«Δημοκρατία» made in USA: Το Πεντάγωνο επόπτης, οι Πρόεδροι προπονητές και το παιχνίδι στημένο
«Ντροπιαστικό», «σοκαριστικό», «απίστευτο», «η πιο μαύρη στιγμή της ιστορίας των ΗΠΑ», «οι πιο ισχυροί θεσμοί», «η πιο προηγμένη δημοκρατία του κόσμου». Ρεβεράντζες και προσκυνήματα στα ελληνικά ΜΜΕ από χθες, μη και τους τραβήξει καμιά Πρεσβεία το αυτί. Και άλλες χώρες, με τους προέδρους και τους πρωθυπουργούς τους ή να συνεχίζουν να γλείφουν ή εσπευσμένα να προσπαθούν να αδράξουν μια πρώτη ευκαιρία να τεθούν σε καλύτερη θέση στην παγκόσμια ιεραρχία και κυριαρχία. Μια οικονομική και πολιτική κρίση είναι πάντοτε μια υπέροχη ευκαιρία, άλλωστε.
Δεν λένε ωστόσο πως:
«Οι πιο ισχυροί θεσμοί» παραμένουν να είναι αυτοί των ΗΠΑ. Καταστολή, συστήματα πληροφοριών και ελέγχου, FBI, NSA, CIA, πόλεις ένοπλα φρούρια, φυλακές-εταιρίες, δικαστήρια. Ούτε μύγα δεν περνάει, αν δεν της «επιτραπεί» να περάσει. Το Πεντάγωνο πάντα πρώτη μούρη και τελική σφραγίδα. Ελεγχόμενα πάντοτε και τα πάντα, εκτός κι αν είσαι μαύρος, απεργός ή πραγματικά εξεγερμένος και επαναστατημένος… «Πατριώτες» επιτρέπονται, οι υπόλοιποι εξαιρούνται.
«Σοκαριστικό» όντως είναι. Όλοι ξέρουμε τι, κι ας το ξεχνάμε. Είναι επίσης γνωστό πως ένα πολιτικής κλίμακας «θέαμα» είναι απείρως πιο πιασάρικο από κάθε συστηματικό και δομικό κοινωνικό πρόβλημα. Μετά τη δολοφονία του George Floyd από τους παραπάνω θεσμούς, άλλοι 250 μαύροι έχουν εκτελεστεί από την αμερικάνικη Αστυνομία, γιατί είναι μαύροι, γιατί είναι καταπιεσμένοι, γιατί είναι δυνητικά επαναστάτες, δηλαδή κάτι παραπάνω από πατριώτες με κιτς γιδοστολές. Κι αυτό είναι το πραγματικά σοκαριστικό.
Στην λίστα με τις «πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας των ΗΠΑ» ασφαλώς μπορούμε να βάλουμε πολλά άλλα και σχεδόν τα πάντα. Από τις μαζικές γενοκτονίες ιθαγενών «ινδιάνων» και των μαύρων σκλάβων, από τις φυλακές-εργοστάσια παραγωγής εργασίας και θανάτου σαν ναζιστικά στρατόπεδα, μέχρι και την εκούσια γενοκτονία σε λιγότερο από χρόνο 352.000 νεκρών από κορονοιό ακριβώς λόγω της όλης δομής αυτού του συστήματος εξουσίας και οικονομίας που δεν επιτρέπει επ’ ουδενί να υπάρχει πρόσβαση στην υγεία και την ασφάλιση σε ολόκληρες κοινότητες ανθρώπων, ειδικά εργαζομένων που στοιβάζονται σε εργοστάσια (φορώντας πάνες για να μην κάνουν διάλλειμα για τουαλέτα και κατά συνέπεια να σταματούν την παραγωγικότητα τους) και σε πόλεις κατασκευασμένες ως γκέτο.
Δεν λένε ασφαλώς και το πιο γενικευμένο:
Αυτή η χώρα ανέκαθεν κατασκευάζει σκλαβέμπορους, εθνικιστές, ρατσιστές, φασίστες, κολουμπάιν, ένοπλους δολοφόνους και ιδιωτικές εταιρίες παραστρατιωτικών, μπάτσους και εθνοφρουρές, ναπάλμ και πυρηνικά, κάνει πραξικοπήματα και επιβάλλει δικτατορίες σε «μπανανίες». Παρένθεση: η κρατική και μιντιακή ρατσιστική ρητορική διατηρείται και τώρα, καθώς όλο και δηλώνεται ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να μετατραπούν σε «μπανανία» (τίτλος παρμένος από την United Fruit Company, δηλαδή, Αμερικάνικη πολυεθνική που χρηματοδοτούσε τις δικτατορίες στην Λατινική Αμερική), αλλά μονάχα έχει το δικαίωμα να επιβάλλει σε άλλες χώρες να είναι. Άλλο ένα παράδειγμα του σικέ παιχνιδιού, να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν και να ηδονίζονται κάποιοι με την λέξη «δημοκρατία».
Δεν λένε πως αυτή η χώρα ανέκαθεν κάνει επεμβάσεις και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά συρροή και παντού. Μέσα και έξω από τα σύνορα της. Ας ρωτήσουμε τον Κίσινγκερ ξανά για το πώς αντιλαμβάνεται αυτός και η πολιτική του παράδοση την λέξη «δημοκρατία».
Ο ιμπεριαλισμός είναι το πιο ανταγωνιστικό σύστημα οικονομίας και διακυβέρνησης. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους πολυεθνικές, μονοπώλια, διαχειριστές εξουσίας. Και η έννοια της «δημοκρατίας» σε αυτό το σύστημα, μια «λέξη του συρμού». Τα πάντα στον ιμπεριαλισμό είναι εποπτευόμενα ώστε κάθε πολιτική κρίση να μην επιλυθεί από τον λαϊκό παράγοντα αλλά να παραμείνει δεμένο στα ίδια τα γρανάζια τα οποία την παράγουν. Με απλά λόγια: Μπάιντεν και Τράμπ προπονούν κόσμο για ένα, και πάλι, στημένο αγώνα, με επόπτη και διαιτητή το Πεντάγωνο που δίνει και το σφύριγμα έναρξης και λήξης.
Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, είναι μια σύνοψη της ιστορίας του ιμπεριαλισμού από τις αρχές του 20ου αιώνα. Κράτη ανεβαίνουν, κράτη πέφτουν, άρχοντες πέφτουν, άρχοντες ανεβαίνουν, φασίστες πέφτουν, φασίστες ανεβαίνουν. Και τα κέρδη παραμένουν υψηλά. Δηλαδή, η πιο μαύρη και μόνιμη κατάσταση της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Λοιπόν είναι κάτι το μοιρολατρικό, να πιστεύουμε ότι μια πολιτική κρίση, συνέπεια μιας παγκόσμιας (όπως και αμερικάνικης) οικονομικής κρίσης, με την πανδημία να την ενισχύει σε ακραίο βαθμό, δεν είναι κάτι νέο; Ξεπλένουμε το πρόβλημα, βάζοντας σε μια ζυγαριά τις σοβαρές κοινωνικές εξελίξεις και τα δομικά προβλήματα του καπιταλισμού με τις πολιτικές κρίσεις του ίδιου αυτού συστήματος; Οι πολιτικές εξελίξεις, ασφαλώς και είναι σπίθες που μπορούν να αναφλέξουν ακόμα πιο σοβαρές κοινωνικές εξελίξεις. Με τη διαφορά όμως πως αυτές οι εξελίξεις οφείλουν να έχουν για «παίχτη» και έναν άλλο παράγοντα που το σικέ παιχνίδι θα το μετατρέψει σε πραγματικό αγώνα άνευ όρων και εφ’ όλης της ύλης. Ας θυμηθούμε τα αγάλματα σκλαβέμπορων και αστών και πώς πέφταν, έστω ως κάτι το συμβολικό, ωστόσο με βαθύ πολιτικό περιεχόμενο.
Οι πολιτικές εξελίξεις έχουν πάντοτε σοβαρό αντίκτυπο ακόμα και αν οι κοινωνικές εξελίξεις δεν είναι ανάλογες. Και δεν είναι ακόμη ανάλογες, γιατί σε κάθε Τράμπ, η μοναδική απάντηση που μας επιτρέπεται είναι Μπάιντεν. Ή με τον χωροφύλακα ή με τον αστυφύλακα, με άλλα λόγια. Αρκεί ο πυρήνας να παραμείνει σταθερός και αμετάβλητος.
Είναι αλήθεια και ξαναεπιβεβαιώνεται: ο κόσμος σε παγκόσμιο επίπεδο, λουμπενοποιείται και πάλι, χουλιγκανοποιείται και πάλι, μαφιοζοποιείται και πάλι. Εκφασίζεται μονίμως και ανεξάντλητα. (Συμβολικά ο κόσμος μπορεί να μοιάζει με την έκφραση στην επισυναπτόμενη φωτογραφία.)
Ο 21ος αιώνας, επιβεβαιώνει και πάλι την απόλυτη σήψη ενός κοινωνικού και πολιτικού συστήματος που καμιά εκλογική διαδικασία δεν μπορεί να αποκρύψει. Όπως ο 20ος έτσι και ο 21ος αιώνας, θα είναι αιώνας ζωής ή θανάτου, ίσως πλέον ακόμη πιο ακραία ορατός ως τέτοιος. Και σε αυτή την πραγματική «πόλωση» ο κόσμος δυστυχώς συνεχίζει να προπονείται από μπουρζουάδες πολιτικούς με ποιους όρους θα είναι θεατής της ντόπιας και παγκόσμιας αρένας και παθητικός δέκτης και ακόλουθος. Όπου θα συνεχίζει απλά να καταναλώνει λέξεις όπως «σοκαριστικό», «ντροπιαστικό» και «απίστευτο», θα συνεχίζει να ψηφίζει ισορροπώντας και δίνοντας άλλοθι στη φρίκη ενός συστήματος φρικιαστικού από την φύση του. Η έννοια πόλωση είναι κάτι το σχετικό πάντως: Οφείλουμε να δούμε πως τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Ή με το σύστημα ή ενάντια του. Μέσες λύσεις δεν υπάρχουν.
Ποιος θα βάλει λοιπόν την τελική σφραγίδα; Ποιος θα αρχίσει να μετατρέπει κάθε πολιτική εξέλιξη σε ανάλογη κοινωνική;
Ή το Πεντάγωνο για να συνεχίζονται να πετσοκόβονται λαοί στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο ή οι λαοί οι ίδιοι. Λαοί που θα γίνονται άμεσα ανάχωμα σε κάθε «θέαμα» και σε κάθε «εκτροπή» και θα εξεγείρονται ταυτόχρονα ενάντια σε τραμπ, φασίστες, alt-right, λούμπεν, μπάιντεν, εθνοφρουρές, και «πιο προηγμένες «δημοκρατίες» του κόσμου», μπας και τα ξεριζώσουν όλα μέχρι την τελευταία ρίζα και ζήσει επιτέλους η ανθρωπότητα δημοκρατικά και ελεύθερα.
