Ανδρέας Νικολακόπουλος: «Η δημιουργία είναι λοξή ματιά»

Ο συγγραφέας μάς μιλά για το βιβλίο του «Σάλτος» (Εκδόσεις Ικαρος)

| 23/01/2023

Ο Ανδρέας Νικολακόπουλος έγραψε ιστορίες γι’ αυτά που μένουν μέσα μας και διαλέγουν τη σκιά για να ζεσταθούν. Τα διηγήματά του είναι για όσους παλεύουν με τέρατα μεγαλύτερα από αυτούς, για όσους έχουν λοξή ματιά, για τη φύση. Τον ευχαριστούμε για τη συνέντευξη.

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτά τα διηγήματα;

Οι λέξεις σεβασμός και χρέος. Ο σεβασμός σε όσους παλεύουν με τέρατα μεγαλύτερα από αυτούς, ο σεβασμός στο μέγεθος της φύσης, ο σεβασμός στα όρια του μυαλού και το χρέος προς όσους κοιτάζουν δεμένοι σε κρεβάτια το ταβάνι και κανείς μας δεν φαίνεται να νοιάζεται για τη φρίκη που ζουν μερικοί πίσω από τον τοίχο.

Δίνουμε, σήμερα, χώρο στους ανθρώπους με λοξή ματιά;

Δίνουμε αρκετά σε σχέση με παλιότερα, μα ελάχιστα σε σχέση με ό,τι θα αναλογούσε στην εποχή.

Η συγγραφή είναι λοξή ματιά;

Η δημιουργία είναι λοξή ματιά. Είτε γράφεις ένα τραγούδι, είτε πλάθεις ένα κεραμικό αγγείο, είτε συνθέτεις ένα τραγούδι. Η δημιουργία σε μια εποχή που ορίζει ως λογική την αποχαύνωση και τον παθητικό μιμητισμό είναι λοξή ματιά. Καλύτερα, όμως, λοξός παρά τυφλός.

Ποια ιστορία σας δυσκόλεψε περισσότερο να τη γράψετε;

Με δυσκόλεψε πολύ το διήγημα Σάλτος για τη γλώσσα του και το διήγημα Μέλι με Γάλα γιατί έσκαψα πολύ βαθιά μέσα μου για να το ξεθάψω.

Υπάρχει κάτι σκοτεινό, απόκοσμο, στα διηγήματα, κάτι από Εντγκαρ Αλαν Πόε. Συμφωνείτε;

Συμφωνώ πως τα αγαπημένα μας διαβάσματα – ακόμα και αν τα έχουμε αφήσει στην άκρη για χρόνια – αφήνουν ένα στίγμα επάνω μας και εμείς επάνω στο χαρτί με τη σειρά μας. Η πρώτη φορά που διάβασα τη Βερενίκη του Πόε ήταν μια κομβική στιγμή στην εφηβική ζωή μου. Τόσο πολύ που πίστευα πως δεν αξίζει να διαβάσω τίποτα άλλο πια. Καμιά φορά ακόμα το πιστεύω.

Διαβάζοντας το «Mon Nox», κατάλαβα ότι δεν διστάζετε να θέσετε τρομακτικά ερωτήματα στον εαυτό σας. Υπάρχουν ερωτήματα που δεν μπορείτε να διαχειριστείτε ως συγγραφέας;

Υπάρχουν αμέτρητα ερωτήματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ σαν Ανδρέας και ακόμα περισσότερα σαν συγγραφέας και αυτό είναι ευχάριστο και μια σημαντική κινητήρια δύναμη.

Η φύση, η γη, τι ρόλο έπαιξε στη συγγραφή του βιβλίου;

Τεράστιο! Η ομίχλη στο δάσος, ο σφυριχτός άνεμος, η αντάρα που πλησιάζει, η πανάρχαια ακινησία του βουνού, η γνώση των χωμάτων για όσα έχουν συμβεί και μερικά ακόμα ήταν, είναι και θα είναι καθηλωτικά για μένα. Έχω γράψει κάποιες δεκάδες διηγήματα ως τώρα με διαφορετικό πεδίο δράσης, μα πάντα την ώρα της δημιουργίας σκέφτομαι ένα συγκεκριμένο σημείο στα αγαπημένα μου βουνά.

Το αναμενόμενο κρύβει το απροσδόκητο;

Δεν πιστεύω πως υπάρχει τίποτα αναμενόμενο ή δεδομένο όσον αφορά τους ανθρώπους. Το απροσδόκητο είναι σε κάθε βήμα και σε κάθε έκφραση μας και ελπίζω πάντα να εκπλαγώ ευχάριστα, μα η φύση μας τις πιο πολλές φορές με προσγειώνει άτσαλα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις