Απεργία...

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες, με τους εργαζόμενους, τους άνεργους την νεολαία που σπουδάζει, τους συνταξιούχους, με κάθε άνθρωπο που παράγει, αλλά δεν απολαμβάνει τον πλούτο και με κάθε ευκαιρία – ή χωρίς καν προφάσεις – πετιέται στον δρόμο, να οφείλει, καταρχήν στον εαυτό του, να προσδώσει σε κάθε αγώνα τα χαρακτηριστικά των πραγματικών αναγκών και συμφερόντων του.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πορεύεται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο προς την Βουλή εκτιμώντας, στο κάλεσμά της, ότι η σημερινή κινητοποίηση «μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μία “απεργία – σταθμό” κι ένα μεγάλο βήμα στη σύγκρουση με την πολιτική των μνημονίων, της κυβέρνησης και των “θεσμών” ενάντια στα μέτρα που φέρνει η δεύτερη αξιολόγηση και ο προϋπολογισμός λιτότητας και περικοπών για να ανοίξει ο δρόμος για μία παρατεταμένη απεργιακή κλιμάκωση μέχρι τη νίκη».

«Έξι χρόνια τώρα αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει σε κοινωνική καταστροφή και όμως συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο με μοναδικό στόχο να εξυπηρετηθούν οι πολυεθνικές, οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο για να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους και για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του πάνω στην δική μας δυστυχία» συνεχίζει σε άλλο σημείο και υπογραμμίζει: «Υπάρχει εναλλακτική λύση. Είναι η σύγκρουση και η ρήξη με τη κυβέρνηση, τους δανειστές και όλους τους εκμεταλλευτές βιομήχανους, μεγαλέμπορους, τραπεζίτες ξένους και ντόπιους που αξιοποιούν τα μνημόνια για τα συμφέροντά τους.

Με τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα μπροστά παλεύουμε για άμεση και μονομερή ικανοποίηση όλων των βασικών λαϊκών στόχων και αιτημάτων.

• Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις τώρα, στα προμνημονίου επίπεδα. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Κατάργηση του χαμηλότερου μισθού για την νεολαία!

• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους με δικαιώματα. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί στο δημόσιο για τις κοινωνικές ανάγκες. Απαγόρευση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Να καταργηθεί κάθε μορφή ελαστικής εργασίας. Υγιεινή και ασφάλεια σε όλους τους χώρους εργασίας για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα της τάξης μας.

• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Τα κοινωνικά αγαθά είναι δικαίωμα όχι εμπόρευμα. Να καταργηθεί το υπερταμείο ξεπουλήματος. Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο των στρατηγικών επιχειρήσεων.

• Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και τον συνδικαλισμό. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις εργασίας. Όχι στην ποινικοποίηση της απεργίας. Η ταξική πάλη δεν καταργείται με Νόμους. Η απαγόρευση των απεργιών δεν θα περάσει.

• Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου και μείωση των ορίων για πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Να περάσουν στους εργαζόμενους και το κράτος με εργατικό / κοινωνικό έλεγχο και όχι στα κοράκια των αγορών οι επιχειρήσεις που χρωστάνε οι εργοδότες.

• Δημόσια, δωρεάν, ποιοτική υγεία και παιδεία για όλους, ντόπιους και μετανάστες.

• Κάτω τα χέρια από τη λαϊκή κατοικία και περιουσία. Μπλόκο στις κατασχέσεις των λαϊκών κατοικιών. Διαγραφή του ιδιωτικού χρέους των εργαζομένων και του λαού.

• Καμία έμμεση ή άμεση εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στη Μέση Ανατολή. Όχι στη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Να σταματήσει ο θανατηφόρος εγκλεισμός των προσφύγων και μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι ταξικά αδέρφια μας και είναι καλοδεχούμενοι στις γειτονιές μας, στα σχολεία, στα νοσοκομεία. Στη φυλακή οι νεοναζί της Χ.Α.

Προσθέτει, ότι «δεν πρέπει να αφήσουμε τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, να πετύχει τους στόχους του. Παλεύουμε να γίνει η πανεργατική απεργία στις 8 Δεκέμβρη μία «απεργία – σταθμός» με άμεση κλιμάκωση με θεμέλιο τα πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές αγώνα, με «από τα κάτω» συντονισμό, με κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, με μαχητικές μορφές, με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, σε κόντρα με τον υποταγμένο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό Οι εργαζόμενοι μπορούμε!».

Το ΠΑΜΕ, που ξεκίνησε νωρίτερα την πορεία του από την Ομόνοια, σημειώνει ότι «ο νέος γύρος επίθεσης είναι αποφασισμένος εδώ και καιρό από την κυβέρνηση, το κουαρτέτο, ΕΕ και ΔΝΤ, το ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις, τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Θέλουν με κάθε τρόπο ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια. Θέλουν να καταργήσουν ότι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους. Ακόμα περισσότερο η ανοχή, η αδράνεια, θα αξιοποιηθεί από τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο για να εμφανίσουν και το λαό σύμφωνο και υποστηρικτή της άγριας αντεργατικής πολιτικής.

Βιομήχανοι εφοπλιστές, μεγαλέμποροι και τραπεζίτες, όλοι αυτοί που δεν ξέρουν τι έχουν στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και αλλού, διατάζουν τους άνεργους, τους μερικά απασχολούμενους, τους απλήρωτους και κακοπληρωμένους, το φτωχό εργαζόμενο λαό να βγάλει το σκασμό! Αυτό εννοούν όταν μιλάνε για συναίνεση!».

Σε άλλο σημείο επίσης εκτιμά, ότι «οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ με καταμερισμένους ρόλους και σχέδιο βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια, δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους για να οργανώσουν χωρίς αντιδράσεις την επίθεση τους.

Ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων της κυβέρνησης και των κομμάτων τους για συναίνεση.

Επί της ουσίας, δε θέλουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την οποία εξάλλου συμφωνούν και παίζουν βρώμικο παιχνίδι για να μην εκδηλωθεί μαζική μαχητική ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Θέλουν απεργίες «ντουφεκιές στον αέρα» την ίδια στιγμή που υπογράφουν κοινωνική ειρήνη με τα αφεντικά,  «κοινά πορίσματα» και «κοινές ανακοινώσεις» και συμφωνούν μέχρι κεραίας με τα συμφέροντα τους. Αυτός ο σχεδιασμός δεν εκπονείται από τους εργαζόμενους αλλά στα κυβερνητικά γραφεία. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις  ηγεσίες. Η υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας και της κλιμάκωσης του αγώνα μας θα κριθεί μέσα στους χώρους δουλειάς από τους ίδιους τους εργαζόμενους».