ερώτηση, εργάζονταν για τον ΣΚΑΙ, έναν τηλεοπτικό σταθμό που σίγουρα δεν έχει τέτοιες… απορίες με γνώμονα της απαλλαγή μας από τον χρεο-βραχνά. Όπως σωστά επισήμανε η Ζωή Κωνσταντοπούλου «ο έλεγχος της εξουσίας γίνεται -και από πλευράς των μέσων ενημέρωσης- στο όνομα της δημοκρατικής αποστολής τους να εκπροσωπούν το συμφέρον και τα δικαιώματα των προσώπων και των κοινωνιών». Όμως αυτό σε τι αλλάζει άραγε την πολιτική ουσία του ερωτήματος;

Η Πρόεδρος της Βουλής έκανε λόγο για «εξ αρχής προσπάθεια υπονόμευσης ενός τέτοιου αιτήματος» και για «λυσσαλέα προσπάθεια να αναδειχθεί μια αντίφαση μεταξύ Κυβέρνησης και Βουλής».

Μήπως όμως ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα; Στο ότι δεν χρειάζεται να καταβάλλει κανείς μεγάλη προσπάθεια;