Επανενώστε τις οικογένειες των προσφύγων, επιτέλους!

Σταματάει η απεργία πείνας των προσφύγων που έμειναν 14 μέρες στο Σύνταγμα διεκδικώντας να επανενωθούν με την οικογένειά τους. Όπως δηλώνουν στη συνέντευξη τύπου που έγινε πριν λίγη ώρα στο Σύνταγμα, πρέπει να σκεφτούν τα παιδιά τους και να είναι δυνατοί, καθώς μετά από δύο εβδομάδες έχουν αρχίσει να υπάρχουν προβλήματα υγείας και αυτό θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους και την ευτυχία των παιδιών τους.

Το αυτονόητο δικαίωμα να ζεις με τους ανθρώπους σου γίνεται αίτημα διεκδίκησης για τους πρόσφυγες και μετανάστες αυτούς, διεκδίκησης με το ίδιο τους το σώμα. « Όλοι στην Ευρώπη μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά τώρα τα σπάνε…Δεν ζητάμε κάτι δύσκολο από την ελληνική και γερμανική κυβέρνηση, ζητάμε οι οικογένειες να γίνουν πλήρεις, να επανενωθούν.», δηλώνει ένας από τους απεργούς πείνας.

Άνθρωποι που βρίσκονται στην Ελλάδα πάνω από ένα χρόνο, από τους τυχερούς που κατάφεραν να επιζήσουν στη διαδρομή με τις πλαστικές βάρκες, ζουν με τις διαρκείς υποσχέσεις να ξαναβρούν τα παιδιά και τους ανθρώπους τους. Η κυβέρνηση τους λέει διαρκώς ότι θα μεταφέρει το αίτημά τους στο Βερολίνο. Αλλά δεν έρχεται ποτέ κανένα νέο. Ο κανονισμός του Δουβλίνου μιλάει ρητά για επανένωση το πολύ μέσα σε 6 μήνες. Τίποτα δεν υλοποιείται από τους ίδιους τους κανονισμούς που οι ίδιοι οι Αρμόδιοι ψηφίζουν.

«Τόσες μέρες μπροστά από το κτήριο του Κοινοβουλίου, δεν έχει έρθει κανείς [από τους βουλευτές] να μας δει και να μιλήσουμε» . Μια άτυπη συμφωνία φαίνεται να ισχύει ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία για τη δραστική μείωση επανένωσης των οικογενειών.

Η Ελλάδα, για λόγους που εξυπηρετούν τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι γιατί δεν προλαβαίνουν να εξετάσουν τις αιτήσεις, φαίνεται να παραμένει για πολλά χρόνια ακόμα ως τόπος εγκλωβισμού προσφύγων. Φαίνεται να αποδέχεται να παίξει έναν ρόλο που δυσχεραίνει τις ζωές τόσων χιλιάδων ανθρώπων, με την κυβέρνηση να έχει αρχίσει πλέον να υπερηφανεύεται για τις συνθήκες στα camp (!), όταν οι άνθρωποι στοιβάζονται και παραμένουν σε μια κατάσταση προσωρινότητας για τόσο μεγάλο διάστημα της ζωής τους.

Φανταστείτε, κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, το σώμα σας, όχι μόνο στριμωγμένο μέσα σε άθλιους χώρους, αλλά και τη ζωή σας σε μια κατάσταση προσωρινότητας για τόσο καιρό. Κάτοικοι του πουθενά, που δεν μπορούν καν να ενταχθούν στις τοπικές κοινωνίες, καθώς περιμένουν να προσπαθήσουν να συνεχίζουν τη ζωή τους αλλού.

 «Ο αγώνας αυτός εμπεριέχει τα όνειρα των παιδιών και των γονιών», δηλώνει ένας από τους απεργούς, ευχαριστώντας όσους/όσες βρέθηκαν αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες στον αγώνα τους.