Ακόμη περισσότερες μοντέρνες δημιουργικές μουσικές

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

Η Ιρλανδή μουσικός και visual artist Barbara Ellison διερευνά την ασάφεια της αντίληψης και την ροπή, η, αν θέλετε, την επιθυμία μας να βρίσκουμε μοτίβα νοημάτων στο περιβάλλον μας ακόμα και αν αυτά δεν υπάρχουν. Δημιουργεί τελετουργικές πλατφόρμες μέσω υπναγωγικών  επαναλήψεων απλών ηχητικών δομών. Τούτων δοθέντων το «CyberSongs» αποτελείται από κύκλο φωνών μέσω κομπιούτερ που μοιάζουν με ανθρώπινες. Στα 13 κομμάτια του άλμπουμ υπάρχουν φωνητικές ομιλίες που αναδιατυπώνονται διαρκώς ως μέσο κατασκευής ακουστικών φαινομένων ιδιότυπης μουσικότητας. Λέξεις, φωνήματα, φράσεις, ομιλίες αποκτούν καινούρια χαρακτηριστικά ρυθμού και μελωδίας. Διάφορα ηλεκτρονικά ολοκληρώνουν μιαν  ανομοιόμορφη αισθητική με υπόγειες αναφορές σε τζαζ και ροκ καταστάσεις.

https://unsounds.bandcamp.com/album/cybersongs

 

Το «Face», έργο για φωνή, βιολί, πιάνο,recorders και λάιβ ηλεκτρονικά, ερμηνεύεται από το Electra ensemble  του γνωστού μας Κύπριου συνθέτη Γιάννη Κυριακίδη. Η δουλειά βασίζεται σε ένα software που αναγνωρίζει χαρακτηριστικά προσώπου και συναισθήματος. Μουσικά κείμενα  και εικόνες συνδυάζουν δίκην κριτικών και ποιητικών δοκιμίων για τις τεχνολογίες του «προσώπου».  Φυσικοί ακουστικοί και ήχοι από κομπιούτερ συνυπάρχουν για να δημιουργήσουν αντίγραφα μεταξύ τους «σαν έναν digital καθρέφτη». Κατά την διάρκεια της περφόρμανς ο ήχος καθοδηγείται με την χρήση κάμερας face control που χαρτογραφεί το πρόσωπο της τραγουδίστριας μέσω της διαμόρφωσης του ήχου. Το άλμπουμ περιέχει σειρά από μανιπουλαρισμένες εικόνες της αοιδού από τον Johannes Schwartz  όπως και τους στίχους της Maria Barnas της, κατά τα άλλα, οπερετικής ερμηνεύτριας Michaela Riener.

https://unsounds.bandcamp.com/album/face

 

To “Vues spectrales”, του Νεοζηλανδού ηλεκτροακουστικού συνθέτη και οργανίστα, Denis Smalley, συγκεντρώνει τρία απ’ τα πολυκαναλικά του έργα γραμμένα μεταξύ 2001 και 2011, τα οποία μετάτρεψε σε stereo ήχο. Υπάρχει, επίσης, ένα ακόμη από το 1982 (“Vortex”). Περίπου 15’ το καθένα τροχοδρομούν μέσα σε αμπιεντικά και ατμοσφαιρικά ηχοτοπία εμπλουτισμένα με field recordings γεμάτα κελαηδίσματα πουλιών, ήχους άνεμου μέσω φύλλων –μεταλλικά χτυπήματα, κρουστά από άδεια μπουκάλια, κουδούνια και sci-fi ατμόσφαιρα . Το παλιότερο κομμάτι, περισσότερο χαοτικό, θυμίζει μάλλον σάουντρακ του Doctor Who!

https://electrocd.com/en/album/5916/Denis_Smalley/Vues_spectrales

 

Το ιδιότυπο Ολλανδικό ντουέτο των Gert–Jan Prins (ντραμς, κρουστά, μικρόφωνα, ραδιοηλεκτρονικά) και Lukas Simonis (ηλεκτρική κιθάρα, εφέ, modular και αναλογικά συνθεζάιζερ) εκφράζεται μέσω του σχήματος Mothers Of Exit και στην δουλειά τους ο χαοτικός αυτοσχεδιασμός καλά κρατεί. Στα επτά κομμάτια τους ο θόρυβος διεκδικεί ίσο μερίδιο έκφρασης με τις τζαζίστικες και τις ροκ προβολές χωρίς ποτέ να υποκλίνεται σε αυτές. Η ελευθεριακή ατμόσφαιρα βασιλεύει, η αυξομείωση της έντασης είναι χαρακτηριστική με τον Prins να κρατά τον ρυθμό στα χτυπήματα και τον Simonis να απογειώνει την υπονομευμένη με διάφορα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια κιθάρα του στα όρια του εκκωφαντικού.

https://z6records.nl/prins-simonis-mothers-of-exit/

 

Με βάση το Βερολίνο η τσελίστρια και συνθέτρια Martina Bertoni κυκλοφορεί το δεύτερο ολοκληρωμένο της άλμπουμ με τον συμβολικό, μάλλον, τίτλο, “Music For Empty Flats“. Μουσική για άδεια διαμερίσματα, ένα πειραματικό άμπιεντ – drone σάουντρακ που διερευνά τις ηχητικές δυνατότητες του τσέλο μέσω απ’ την αποδόμηση του. Ατμοσφαιρικές εικόνες με ήχους συνοδευόμενους από reverb, feedback και sub-bass συχνότητες – αέρινες μουσικές που διατρέχουν το περιβάλλον μέσα σε ένα εντελώς άδειο διαμέρισμα στα περίχωρα του Ρέικιαβικ -μια πολύ σκοτεινή  χιονισμένη και παράξενα δυστοπική νύχτα του χειμώνα.

https://karlrecords.bandcamp.com/album/music-for-empty-flats

 

Ο Βρετανός sound artist και συνθέτης Bill Thompson έγραψε το «Ocean Into Light», ένα 52λεπτο κομμάτι για Moog κιθάρα, λάιβ ηλεκτρονικά και ήχους από τυχαία αντικείμενα. Ο δημιουργός χρησιμοποιεί, επίσης,field recordings για να δέσει πυκνές πολυστρωματικές δομές όπου περιλαμβάνονται παρατεταμένοι τονισμοί σε ασαφείς και αυτοσχεδιαζόμενες σασπένς καταστάσεις. Ένας συνεχής υπνωτικός ρυθμός, διαφανής, αδιόρατος, σκοτεινής υφής που ταξιδεύει χαλαρά το ακροατήριο. Είδος μετά- λειτουργικής μουσικής ικανή να απογειώσει τις αισθήσεις εφόσον αφεθεί να κατακλείσει το χωρικό διάστημα.

https://burningharpsichordrecords.com/

 

Με κλασικό αλλά και σύγχρονο μουσικό υπόβαθρο, ο Γιαπωνέζος συνθέτης  Shohei  Amimori κυκλοφορεί τον τρίτο του άλμπουμ υπό τον τίτλο, “Ex.LIFE”. Επηρεασμένος από την περίφημη Παταφυσική του Γάλλου συγγραφέα Αλφρέντ Ζαρί προσπαθεί να συλλάβει «μουσική που δεν υπάρχει ακόμη, που σημαίνει φανταστική μουσική, που σημαίνει PATA ΜΟΥΣΙΚΗ». Ο καλλιτέχνης πραγματοποιεί εδώ και χρόνια ένα πίσω  -μπρος μεταξύ ποπ και πειραματικής μουσικής και ούτως κατέχει εξέχουσα θέση στην  εμπορική σκηνή της χώρα του θεωρούμενος ως ένας εκ των διαδόχων του Ryuichi Sakamoto. Ο εν λόγω δίσκος εστιάζεται στο πιάνο και στις μίνιμαλ μελωδίες με ελάχιστα ηλεκτρονικά. Επιπλέον, το έργο περιέχει και μια σύνθεση ένθα ο εκτελεστής οφείλει να παίζει χωρίς να ακούει τον ήχο του/ της!

https://noble-label.bandcamp.com/album/ex-life

 

Το Νορβηγικό τρίο του βιολιστή Erlend Apneseth -με τον Stephan Meidell στην κιθάρα και τον Øyvind Hegg-Lunde στα κρουστά –εξέδωσε πρόσφατα το άλμπουμ “Lokk”. Αρχικώς γραμμένο για το Δανέζικο χοροθέατρο FRIKAR, άνετα λειτουργεί αυτόνομα με τα απολαυστικά multi – culti δάνειά του, καθώς τα αρχικά όργανα συγχωνεύονται με ηλεκτρονικά και σαμπλς. Digital φολκ μουσικές με Νότιο – Ασιατικές ragas έως και μοντέρνες χορευτικές εκφράσεις. Γενικά, ένα απαιτητικό μουσικό πανηγύρι όπου το τρίο χωρίς να ξεφεύγει από την ρυθμική προσήλωσή του αρέσκεται ενίοτε να αυτοσχεδιάζει με ασύμμετρο και δημιουργικό τρόπο.

https://erlendapnesethtrio.bandcamp.com/album/lokk-2

 

Οι Warped Dreamer, ένα Νορβηγό- Βελγικό κουαρτέτο πειραματικών αλχημιστών του ήχου με προεξάρχοντες τον τρομπετίστα Arve Henriksen και τον Jozef Dumoulin στο Fender Rhodes και τα ηλεκτρονικά με τους υπόλοιπους να είναι στα κρουστά και την ηλεκτρική κιθάρα. Οι μεν προέρχονται από τους Supersilent οι, δε, από τους Bureau of Atomic Tourism αλλά εδώ,  στο «Live at Bimhuis», ηχογραφημένο ζωντανά στο θρυλικό κλαμπ του Άμστερνταμ, το ’16, λειτουργούν διαφορετικά απ’ ότι στα μητρικά σχήματα.  Τούτοι οι ακάματοι αυτοσχεδιαστές χρησιμοποιούν πληθώρα ηλεκτρονικών και εφέ προς δημιουργία post- industrial φουτουριστικής ατμόσφαιρας μεγάλης έντασης ένθα η τρομπέτα και η κιθάρα μαζί με τα ελεκτρόνικς έχουν τον πρώτο λόγο.

http://teunverbruggen.com/Warped-Dreamer

 

Το τέταρτο άλμπουμ του κουαρτέτου των Jazzfakers εκ Νέας Υόρκης ονομάζεται “Little Water Radio Sessions“. Ηχογραφημένο ζωντανά στον ομώνυμο χώρο όπου επί μια πενταετία (2014-2018) φιλοξενούσε την αφρόκρεμα της πειραματικής σκηνή της πόλης. Η μουσική, ακατάστατο μείγμα από τζαζ, θόρυβο, μίνιμαλ, αβαν γκάρντ, ενσωματώνει ακόμη και ποπίστικα γυρίσματα αλλά πάνω από όλα προσφέρει ακούσματα καθημερινής ηχητικής τρέλας. Τα σολίσματα του σαξόφωνου μπλέκονται με τις δοξαριές του βιολιού υπό την συνεχή υποστήριξη του μπάσο και τα ακατάσχετα χτυπήματα των κρουστών. Ηλεκτρονικά και σαμπλς συμπληρώνουν τις ακραίες καταστάσεις.

“https://alrealonmusique.bandcamp.com/album/little-water-radio-recordings-alrn096

 

Ή τελευταία δουλειά του Αμερικανού συνθέτη και pedal steel guitar μουσικού Chuck Johnson –απ’ το Ώκλαντ, της Καλιφόρνιας-  είναι μια σουίτα για τα χαμένα μέρη. Πραγματεύεται την καταστροφή μεγάλων φυσικών εκτάσεων στον τόπο του ένεκα φυσικής καταστροφής (πυρκαγιές) ή ανθρωπογενούς οικιστικής παρέμβασης. Ούτως, το “The Cinder Grove” αναφέρεται στους τίτλους σε περιοχές (Laurel) που υπήρξαν πριν λίγες δεκαετίες γνωστές για το φυσικό τους κάλλος. Τούτο, το άμπιεντ κάντρι ρέκβιεμ, στα όρια του μίνιμαλ, του κοσμικού ροκ και των ατμοσφαιρικών Tangerine Dream, εκφράζεται πέρα της κιθάρας και του Yamaha ηλεκτρικού οργάνου του συνθέτη και από το πιάνο της αρκετά γνωστής πλέον, Sarah Davachi ομού μετά μερικών εγχόρδων.

https://balsams.bandcamp.com/album/the-cinder-grove

 

Συνεργατικό εγχείρημα της Αυστριακής βιολίστριας και συνθέτριας Mia Zabelka και του Ινδού μέταλ κιθαρίστα και μπασίστα Icostech ή, κατά κόσμο, Arun Natarajan, το «Aftershock» δημιουργεί έναν παράξενο αμπιεντικό σύμπαν μετά πολλών αυτοσχεδιασμών. Αν στους παραπάνω παίκτες προσθέσουμε και το  Αμερικάνο τρομπετίστα Joshua Trinidad, τότε έχουμε ένα 60λεπτο non- stop πειραματικής ηλεκτρονικής μετά techno και θορύβου. Ο ήχος αναδιπλώνεται διαρκώς, χάσματα τον διατρέχουν ενώ τα συμβατικά μουσικά όργανα μόνο σαν τέτοια δεν ακούγονται! Ένα μετά- αποκαλυψιακό χαοτικό θεατρικό έργο με πρελούδια, ιντερμέδια και επαναλήψεις.

https://subcontinentalrecords.bandcamp.com/album/aftershock-2

 

«Tape Works Vol. 2» ονομάζεται το νέο άλμπουμ του musique concrète ανσάμπλ κουαρτέτου των Βρετανών  Langham Research Centre. Τούτο το έργο χρησιμοποιεί ηχογραφήσεις που έγιναν σε ειδικές τοποθεσίες με την προσθήκη αναλογικών συσκευών –κασετόφωνα, βραχέα ραδιοφώνων, tapes -και ηχοποιητικών τυχαίων αντικειμένων μερικών εκ των οποίων εμφανίζονται στο εξώφυλλο του δίσκου. Αφιερώνουν την μουσική τους στο σπουδαίο Γάλλο συνθέτη Luc Ferrari έργο του οποίου διασκευάζουν στο άλμπουμ. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε μια σειρά  εμβληματικών concrete οικοδομημάτων όπως, Tate Gallery, Barbican Centre και άλλων αρχιτεκτονικών μανιφέστων του Μοντερνισμού.

https://www.nonclassical.co.uk/music

 

Δύο ολόκληρα αυτοσχεδιαστικά κονσέρτα περιέχονται στο διπλό άλμπουμ, «Contre– Courbes” -με τον Γάλλο συνθέτη ηλεκτρονικής και σαξοφωνίστα Bertrand Gauguet και τον Βρετανό πιανίστα John Tilbury, γνωστό απ’ την θητεία του με τους εμβληματικούς πειραματιστές AMM. Τα δυο κομμάτια ηχογραφήθηκαν σε μια παλιά εκκλησία στου Μετς και στο στούντιο του Radio France αντίστοιχα, ενώ παίζουν με την ακουστική ποιότητα των χώρων  και συνυφαίνονται σε λεπταίσθητες αρμονικές ηχητικές δομές·  εκφάνσεις διαφορετικών φωνών, με αντηχήσεις και μερικές φορές με θορυβώδη ξεσπάσματα. Η μουσική χημεία των δυο μουσικών στηρίζεται στην τεράστια αυτοσχεδιαστική τους εμπειρία.

https://akousis.bandcamp.com/album/contre-courbes

 

Το «Tundra» του Καταλανού ηλεκτρονικού Refectory (Xavier Longàs)  βασίζεται στον πειραματικό ήχο συνδυάζοντας τις φυσικές, πελώριες, μορφές θορύβων  που διατρέχουν τα παγωμένα τοπία. O καλλιτέχνης εμπνέεται απ’ το βόρειο ημισφαίριο σε ένα ταξίδι προς τον απώτατο πόλο όπου η φύση αλλάζει αργά αλλά σταθερά μορφή ένεκα των κλιματικών αλλαγών. Ο Longàs ηχογραφεί τους ήχους στο βάθος της κρύας θάλασσας, την κίνηση των παγόβουνων, τις συγκρούσεις τους, τις κολοσσιαίες αντηχήσεις τους και τις κρυμμένες μελωδίες τους. Συνδυάζει φυσικούς και ηλεκτρονικούς ήχους για να δημιουργήσει ένα φανταστικό σάουντρακ του αιώνιου(;) ψύχους.

https://hedonicreversal.bandcamp.com/album/tundra