Από το Columbine στο Όρεγκον...

Μια ήσυχη γειτονιά τού Όρεγκον γίνεται το καινούργιο σκηνικό θανάτου στις Η.Π.Α. Ένας άντρας κοντά στα 30 συζητάει ένα ολόκληρο βράδυ στο Ίντερνετ την απόφασή του να δολοφονήσει ανθρώπους μέσα σε ένα κολέγιο και την επομένη το πραγματοποιεί. Πέμπτη 1 Οκτώβρη 2015, μάλλον δέκα νεκροί και είκοσι τραυματίες ο απολογισμός των πρώτων θυμάτων στο Umpqua Community College.

Τα μηνύματα των σπουδαστών στα social media τη στιγμή τής επίθεσης καταδεικνύουν τον πανικό που επικράτησε και τα επόμενα θύματα της σφαγής αυτής: τους επιζώντες του Κολεγίου, οι οποίοι μάλλον θα κάνουν καιρό να συνέλθουν από αυτό το σκηνικό θανάτου. Οι επιζώντες είναι αυτοί που θα πρέπει να ζήσουν με τους εφιάλτες τους από εδώ και πέρα, προσπαθώντας παράλληλα να αναρωτηθούν και να βρουν απάντηση στο γιατί κάποιος εισέβαλε στο χώρο τους και σκόρπισε τον θάνατο. Μαρτυρίες λένε ότι ο δράστης, ο οποίος φέρεται να είναι νεκρός μετά από ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία, ήξερε πού να κινηθεί. Από το ένα κτήριο μεταφέρθηκε στο άλλο, κυκλοφορώντας και ανοίγοντας τη μία αίθουσα μετά την άλλη με χαρακτηριστική άνεση. Και η άνεση είναι κάτι που προέρχεται από την πεποίθησή του ότι αυτό που κάνει είναι το σωστό. Και αυτό είναι το πιο φρικαλέο στοιχείο της υπόθεσης.

Εδώ ας θυμηθούμε λίγο το Columbine. Λίγο καιρό μετά τη μαζική δολοφονία μαθητών και καθηγητών από δύο μαθητές τού σχολείου (Απρίλιος 1999) συγκροτήθηκε μία επιτροπή από διαπρεπείς ψυχιάτρους και επιστήμονες, οι οποίοι προσπάθησαν να κατανοήσουν βαθύτερα το γιατί ο Έρικ και ο Ντίλαν είχαν προβεί σε εκείνη την πράξη. Το πόρισμά τους ήταν πολύ ενδιαφέρον και απείχε από τις κοινοτοπίες περί bullying που είχαν υποστεί οι δύο δράστες και κινητοποίησε τα δολοφονικά τους ένστικτα. Μετά από μελέτη πολλών στοιχείων κατέληξαν ότι οι δύο αυτοί μαθητές, και ειδικά ο Έρικ, είχαν πολλή οργή μέσα τους. Επεδίωκαν αυτό που ήξεραν ότι θα γίνει: να τρομοκρατήσουν ένα ολόκληρο έθνος επιτιθέμενοι σε ένα από τα σύμβολα της αμερικανικής κοινωνίας. Όπως αναφέρουν στο πόρισμά τους οι ειδήμονες, το όραμα των νεαρών ήταν να δημιουργήσουν έναν εφιάλτη τόσο αποκρουστικό και αποκαλυπτικό που ολόκληρος ο κόσμος θα έτρεμε τη δύναμή τους.

Ψάχνοντας τις ειδήσεις για επιθέσεις σε σχολεία και κολέγια, βλέπουμε ότι τα χρόνια που ακολούθησαν μετά το 1999 έγιναν πάμπολλες απόπειρες να ανατιναχτούν σχολεία ή να δολοφονηθούν μαθητές. Μία από αυτές τις απόπειρες έλαβε χώρα το 2013 στο Όρεγκον. Όπως φαίνεται, η πολιτεία αυτή δεν είναι και τόσο ήσυχη τελικά, όσο τουλάχιστον θέλουν να υποστηρίζουν οι Αρχές της. Το 2013 οι Αρχές αυτές εντόπισαν σε σχολείο του Όρεγκον έναν 17χρονο που είχε ζώσει το κτήριο με εκρηκτικά -ακριβώς όπως είχαν κάνει οι Έρικ και Ντίλαν στο Columbine, αλλά δεν εξερράγησαν, αλλιώς θα είχε ανατιναχτεί όλο το σχολείο τότε.

Θέλοντας να ψάξω ένα-δυο στοιχεία ακόμα για την πολιτεία τού Όρεγκον, η αναζήτηση με έβγαζε σε κάποιες σελίδες Εκθέσεων. Εκθέσεις όπλων. Σχεδόν κάθε μέρα γίνεται και μια έκθεση όπλων, ανοιχτή στο κοινό και με πολλές εκπλήξεις…

Ο εφιάλτης έχει ανοιχτές τις πόρτες του κάθε μέρα στις ήσυχες γειτονιές τού Όρεγκον. Είναι εκεί να επιβεβαιώνει στον καθένα που γεμίζει οργή για τον κόσμο γύρω του, ότι μπορεί να τον αφανίσει. Πριν ο κόσμος αφανίσει τον ίδιο, ο ίδιος έχει τη δυνατότητα να αφανίσει τον κόσμο.

Ο εφιάλτης έχει ανοιχτές τις πόρτες του κάθε μέρα, όμως, και στις ήσυχες -και ανήσυχες- γειτονιές του Φέργκιουσον, του Οχάιο, της Νέας Υόρκης. Βρίσκεται στις εικόνες βίας και εκδίκησης που κυκλοφορούν παντού, που εκπορεύονται από τις ίδιες τις Αρχές, που δημιουργούν κοινωνίες βασισμένες στην επικράτηση του ισχυρού. Βασισμένες στον φόβο και τους εφιάλτες των ανίσχυρων. Κοινωνίες βασισμένες στην εμπέδωση ότι η ζωή συνεχίζεται σαν video game όπου κάποιοι -απλά- δεν έχουν άλλες “ζωές”.