Στην «αγορά»... για κανένα «φράγκο»

Αν υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να πιστωθεί ως «θετικό» σε αυτήν την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι δεν μας κουράζει: Είναι εξαιρετικά γρήγορη στην αυτοδιάψευση των λεγομένων και των εξαγγελιών της, τόσο, ώστε δεν χρειάζεται να καταβληθεί μεγάλος κόπος για να τεκμηριωθεί η αποδόμηση της προπαγανδιστικής ρητορικής της.

Ετσι, μόλις έξι μήνες χρειάστηκαν για να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα πίσω από το εγκώμιο που έπλεξε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στο Ιδρυμα Νιάρχου, τον περασμένο Αύγουστο, για την… υποτιθέμενη «δωρεά» του Κέντρου Πολιτισμού στο Φάληρο. Τότε, μεταξύ άλλων, είχε πει τα εξής: «Ήδη, για το πρώτο έτος λειτουργίας έχουμε φροντίσει να διατεθούν 23,5 εκατ. για τον οργανισμό, την Εθνική Βιβλιοθήκη και τη Λυρική και πέραν αυτών έχουμε προβλέψει, με τη συνδρομή του υπουργού Οικονομικών, ενός πόσου λίγο πάνω από τα 3 εκατ. ως έκτακτη χρηματοδότηση για το πρώτο διάστημα λειτουργίας».

Σήμερα (20/2), σε «πανηγυρική» συνέντευξη Τύπου του καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Γιώργου Κουμεντάκη, κατευθείαν από το, κατά τον πρωθυπουργό, «στολίδι» του Κέντρου Πολιτισμού, για την παρουσίαση του νέου προγράμματος του μοναδικού λυρικού μας θεάτρου, ειπώθηκε, ότι η ετήσια τακτική επιχορήγηση της ΕΛΣ είναι 12,5 εκατ. ευρώ. «Το ποσό αυτό αρκεί μόνο για τη μισθοδοσία» τόνισε ο κ. Κουμεντάκης. «Με τα νέα δεδομένα, δεν επαρκεί για τις λειτουργικές δαπάνες κι είμαστε σε διαπραγμάτευση με τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών για επιπρόσθετη επιχορήγηση, ύψους 4 εκατ. 600 χιλιάδων ευρώ, εντός του 2017. Προσβλέπουμε στα εισιτήρια, αλλά κυρίως στην εξεύρεση χορηγιών»…

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καμία έκπληξη. Θυμίζουμε, ότι ο Οργανισμός που θα διαχειρίζεται το Κέντρο Πολιτισμού θα λειτουργεί με αμιγώς αγοραία, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και σε αυτήν την «ευέλικτη» λογική προσανατολίζονται τόσο η ΕΛΣ όσο και η Εθνική Βιβλιοθήκη.

Θυμίζουμε, επίσης, ότι τόσο η Εθνική Βιβλιοθήκη, όσο και η Λυρική Σκηνή, θα πληρώνουν – και μάλιστα πολύ ακριβά – για την ύπαρξή τους και την λειτουργία τους στο, κατά τα άλλα «δημόσιο», Κέντρο Πολιτισμού. Οπως προβλέπει ο σχετικός νόμος, οι πόροι του Οργανισμού θα προέρχονται, εκτός των άλλων και από τα «έσοδα από την παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών προς την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. καθώς και από την εκμετάλλευση των υποδομών του Κ.Π. και την παροχή υπηρεσιών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υποδομών αυτών.».

Αν, μάλιστα, δεν πληρώσουν το νοίκι και τις άλλες συμβατικές τους υποχρεώσεις, τότε, απειλούνται με λύση της σύμβασης – δηλαδή πετιούνται στον δρόμο από το, κατά τα άλλα «δημόσιο» Κέντρο Πολιτισμού – αν (Αρθρο 29) «παραβαίνουν συστηματικά ή ουσιωδώς τους όρους συντήρησης και λειτουργίας του Κ.Π., οι οποίοι θα περιλαμβάνονται στους γενικούς όρους συντήρησης του Κ.Π. και τον κανονισμό λειτουργίας του Κ.Π., που θα παραδώσει το Ίδρυμα στο Ε.Δ., στην Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. πριν την Ολοκλήρωση του Κ.Π., ή/και τους νέους οργανισμούς λειτουργίας των Ε.Β.Ε. και Ε.Λ.Σ., ή (ια) το Ε.Δ., η Ε.Β.Ε. και/ή η Ε.Λ.Σ.(…).».

Υποθέτουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν θα συμβούν μέχρι τα εγκαίνια. Τελευταία στιγμή το κράτος ή κάποιος «χορηγός» θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να ξεκινήσει έστω το πρόγραμμα. Ωστόσο, η πόρτα για την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση της Λυρικής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, άνοιξε και μάλιστα διάπλατα. Οι εργαζόμενοι σε αυτήν, το τεχνικό προσωπικό, οι καλλιτέχνες της, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να τραγουδούν και να χορεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα για μια πενιχρή σύνταξη, για να αντικατασταθούν, μετά, από «ευέλικτους», εργασιακά, συναδέλφους τους – όπως επίσης προβλέπει λεπτομερειακά ο νόμος του Κέντρου Πολιτισμού – οφείλουν, καταρχήν έναντι του εαυτού τους, να αντισταθούν. Και να βρουν συμπαράσταση από όλους εμάς, τους φυσικούς αποδέκτες της τέχνης τους.