Δεν θέλουμε χειροκρότημα, θέλουμε αξιοπρεπές Δημόσιο Σύστημα Υγείας για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους

Χειροκροτήστε τους υγειονομικούς που θα δώσουν μάχη ζωής και θανάτου, μας προτρέπει μια καμπάνια στα social media.  Χειροκροτήστε τους μεν αλλά …τι ακριβώς σημαίνει αυτό το χειροκρότημα όταν, ούτε την ύστατη αυτή στιγμή, η κυβέρνηση, συνεχίζοντας όσα έπραξαν και οι προηγούμενες, δεν τους έχει εξασφαλίσει επαρκή μέσα να κάνουν όσο καλύτερη δουλειά μπορούν. Ενώ ακόμη υπάρχουν ελλείψεις ακόμη και στα δικά τους μέσα προστασίας. Ενώ δεν έχει ληφθεί μέριμνα για να λειτουργήσουν καν οι ΜΕΘ που έχουν κλείσει λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ κοροϊδεύετε τον κόσμο ακόμη και τώρα με προσλήψεις ενώ στην Προκήρυξη που βγήκε για έκτακτες προσλήψεις, δεν προβλέπεται ούτε μία επιπλέον πρόσληψη γιατρού. Χειροκρότημα με αυτές τις συνθήκες, μοιάζει και με κοροϊδία.

Η λοιμωξιολόγος στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας Όλγα Κοσμοπούλου και ο νοσηλευτής Άγγελος Κόντος με αναρτήσεις τους στο facebook θυμίζουν ότι δεν χρειάζονται χειροκροτήματα αλλά πράξεις συγκεκριμένες όπως και υπάρχουν και συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που οδήγησαν το εθνικό σύστημα υγείας σε αυτήν την ισορροπία τρόμου.

Η Όλγα Κοσμοπούλου γράφει:

«Αγαπητή κ. Μαρέβα Μητσοτάκη, σύζυγε του πρωθυπουργού και επιχειρηματία. Διαβάζω ότι καλείτε τους πολίτες και προφανώς προτίθεστε και η ίδια να βγείτε το βράδυ στο μπαλκόνι σας να μας χειροκροτήσετε.

Απορώ με το θράσος σας. Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ατζέντα της κυβέρνησης του συζύγου σας για τα Δημόσια Νοσοκομεία, την πιο αντιλαϊκή που θα μπορούσε να γίνει.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο σύζυγός σας, εκτός από σημερινός πρωθυπουργός και υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ και των περικοπών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος κυβερνήσεων που κουτσούρεψαν το δημόσιο τομέα υγείας και έπληξαν σοβαρά τα δικαιώματά μας ως πολιτών αυτής της χώρας, ημών των ιδίων αλλά και των ασθενών μας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την προσπάθεια του συζύγου σας να μας “αξιολογήσει” και να μας κατατάξει σε “αρίστους, μετρίους και κακούς”.

Επειδή μας χωρίζουν έτη φωτός, εμάς τις μαχόμενες γυναίκες υγειονομικούς, γιατρίνες, νοσηλεύτριες, βοηθούς θαλάμου, τραυματιοφορείς, τεχνολόγους, καθαρίστριες, διοικητικούς από εσάς, και κυρίως μας χωρίζει το γεγονός ότι εμείς επιλέξαμε να ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ και να ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ τους συνανθρώπους μας για το μεράκι μας και για το ψωμάκι μας, από εσάς που επιλέξατε μια καριέρα για το παντεσπάνι σας (ουδείς ψόγος), πραγματικά μη μας δουλεύετε κυρία Μητσοτάκη!

Αν, πραγματικά, και εν μέσω επιδημίας, κατά τη διάρκεια της οποίας μερικές από εμάς μπορεί και να μολυνθούμε και να πεθάνουμε, όλες όμως θα λείψουμε για άπειρες εργατοώρες από τις οικογένειες και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, θέλετε να ζητήσετε έμπρακτα συγγνώμη για την πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί ο σύζυγός σας, βαδίστε μέχρι ένα δημόσιο νοσοκομείο να βοηθήσετε Η ΙΔΙΑ για έστω μια βάρδια, όπου μπορείτε. Το καθάρισμα ασθενών, το καθάρισμα θαλάμων, το στρώσιμο σεντονιών (που δεν έχουμε αρκετά) δεν είναι ντροπή κυρία Μητσοτάκη. Είναι τιμή για αυτές που το κάνουν!

Αφήστε λοιπόν τα υποκριτικά χειροκροτήματα κυρία Μητσοτάκη! Διακρίνετε από πίσω η πραγματική σας έκφραση (ίου, βρωμερός δημόσιος υπάλληλος τολμάει και μου απευθύνει το λόγο).

Αφήστε τα χειροκροτήματα και θυμίστε στο σύζυγό σας ότι μας χρωστάει και κάποια αναδρομικά, εδώ και κάτι χρόνια. Από τις περικοπές των μνημονίων που ψήφισε.

Όπως και να έχει, φροντίστε να ντυθείτε καλά το βράδυ που θα βγείτε στο μπαλκόνι (ω, συγγνώμη, βεράντα). Θα έχει ψύχρα.
Μια υγειονομικός από το πεδίο της μάχης (δεν ξέρω αν είμαι άριστη, καλή, μέτρια ή κακή με τα κριτήρια του συζύγου σας, αλλά είμαι εκεί).

Καθίστε εσείς στη βεράντα σας. Αλλά μην με χειροκροτήσετε. Δεν σας το επιτρέπω.»

Και ο Άγγελος Κόντος, από την πλευρά του, γράφει:

«Προσωπικά, ως νοσηλευτής, δεν θέλω να με χειροκροτήσετε από τα μπαλκόνια σας. Θέλω να παραμείνετε σε αυτά για όσο καιρό χρειαστεί, ώστε να κάνω τη δουλειά μου όσο γίνεται πιο ανθρώπινα.

Θέλω να παραμείνετε σε αυτά για όσο καιρό χρειαστεί και όχι στις παραλίες, στις εκκλησίες κλπ ώστε να μην χρειαστεί να σας βοηθήσω.

Θέλω να παραμείνετε σε αυτά για όσο καιρό χρειαστεί και να ακούτε τις συμβουλές ανθρώπων με άσπρες ποδιές και όχι τις συμβουλές ανθρώπων με μαύρα ράσα.

Θέλω, όταν περάσει αυτή και αυτή η δοκιμασία, να φύγετε από τα μπαλκόνια και να βγείτε μαζί μου στο δρόμο, απαιτώντας ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα Υγείας για ΟΛΟΥΣ, ανεξαρτήτως εισοδήματος, ανεξαρτήτως εθνικότητας, ανεξαρτήτως κοινωνικής κάστας.

Χαιρετώ.»