Ανοιχτό βιβλίο: Το τελευταίο λουλούδι

| 13/05/2014

Θα μπορούσε να το πει κανείς με μια ρήση. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, κατά τον Μαρξ. Ή με το βάρος μιας ακόμη πιο βαριάς νομοτέλειας. Πόλεμος πατήρ πάντων, Ηράκλειτος. Θα μπορούσε να φωτίσει κανείς την αισιόδοξη πλευρά, όπως ο Λάο Τσε. Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα. Να το πει τραγουδιστά, όπως ο Ρασούλης:  Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, απαισιόδοξα, όπως ο Γκάτσος: Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Ή να προσδώσει μια φαινομενικά ήσυχη αποδοχή, μια γλυκόπικρη προσδοκία  και ποιητικότητα στη διατύπωση μιας τόσο βάρβαρης κι επώδυνης αλήθειας. Όπως ο Ελύτης στο «Μονόγραμμα». Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ακούς; Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ακούς; Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ’ακούς; Μαχαίρι.

louloudi7Ο Τζέημς Θέρμπερ το είπε με μια παραβολή σε εικόνες. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερατώ, σε μετάφραση Σωτήρη Κακίση και το αφιερώνει στην Ρόζμαρυ… με την πικρή ελπίδα πως ο κόσμος της θα είναι καλύτερος από τον δικό του.

Να θυμηθώ να επιστρέφω εκεί.

Να θυμηθώ να το χαρίσω στους φίλους, στα καλύτερα παιδιά που κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι, όταν ένιωσαν ότι η γεύση της ελπίδας δεν είναι και τόσο γλυκιά.

Το τελευταίο λουλούδι

O δωδέκατος παγκόσμιος πόλεμος, όπως όλοι ξέρουμε

προκάλεσε την κατάρρευση του πολιτισμού

Πόλεις , κωμοπόλεις και χωριά,

εξαφανίστηκαν από τη γη.

Όλα τ’ άλση και τα δάση καταστράφηκαν. Και οι κήποι όλοι.

Κι όλα τα έργα τέχνης

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, γίνανε κατώτεροι κι από τα ζώα.

Απελπισμένα κι αποκαρδιωμένα, τα σκυλιά

εγκατέλειψαν τα ξεπεσμένα αφεντικά τους.

Ενθαρρυμένα από την οικτρή κατάσταση των πρώην κυριών της γης,

τα κουνέλια τους επιτέθηκαν.

Βιβλία, πίνακες και μουσική εξαφανίστηκαν από τη γη

και τα ανθρώπινα όντα απλώς κάθονταν ολόγυρα, χωρίς να κάνουν τίποτα

Πέρασαν χρόνια και χρόνια.

Ακόμα και οι λίγοι στρατηγοί που είχαν απομείνει,

ξέχασαν τι είχε κριθεί με τον τελευταίο πόλεμο.

Αγόρια και κορίτσια μεγάλωσαν κοιτώντας το ένα το άλλο ανέκφραστα,

γιατί ο έρωτας είχε εξαφανιστεί από τη γη.

Μια μέρα, μια νεαρή κοπέλα που δεν είχε ξαναδεί λουλούδι,

έτυχε ν’ αντικρύσει το τελευταίο επί της γης.

Είπε στα άλλα ανθρώπινα όντα πως το τελευταίο λουλούδι πέθαινε.

Ο μόνος που ασχολήθηκε μαζί της ήταν ένας νεαρός που συνάντησε

να περιδιαβάζει εκεί τριγύρω.

Μαζί  ο νεαρός και η κοπέλα φρόντισαν το λουλούδι κι αυτό αναζωογονήθηκε

Μια μέρα μια μέλισσα επισκέφτηκε το λουλούδι

κι ένα κολίμπρι μετά.

Σύντομα υπήρχαν δυο λουλούδια, κι ύστερα τέσσερα,

κι ύστερα ένα σωρό.

Τ’ άλση και τα δάση ξανάνθισαν.

Η νεαρή κοπέλα άρχισε να ενδιαφέρεται για την εμφάνισή της

Ο νεαρός ανακάλυψε πως το ν’ αγγίζει την κοπέλα ήταν ευχάριστο

Ο έρωτας είχε ξαναγεννηθεί μέσα στον κόσμο.

Τα παιδιά τους μεγάλωσαν δυνατά κι όλο υγεία

κι έμαθαν να τρέχουν και να γελούν.

Τα σκυλιά επέστρεψαν από την εξορία τους.

Ο νεαρός ανακάλυψε, τοποθετώντας τη μία πέτρα πάνω στην άλλη,

πως χτίζεται ένα καταφύγιο.

Πολύ σύντομα όλοι χτίζανε καταφύγια.

Πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά ξεπήδησαν.

Το τραγούδι ξαναγύρισε στον κόσμο και τροβαδούροι και ταχυδακτυλουργοί.

Και ράφτες και μπαλωματήδες και ζωγράφοι και ποιητές

Και γλύπτες και κατασκευαστές τροχών

Και στρατιώτες

Και λοχαγοί κι υπολοχαγοί και στρατηγοί και υποστράτηγοι

Κι απελευθερωτές

Κάποιοι πήγαν στον έναν τόπο να μείνουν, οι άλλοι στον άλλο

Σύντομα, εκείνοι που είχαν πάει να ζήσουν στις κοιλάδες,

 εύχονταν να είχαν ανέβει να ζήσουν στους λόφους.

Κι εκείνοι που είχαν ανέβει στους λόφους να ζήσουν

εύχονταν να είχαν πάει να ζήσουν στις κοιλάδες.

Οι απελευθερωτές, υπό την καθοδήγηση του Θεού,

φούντωσαν τη δυσαρέσκεια

κι έτσι σε λίγο ο κόσμος ήταν πάλι σε εμπόλεμη κατάσταση.

Αυτή τη φορά η καταστροφή ήταν τόσο απόλυτη…

Που τίποτα δεν απόμεινε στον κόσμο

Εκτός από έναν άνδρα

Και μία γυναίκα

Κι ένα λουλούδι.

louloudi