Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο: ΠΑΡΩΝ
Δολοφονήθηκε ο ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ
«Κι αν πεθάνω σαν αντάρτης να με θάψεις εκεί, στο βουνό, κάτω από τη σκιά ενός υπέροχου λουλουδιού»
Δολοφονήθηκε σήμερα στα 42 του, ο Αλεξάντερ Ζαχαρτσενκο, ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, συνιδρυτής της Οπλότ, ήρωας του αντιφασιστικου αγώνα του λαού της ανατολικής Ουκρανίας κόντρα στο φασιστικό καθεστώς ευρωατλαντικής εθελοδουλειας του Κιέβου. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, ο επικεφαλής της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ (DPR) υπέκυψε στα σοβαρά τραύματα που υπέστη από επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό στην καφετέρια “Separ”, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην κατοικία του. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, φέρεται να τραυματίστηκε ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας Αλεξάντερ Τιμοφέεφ.
‘Οταν ξεκίνησαν όλα αυτά και η Ουκρανία βάδιζε προς το χάος, όταν αυτός και άλλοι φτιάξανε την Οπλοτ στο Χαρκοβο, τρία χρόνια πριν ξεσπάσει το Μαϊντάν (θυμάστε αυτή η «εξέγερση της δημοκρατίας» που κατέληξε σε ηγεμονία, ανοιχτή, ναζιστών και φασιστών) ήταν μόλις 33… Στην «παραγωγική του ηλικία», όπως λένε, όπως και οι περισσότεροι από μια γενιά ανταρτών ηγετών στο Ντονμπάς της αν. Ουκρανίας, επέλεξε να σταθεί όρθιος απέναντι στο ναζιστικό τέρας που είχε όλη την στήριξη της ισχυρής Δύσης και όχι να γονατίσει, επέλεξε να πάρει το όπλο και να μην κυνηγήσει μια «επιτυχημένη καριέρα» γονυκλισίας, ρεαλισμού και ΤΙΝΑ. Επέλεξε να έχει μοναδικό κριτή το λαό της αν. Ουκρανίας, προκαλώντας τους ισχυρούς πάσης φύσεως. Απλοί άνθρωποι που μπήκαν μπροστά κόντρα στα …προγνωστικά της «κοινής λογικής» σε μια παρτίδα σχεδόν σημαδεμένη, αποφασισμένοι να την πάνε μέχρι τέλους.
«Όταν οι ανθρακωρύχοι, οι μεταλλωρύχοι, οι αγρότες, αυτοί που μέχρι χθες έπιαναν το κομπρεσέρ σήμερα έχουν το τιμόνι ενός τανκ ή σήκωσαν το πολυβόλο, τα όρια έχουν ξεπεραστεί και κανείς δε μπορεί να τους σταματήσει» δήλωνε ο Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο, στις 24/8/2014. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου επικράτησε, με εκλογές, άνετα στη θέση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.
Ο Ζαχαρτσένκο είναι ο τελευταίος ηγέτης, μιας μακράς λίστας, επαγγελματικών δολοφονιών λαϊκών ηγετών του αντιφασιστικού κινήματος στο Ντονμπάς, με γνωστότερο ίσως τον Αλεξέι Μοζγκοβόι, επικεφαλής του θρυλικού πλέον Τάγματος “Φάντασμα” (σσ. «Πρίζρακ» στα ρωσικά), των Λαϊκών Πολιτοφυλακών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, ο οποίος δολοφονήθηκε, επίσης, στις 23 Μαΐου 2015.
Κι αν η αντίδραση και οι φασίστες (και όσοι τους στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα ή ακόμη και στο πλαίσιο μιας «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής όπως της κυβέρνηση Τσίπρα) πιστεύουν ότι δολοφονώντας ανθρώπους που έγιναν σύμβολα, θα φοβίσουν, θα τρομοκρατήσουν, θα τελειώσουν με τον αντιφασισμό, τον αγώνα για το δίκιο και για τους ταπεινούς και καταφρονεμένους τούτου του πλανήτη, κάποιος θα πρέπει να τους πληροφορήσει (αφού δεν φαίνεται να μπορούν να διαβάσουν ιστορία), ότι θα υπάρχουν πάντα και εκείνοι που κατά πρόσωπο θα τους περιφρονήσουν και θα σηκώσουν το ανάστημά τους. Και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τους εξαλείψουν γιατί είναι άνθρωποι απλοί, άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν «κανονικές» ζωές και απλώς αποφασίζουν να σταθούν όρθιοι! Γιατί οι άνθρωποι περπατάνε όρθιοι, κοιτούν στα μάτια και έχουν βλέμμα καθαρό.
Αθάνατος! Αντίο καπετάνιε αντιφασίστα!
Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο (26 Ιουνίου 1976 – 31 Αυγούστου 2018)
*****
Ι
Απ’ τα πικρά τα βάσανα γεννιέται η περηφάνια.
ΙΙ
Πέρα απ’ τα φώτα κι απ’ τα πρόσωπα.
Πέρα απ’ τη δόξα των άλλων και τη σιγουριά
υπάρχει πάντα μια καρδιά που ξαγρυπνάει ασκλάβωτη.
ΙΙΙ
Ματωμένο αγρίμι γυρνώντας στην ερημιά.
Με δαγκωμένο σκούξιμο αλυχτώντας.
Με τρία ποδάρια πηγαίνοντας.
Με τρία ποδάρια κι απ’ αυτά το ένα χτυπημένο
και το άλλο αφημένο στο δόκανο.
Και το αίμα να πέφτει πάνω στο χιόνι, παγώνοντας.
ΙV
(Καλά την έχουν τώρα οι φρόνιμοι στα σπίτια τους.
Καλά τη βγάζουν στα ζεστά τους σπίτια
καλά κοιμούνται σε ζεστή αγκαλιά.
Και τα ντουφέκια πέρα πέφτουν.
Πέρα γαβγίζουν τα σκυλιά, χτενίζουν τ’ αποσπάσματα)
(…)
