Γαλλία: Ποδαρικό στο 2016 με ακροδεξιά βήματα

Η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Αυτό ακριβώς επιχειρεί να δείξει με κάθε τρόπο η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, μετά την εκατόμβη που προκάλεσαν οι επιθέσεις των τζιχαντιστών του ISIS, πριν από ενάμιση μήνα στο Παρίσι.

Αμέσως μετά τη 13η Νοεμβρίου, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Απαγόρευση κυκλοφορίας και περιορισμός των συγκεντρώσεων σε δημόσιους χώρους, έφοδοι ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας σε σπίτια, εκατοντάδες συλλήψεις στην πρωτεύουσα, τη Λυόν, τη Μασσαλία και αλλού. Στο ενδιάμεσο, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης παρατάθηκε μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου.

Τώρα, ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ υπογράφει με τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς πρόταση τροποποίησης του Συντάγματος ώστε να προβλέπεται αφαίρεση της υπηκοότητας από τους πολίτες που διαθέτουν διπλή (όπως συμβαίνει με τους Γάλλους που έχουν καταγωγή από πρώην αποικίες) σε περίπτωση που κάποιος καταδικαστεί για τρομοκρατία ή άλλες «πολύ βαριές πράξεις». Ποιες ακριβώς ενέργειες μπορεί να εμπίπτουν σε αυτή την ασαφή κατηγοριοποίηση δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί, καθώς το νομοσχέδιο θα κατατεθεί προς συζήτηση στα δύο νομοθετικά σώματα στις 3 Φεβρουαρίου.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, με αφορμή τις επιθέσεις των τζιχαντιστών, η γαλλική ηγεσία επιχειρεί να εντάξει στο Σύνταγμα της χώρας μια άκρως ρατσιστική διάταξη η οποία, πρακτικά, διαχωρίζει τους πολίτες σε δύο κατηγορίες. Διότι ο «συμβολικός χαρακτήρας» που αποδίδεται σε αυτό το νομοσχέδιο, από τους ίδιους τους εμπνευστές του, δεν συνίσταται παρά στον κρατικό αυταρχισμό έναντι μιας ειδικής κατηγορίας πολιτών. Με άλλα λόγια, δείχνει εκδικητικότητα έναντι των πολιτών που έχουν γεννηθεί στη Γαλλία αλλά κατάγονται από την Αλγερία, το Μαρόκο ή τις άλλες χώρες, πρώην προτεκτοράτα της άλλοτε ιμπεριαλιστικής Γαλλίας.

Άλλωστε η νομοθέτηση για λόγους «εθνικής ασφαλείας» δεν πείθει κανέναν. Ποιος μπορεί στ’ αλήθεια να ισχυριστεί ότι ένας επίδοξος βομβιστής που έχει σκοπό να εκτελέσει μια ενέργεια ανάλογη με εκείνες του περασμένου Νοεμβρίου, θα δίσταζε αναλογιζόμενος ότι μπορεί να χάσει τη γαλλική του υπηκοότητα;;; Είναι σαφές ότι η νομοθετική πρωτοβουλία του ηγετικού διδύμου Ολάντ – Βαλς θεσμοθετεί σε ανώτατο επίπεδο την επικράτηση μιας ακροδεξιάς ρητορικής. Διότι ενδεχόμενη αφαίρεση της υπηκοότητας θα στοχοποιούσε τα 3,3 εκατομμύρια των Γάλλων με έναν ή και τους δύο γονείς μετανάστες, υποβιβάζοντάς τους σε «κατ’εξαίρεση πολίτες» ή σε «πολίτες υπό αμφισβήτηση».

«Εδώ πνίξαμε τους Αλγερινούς», από το 1961

Ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης, όπως ο αρμόδιος επί των Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ (που έχει δηλώσει ότι θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο), παραδέχονται ότι αυτή η νομοθετική πράξη θα «επικύρωνε ένα λόγο ακραίας κοινωνικής βίας» έναντι των θιγόμενων.

Ενδεικτικό της μετατόπισης του Ολάντ προς τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου είναι και το ότι η ίδια ακριβώς πρόταση είχε κατατεθεί το 2010 από τον τότε πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί (ενώ βρισκόταν σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο «νόμος και τάξη») προκαλώντας εντονότατη αντίδραση στις τάξεις του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Η αντίδραση θεσμικών οργάνων της Γαλλίας, όπως του Συνηγόρου του Πολίτη, σε αυτή την πρόταση «που θα σηματοδοτούσε το πέρασμα από μια αδιαίρετη σε μια διχαστική Δημοκρατία», αποτελεί ασφαλώς ένα θετικό προμήνυμα ενόψει της σχετικής συζήτησης του νομοσχεδίου στο Κοινοβούλιο και τη Γερουσία.

Ανεξάρτητα όμως από την υπερψήφισή ή όχι της συγκεκριμένης διάταξης η Μαρίν Λεπέν μπορεί να πανηγυρίζει. Ακόμα κι αν δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε μία από τις περιφέρειες της χώρας στις πρόσφατες εκλογές. Ακόμα και αν το Εθνικό Μέτωπο αποδειχτεί ξανά «ένα κόμμα του πρώτου γύρου» στις προεδρικές εκλογές της επόμενης χρονιάς (χωρίς δηλαδή να καταφέρει να περάσει η Λεπέν στο δεύτερο γύρο).

Το τρομοκρατικό χτύπημα του Νοεμβρίου αποτελεί το ιδανικό άλλοθι για την υιοθέτηση μιας πολιτικής που βρωμάει ρατσισμό και ρεβανσισμό απέναντι στους ξένους, τους μετανάστες, τους «μαυροπόδαρους» (όπως αποκαλούνταν το ’60 οι προερχόμενοι από τις βορειοαφρικανικές χώρες). Πίσω από μια διάταξη «που δεν θα αφορά παρά ελάχιστους ανθρώπους», όπως διατείνεται ο πρωθυπουργός Βαλς, το γαλλικό κράτος της Ελευθερίας και της Ισότητας υποκρύπτει την παραδοχή ότι κάποιοι είναι λιγότερο Γάλλοι από τους υπόλοιπους Γάλλους και ότι σε κάποιους έχει χαριστεί από γαλατική αβρότητα η δυνατότητα να είναι ισότιμοι πολίτες.

Η άλωση της λεγόμενης «κυβέρνησης των σοσιαλιστών» από τα ιδεολογικά όπλα του εθνικισμού και της ξενοφοβίας έχει κιόλας συντελεστεί.