Εκφάνσεις της σύγχρονης τζαζ έκφρασης

| 15/02/2022

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

 

Ο σπουδαίος Γερμανός συνθέτης και κοντραμπασίστας Eberhard Weber επιδεικνύει στο «Once Upon A Time Live in Avignon» την τέχνη του στο σόλο ρεσιτάλ.   Με δεκάδες στούντιο ηχογραφήσεις για την ECM, τον βρίσκουμε εδώ να παίζει ζωντανά, τον Αύγουστο του 1994, στο Théâtre des Halles της Αβινιόν. Συνθέσεις παρμένες από προγενέστερα άλμπουμ – «Orchestra» και «Pendulum»-,με ιδιαίτερη απόδοση του κλασικού «My Favorite Things» (το γνωρίσαμε σε free εκτέλεση απ’ τον μεγάλο John Coltrane)  συν την δωδεκάλεπτη σύνθεση του «Trio for Bassoon and Bass». Είναι αρμονικός ο τρόπος που χειρίζεται το ακουστικό μπάσο, ως να παίζει μια μικρή ορχήστρα, είναι τα ηχοχρώματα και πάνω απ’ όλα η εμπειρία δεκαετιών.

 

Ο Ισπανός  ντράμερ Jorge Rossy αναλαμβάνει το βιμπράφωνο και την μαρίμπα στο ντεμπούτο άλμπουμ, «Puerta» για την ετικέτα της ECM. Το τρίο του αποτελείται από τον Robert Landferman, ακουστικό μπάσο και τον Jeff Ballard κρουστά. Τούτων δοθέντων ο εκ Βαρκελώνης μουσικός εκφράζει την εμμονή του στην μελωδική  γραμμή, άλλοτε με μπλουζίστικη διάθεση – άκου το «Tainos» και άλλοτε με κλασικίζουσα –«Adagio».  Αλλά και το μποπ καλά κρατεί-, «Maybe Tuesday» και «Ventana». Γενικώς, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σύνολο σύγχρονης τζαζ.

 

Φιγούρα της ευρωπαϊκής τζαζ ο Ιταλός τρομπετίστας και συνθέτης Enrico Rava-, δάσκαλος για πολλούς μουσικούς της πατρίδας του. Το επετειακό «Edizione Speciale» ηχογραφήθηκε λάιβ στο Middelheim Festival  της Αντβέρπ. Μαζί με νεαρούς παίκτες στην ηλεκτρική κιθάρα, στο τενόρο σαξόφωνο, στο ακουστικό μπάσο -,το πιάνο και τα ντραμς, με  δικά του κομμάτια (Enrico Rava Quartet και Wild Dance) και μερικά στάνταρ όπως το «Once Upon a Summertime» ή «La Valse des Lilas» του Michel Legrand και το περίφημο «Quizás, Quizás, Quizás». Πάντοτε πιστός στην μεσογειακή μελωδία, αφήνει πάντοτε άφθονο χώρο στους δημιουργικούς αυτοσχεδιασμούς των συντρόφων του.

 

Στο «On An Overgrown Path», η Camerata Zürich υπό την διεύθυνση του πρώτου βιολιού, Igor Karsko, ερμηνεύει, πέρα από την ομώνυμη σύνθεση –αποτελούμενη από 15 μέρη, έργο του Leoš Janáček -, το «Meditation on the Old Czech Chorale St. Wenceslas» του  Josef Suk μαζί με το «Notturno» του Antonín Dvořák. Τα κομμάτια του Janáček και του Dvořák συνδέονται μουσικά καθώς αντλούν έμπνευση από τα ίδια, σχεδόν, φολκλορικά στοιχεία. Επίσης, η Γαλλίδα συγγραφέας Maïa Brami επεμβαίνει απαγγέλλοντας ποιήματά της εμπνευσμένα από την σύνθεση του Janáček -ενοποιώντας τον κύκλο με θέματα από τη ζωή του Τσέχου δημιουργού.

 

Ευτυχής συνύπαρξη του Αμερικανού πιανίστα Bill Carrothers και του Γάλλου τσελίστα Vincent Courtois, με την συμμετοχή του συμπατριώτη του Éric Séva στο βαρύτονο σαξόφωνο. Ο λόγος για το «Firebirds», ένα άλμπουμ σύγχρονης μουσικής που έλκει την αισθητική καταγωγή του από την τζαζ. Με δικές τους συνθέσεις αλλά και δυο του Βραζιλιάνου Eberto Gismonti, μία του Duke Ellington(το περίφημο «Isfahan») -, το στάνταρ «Deep Night» και το «Circle Game»  της Joni Mitchell. Απολαυστικά δάνεια σύγχρονης κλασικής μουσικής (Ligeti, Penderecki), το  αρμολωδικό ύφος του  Ornette Coleman και εν γένει εκτελέσεις με βάθος και νεύρο.

 

Ακόμη ένας φανατικός θαυμαστής του Ornette Coleman και της αρμολωδίας του, ο  ακουστικός μπασίστας Jeremy Lirola υπογράφει το δεύτερο του άλμπουμ για την Γαλλική ετικέτα της Label La Buissonne με τίτλο «Mock The Borders». Το κουαρτέτο του – Nicolas Larmignat (ντραμς), Denis Guivarc’h (άλτο σαξόφωνο) και Maxime Sanchez (πιάνο, κίμπορντς) αψηφά τα όποια μουσικά σύνορα διαπερνώντας διάφορες μουσικές φόρμες. Όλα τα όργανα βρίσκουν χώρο για πληθώρα δημιουργικών αυτοσχεδιασμών όπου ο μέτρο αποδομείται διαρκώς με βάση το ρυθμικό σύστημα του σπουδαίου Coleman!

 

Στο δίσκο «EAST» ο Γάλλος τσελίστας Vincent Courtois –τον οποίον  συναντήσαμε και πιο πάνω –ερμηνεύει σειρά συνθέσων των Arthur Honegger, Krzysztof  Penderecki-,  τις «Sonate» του  György Ligeti και του Paul Hindemith, του  Luciano Berio, -, την «Serenade» του Hans Werner Henze και την «Litanie» του  Dominique Pifarely, αφιερωμένη, η τελευταία, στον Πορτογάλο συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα.  Και είναι τέτοια η άνεση και η γλαφυρότητα της εκτέλεσης, το βάθος και το πάθος που την διακρίνουν ώστε να κατακλύζουν τον χώρο στο ηχητικό μέγεθος μιας ολόκληρης ορχήστρας.

 

Οι Βρετανοί  μινιμαλιστές Portico Quartet κυκλοφόρησαν πρόσφατα-, με διαφορά έξι μηνών από το  προηγούμενο «Terrain» – το άλμπουμ «Monument». Πρόκειται, για ένα, σχεδόν χορευτικό έργο, σε αντίθεση, με το dark- ambient ύφος του προτελευταίου. Οι  Duncan Bellamy και Jack Wyllie δηλώνουν πως είναι η περισσότερο έως σήμερα  δομημένα μελωδικά δουλειά τους, αν αφήσουμε κατά μέρος τις πρώιμες ρυθμικές απόπειρές τους. Με το «Terrain» γράφτηκαν την ίδια εποχή –του εγκλεισμού τους – και εκπροσωπούν διαφορετικές αισθητικές  όψεις του ίδιου μουσικού σχήματος. Γεμάτο  θετική ενέργεια και λάμψη επιτομίζει την ανάγκη του γκρουπ για καλύτερες ημέρες.

 

Το μουσικό τρίο των  Αμερικάνων Larry Coryell (ηλεκτρική κιθάρα), Mark Egan (ηλεκτρικό μπάσο)  και Paul Wertico (ντραμς)- οι δυο τελευταίοι γνωστοί από την συνεργασία τους με τον κιθαρίστα Pat Metheny – έγραψαν το «Tricycles», 20 σχεδόν χρόνια πριν! Το ίδιο άλμπουμ επανέρχεται σήμερα με νέα remixing και mastering χωρίς να έχει χάσει τίποτα από την αξία του. Η κιθάρα στηρίζεται πάνω στην ριδμ σέξιον και μποπάρει σθεναρά  πάνω σε στάνταρ του Coryell  αλλά και σε κλασικά κομμάτια όπως τα «Round Midnight» και  «Well You Needn’t» του Theloniοus Monk αλλά και το «She’s Leaving Home» των Beatles.

 

Για περισσότερες  πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.