ΕΡΤ: η «μαύρη» επέτειος, οι εκδηλώσεις αγώνα και… οι υπογραφές

Σε εκδηλώσεις αγώνα και συμπαράστασης καλούν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤopen, καθώς και οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις του Τύπου, αύριο Τετάρτη 11 Ιουνίου, όπου και συμπληρώνεται ένας χρόνος από το βίαιο κι αυταρχικό λουκέτο της κυβέρνησης στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Εν τω μεταξύ, την περασμένη Κυριακή, οι εργαζόμενοι στη ΝΕΡΙΤ, δημοσιοποίησαν κείμενο, υπογράφοντας ως «εργαζόμενοι στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση», γεγονός που δημιούργησε παρεξηγήσεις και μπερδέματα, και στο οποίο, μεταξύ άλλων, εγκαλούν τις Ενώσεις ότι «πρέπει να κηρύξουν 24ωρη απεργία σε όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα» και να σταματήσουν τους “διαχωρισμούς”, αναφερόμενοι προφανώς στις αντιδράσεις που υπάρχουν για όσους στελέχωσαν το μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ παρά τον αγώνα που συνεχίζεται. Στο κείμενό τους, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζουν την 11η Ιουνίου ως «μία ημέρα – σταθμό για το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης». Σε αυτό το κείμενο-πρόκληση, έσπευσαν όπως ήταν φυσικό, να απαντήσουν οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ…

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ εργαζομένων της ΕΡΤopen

Οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που κρατάμε, ένα χρόνο μετά το αυταρχικό λουκέτο, ανοικτή και κυρίως ελεύθερη την ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα, καλούμε κάθε δημοκρατικό πολίτη σε μια συγκέντρωση υπεράσπισης της Δημοκρατίας έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής την Τετάρτη 11 Ιουνίου στις 19.00.

Θεματικές συζητήσεις για την κατάρρευση των θεσμών και της Δημοκρατίας αλλά και για κοινωνικούς αγώνες που βρίσκονται στην πρωτοπορία τα τελευταία χρόνια θα μεταδοθούν απευθείας από το δίκτυο της ελεύθερης ΕΡΤ στο ίντερνετ το Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση μέσω των ελεύθερων αναλογικών συχνοτήτων της ΕΡΤ. Η ΕΡΤ3 και οι 15 περιφερειακές ΕΡΑ θα δώσουν επίσης το παρόν στην συμβολική εκδήλωση για τη μαύρη επέτειο που ταυτόχρονα είναι γιορτή και κραυγή αντίστασης. Γιορτή για τον δίκαιο αγώνα που συμπληρώνει 12 μήνες και συνεχίζουμε, με πολύ κόπο και αυταπάρνηση να δίνουμε για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας. Κραυγή αντίστασης στο μαύρο που έχει πλακώσει τις ζωές όλων των Ελλήνων.

Το μαύρο δεν στάθηκε ούτε λεπτό στην ΕΡΤ ας το διώξουμε κι απ’ τις ζωές μας.

Καλούμε επίσης όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και σε άλλους κλάδους που κινητοποιούνται να συμμετέχουν στην συγκέντρωση έξω από την ΕΣΗΕΑ το μεσημέρι της ίδιας μέρας οπότε οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις του Τύπου έχουν κηρύξει 4ωρη στάση εργασίας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΠΟΕΣΥ

Κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ απευθύνει το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) σε όλους τους δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους της Ενημέρωσης.
Για αύριο Τετάρτη, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τις 11 Ιουνίου του 2013 και τον ξαφνικό θάνατο της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης που επέβαλε η μνημονιακή κυβέρνηση με το μαύρο στην ΕΡΤ, η ΠΟΕΣΥ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΠΟΕΠΤΥΜ, η ΕΣΗΕΑ, η ΕΣΗΕΜ-Θ, η ΕΣΗΕΠΗΝ, η ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε, η ΕΣΠΗΤ και όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤopen, επαναβεβαιώνουν στο όνομα της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού την ακλόνητη και αταλάντευτη βούληση τους για άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις τιμώντας τον διαρκή και έντιμο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ αποφάσισαν για τις 11 Ιουνίου 2014:
·       Την κήρυξη 4ωρης στάσης από τις 12:00 έως τις 16:00 για τους εργαζόμενους στον κλάδο της ενημέρωσης με συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και πορεία προς το Υπουργείο Οικονομικών.
·       Την πραγματοποίηση στις 19:00 μεγάλης αγωνιστικής, παλλαϊκής συγκέντρωσης έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής. Στη συγκέντρωση έχουν προσκληθεί να μιλήσουν αρχηγοί των κομμάτων και εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης.
·       Ολόκληρη η εκδήλωση θα μεταδοθεί απευθείας από το δίκτυο της EΡΤopen, την ΕΤ3, τις συχνότητες των περιφερειακών ΕΡΑ σε όλη την Ελλάδα και από τα βραχέα σε όλο τον κόσμο.
Καλούνται και τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης (κανάλια, ραδιοσταθμούς, διαδικτυακούς ιστότοπους) να σταθούν αλληλέγγυοι στον αδιάκοπο και κρίσιμο αγώνα για την ενημέρωση μεταδίδοντας ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις .

Για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν

Για όσους επιμένουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, παραπέμπουμε στην κοινή ανακοίνωση των τριών Ομοσπονδιών στο χώρο του Τύπου και των 5 Ενώσεων Συντακτών της χώρας:
«… Η ΠΟΕΣΥ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΠΟΕΠΤΥΜ, η ΕΣΗΕΑ, η ΕΣΗΕΜ-Θ, η ΕΣΗΕΠΗΝ, η ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε, η ΕΣΠΗΤ και όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤOPEN, επαναβεβαιώνουν στο όνομα της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού την ακλόνητη και αταλάντευτη βούληση τους για άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ».
Στο συνεχιζόμενο εδώ και 12 μήνες αγώνα για επαναλειτουργία της ΕΡΤ, κομβικό ρόλο για την μη ευόδωσή του, έπαιξε η δημιουργία και λειτουργία της κατ΄ ευφημισμό «Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης». Με αδιαφανείς διαδικασίες, με τροπολογίες επί τροπολογιών, με κατάργηση του ΑΣΕΠ, με διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, επιχειρήθηκε να λειτουργήσει η ΔΤ ως οριστική «ταφόπλακα» στην ΕΡΤ και την μακρά ιστορία της. Η Ελλάδα ένα χρόνο τώρα κατέχει το θλιβερό παγκόσμιο προνόμιο να ισχυρίζεται ότι διαθέτει «δημόσια Ραδιοτηλεόραση» με προσωπικό εποχικούς υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι σε αυτή τη φάση έχουν υπενοικιασθεί στη ΝΕΡΙΤ. Η πολυσυζητημένη αξιοκρατία, οι «καθαροί» διαγωνισμοί χάθηκαν στην ανυποληψία μαζί με τους εμπνευστές τους, Καψή, Προκοπάκη, Ευαγγελάκου, Μάναλη. Και με τον Σίμο Κεδίκογλου που έδωσε -στην κυριολεξία- το εναρκτήριο λάκτισμα στην ΕΡΤ. Ένα λάκτισμα που του κόστισε την «κόκκινη κάρτα» από τη δημοσιογραφία και το υπουργιλίκι.
Αυτά καταγγέλλουν σταθερά και αταλάντευτα εδώ και 12 μήνες όλες οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις του Τύπου, γι’ αυτό και δεν τους αγγίζουν κατηγορίες για «χλεύη», «λοιδορίες» και διάθεση να «εξοριστούν συνάδελφοι από τα σωματεία και τις ενώσεις εργαζομένων γιατί διεκδίκησαν μία θέση εργασίας…». Είναι πολύ πιο σοβαρό το θέμα απ’ όσο κάποιοι επιμένουν να το αντιμετωπίζουν. Βασικός γνώμονας της λειτουργίας και των αποφάσεων όλων των Ενώσεων του Τύπου, όπως προβλέπεται και από τα καταστατικά τους, είναι η προάσπιση της δημοκρατίας, της αδέσμευτης ενημέρωσης, της δεοντολογίας.
Επισημαίνουμε τέλος, σχετικά με την αγωνιστική διάθεση των «εργαζόμενων στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση» που εγκαλούν τις Ενώσεις ότι «πρέπει να κηρύξουν 24ωρη απεργία σε όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα», ότι η 11η Ιουνίου δεν είναι «μία ημέρα – σταθμός για το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης», όπως ισχυρίζονται. Είναι μια μαύρη μέρα-όνειδος για την Δημοκρατία και την ενημέρωση στην Ελλάδα, συνώνυμη των πιο μαύρων επετείων της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.
Η απόφασή των 3 Ομοσπονδιών και των 5 Ενώσεων Συντακτών για 4ωρη στάση εργασίας ελήφθη και για να δώσει τη δυνατότητα σε όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά μέσα και στον Τύπο της επομένης, να αναφερθούν εκτενώς στην πρώτη «επέτειο του μαύρου» και στις εκδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα.
Πεδίον δόξης λαμπρό, για όλους τους εργαζόμενους και για τον καθένα χωριστά, να αποδείξει με τη δουλειά του το αγωνιστικό του φρόνημα.

 (Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ)

Και δυο ενδεικτικές απαντήσεις στους εργαζόμενους της ΝΕΡΙΤ….

1. Της Αλεξάνδρας Χριστακάκη

Διάβασα με έκπληξη το κείμενο των συναδέλφων της ΝΕΡΙΤ. Νομίζω πως από τη γραφή και τους στίχους γνωρίζω τον κειμενογράφο.. Δύο παρατηρήσεις:
Παρατήρηση πρώτη: Ζητάτε 24ωρη απεργία την “επέτειο” του πραξικοπηματικού “μαύρου” , μήπως για να μην βρεθείτε στην δυσάρεστη θέση να αναφερθείτε, μέσα από ρεπορτάζ της ΝΕΡΙΤ ,τί έγινε πέρσι τέτοιες μέρες; Ψάχνετε τρόπους να βγείτε από το αδιέξοδο.. Για να δώ τί θα κάνετε εσείς που με κείμενά σας λέτε πως βιώνετε ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα πραγματικά δημόσιας ραδιοτηλεόρασης; Θα στείλετε LINK για να το καλύψετε ζωντανά ή θα το βουλώσετε…
Παρατήρηση 2η . Αν θέλετε απεργία και δη 24ωρη λέω ναι υπό τους εξής όρους : Κάποια άλλη μέρα και όχι την 11η που πρέπει να ακουστεί η φωνή αυτή που ακούστηκε κραυγαλέα πέρσι και μιλούσε για πραξικόπημα και επίσης απεργία στην ΝΕΡΙΤ με αίτημα : Την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.. Αν συμφωνείτε με τις δύο προϋποθέσεις ΟΚ..
Διαφορετικά οι κουτοπονηριές αλλού.
Μπορεί να επιλέξατε άλλον δρόμο . Η σιωπή είναι αναγκαία και δείγμα σοφίας… Εμάς μας επιτρέπετε να μην θεωρούμε ότι η υπόθεση ΕΡΤ έκλεισε; Μας επιτρέπετε να μην έχουμε λήθη και να μην διαγράψουμε αυτά που μας άρπαξαν πέρσι τα κοράκια; Ραντεβού στο Ραδιομέγαρο στις 7 το βράδυ στη Μεσογείων… Εγώ πάω Τρίκαλα αύριο βράδυ και Σάββατο Καλαμάτα, στις εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι συνάδελφοι από τις τοπικές ΕΡΑ , που επιμένουν να κρατούν ζωντανό το αίτημα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

2. Του Ανδρέας Παπασταματίου:
“Αγαπητέ συνάδελφε…”, ένα κείμενο για τις απόπειρες κατα-γραφής ένα χρόνο μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ

Αγαπητέ συνάδελφε, είχα αποφασίσει να στοχαστώ, πάνω σ’ αυτόν τον ένα χρόνο από το Μαύρο, που απλώθηκε ξαφνικά στον δημόσιο χώρο της ενημέρωσης, τηρώντας μια αιδήμονα σιωπή. Ίσως επειδή, όλον αυτόν τον χρόνο, μιλάω καθημερινά στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Ίσως επειδή η σιωπή βοηθάει την σκέψη, αφήνοντάς την ανεπηρέαστη από τον θόρυβο. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερα. Γιατί δεν με άφησες…

Αγαπητέ συνάδελφε, βιάστηκες να ασβεστώσεις την ιστορία και να ασπρίσεις το μαύρο. Πριν καν ολοκληρωθεί ένας χρόνος… Αν σε αφήσω λοιπόν ανενόχλητο, να βάφεις με την μπατανόβουρτσα της επικοινωνίας, όπως θέλεις πάνω στο μαύρο, μπορεί του χρόνου να ισχυριστείς, ότι «παρά τις ηρωικές προσπάθειες του κου Κεδίκογλου και μεγάλου μέρους εργαζομένων να μείνει ανοιχτή η ΕΡΤ, μια ομάδα προβοκάτορες, έριξαν μαύρο στην δημόσια ραδιοτηλεόραση και κράτησαν έξω δεκάδες χιλιάδες λαού, που πήγαν να τους εμποδίσουν». Απίθανο; Ίσως… Πολύ νωρίς όμως άρχισες το άσπρισμα του μαύρου…

Γι’ αυτό λοιπόν: Αγαπητέ συνάδελφε, που έγραψες το «κομμάτι» «οι «φυλές» της ερτ μετά το μαύρο» στο σάιτ, που εργάζεσαι. Δεν ξέρω αν διάλεξες εσύ τον τίτλο, ο «υλατζής» (αν έχετε), ή ο αρχισυντάκτης. Ο τίτλος δεν αρκεί να είναι πιασιάρικος. Προετοιμάζει ψυχολογικά και πνευματικά τον αναγνώστη και δίνει ένα στίγμα, που μπορεί να καπελώσει ότι ακολουθεί.

Το μοναδικό στα χρονικά «μαύρο» στην Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, ίσως να είναι κάτι διαφορετικό από τον ενδυματολογικό κώδικα αυτών που κυκλοφορούν στα νυχτερινά μπαράκια ή από το ποιες κομμώσεις επικρατούν στους fans κάθε μουσικού ρεύματος. Ίσως να έχει διαφορετικό υπόβαθρο από τα στέκια της θύρας α και της θύρας β των οπαδών κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Ίσως να πρόκειται για μια ακραία πολιτική και θεσμική εκτροπή, αποκαλυπτική για την πραγματική αντίληψη μέρους του πολιτικού συστήματος σε σχέση με την δημοκρατία. Πόσο lifestyle χρειάζεται για να πουλήσει το θέμα;

Αγαπητέ συνάδελφε, της νεριτ, που θέλεις να διατηρήσεις την ανωνυμία σου και σχολιάζεις στο ίδιο θέμα, για τις «φυλές».

Δήλωσες: «Τα γεγονότα που ακολούθησαν έδειξαν ότι πέρα από το σχέδιο του κλεισίματος, δεν υπήρχε κανένα άλλο σχέδιο για την επαναλειτουργία της Δημόσιας Τηλεόρασης. Η λειτουργία της Δ.Τ. στηρίχτηκε σε κάποιες ηρωϊκές προσπάθειες εργαζομένων σε συνθήκες απόλυτης τηλεοπτικής ένδειας…..».Λυπάμαι που θυσιάστηκες και δεν στο αναγνωρίζουν κιόλας, αλλά έχεις περίεργη αντίληψη για τους ήρωες και τον ηρωισμό. Η υπέρβαση των δυνάμεων κάποιου δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει ηρωική την προσπάθειά του. Ο ηρωισμός έχει ενσωματωμένο θετικό πρόσημο και αυτό προκύπτει από τον σκοπό. Να λειτουργήσει ένα μόρφωμα, για να ολοκληρώσει την προηγηθείσα αυθαιρεσία, ίσως να μην είναι ακριβώς ο στόχος που προσδίδει ηρωικό χαρακτήρα σε μια προσπάθεια. Επειδή μπορεί να δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις, αναφέρω ένα ακραίο παράδειγμα (ακραίο το τονίζω), ώστε να γίνει πιο εμφανής η σχέση: «ομάδες στρατιωτών με ελάχιστο ύπνο και φαγητό, κατέσφαζαν νυχθημερόν τον τοπικό πληθυσμό, ολοκληρώνοντας το σχέδιο γενοκτονίας….».Έτρωγαν και κοιμόντουσαν ελάχιστα για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Λες να ήταν ηρωική η προσπάθειά τους; Ίσως…

Αγαπητή συνάδελφε και αγαπητή συνάδελφε και αγαπητέ συνάδελφε και αγαπητές συνάδελφοι, που στην συνέχεια του ίδιου θέματος στο site, εξηγείτε την στάση σας. Κάθε άνθρωπος, όταν κρατάει μία στάση έχει κάποιο λόγο. Όταν η στάση του έρχεται σε σύγκρουση με αυτά που υποστήριζε πριν, φτιάχνει μια «νέα αιτία», ένα άλλοθι, για να στηριχτεί μέσα του και να μην τον καταβάλει η αντίφαση. Σύνηθες και θεμιτό μέχρι ένα σημείο. Άλλο αυτό όμως και άλλο να ζητάς και τα ρέστα. Να μουτζουρώνεις, όσους δεν τα γύρισαν εν μία νυκτί. Αν, όπως λες, η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση είναι Υπόθεση Δημοκρατίας, δεν πας με αυτόν, που την κατέλυσε, να φτιάξεις τον «νέο φορέα με πιστοποιητικά αξιοπιστίας», «απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος». Ίσως να μην είναι η καλύτερη ιδέα, να φωνάξεις τον κλέφτη να σου βάλει το νέο «με πιστοποιητικά αξιοπιστίας» σύστημα συναγερμού σπίτι σου.

Κι όσο για την προσπάθεια, να καταδείξεις από «μέσα», ότι δεν ήμασταν ένοχοι και ανεπαρκείς και να σπάσεις τη σιωπή, πως θα το κάνεις αυτό; Τι θα κάνεις στο ελεγχόμενο μαγαζί, των συγκρουόμενων φατριών της πολιτικής εξουσίας (ή μήπως δεν αντελήφθης τίποτα;), που δεν μπορούσες να κάνεις πριν; Άσε που άμα παραπροσπαθήσεις μπορεί να σε ξανακλείσουν. Ίσως η αποδοχή ενός συμβιβασμού (όλοι κάνουμε άλλωστε) και η προσπάθεια να κρατηθεί η αξιοπρέπεια μέσα σ’ αυτόν, να ήταν πιο τίμια προσέγγιση και να μην έθιγε, όσους παλεύουν σκληρά από τότε κάθε μέρα να επιβιώσουν και να στηρίξουν αυτό, που ΟΛΟΙ διατυμπανίσαμε τις πρώτες ημέρες.

Όσο για την βεβαιότητα του συναδέλφου, ότι όλα αυτά (κλείσιμο δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, χιλιάδες κόσμου σε διαμαρτυρίες, θόρυβος και αντιδράσεις στην Ευρώπη), είχαν να κάνουν αποκλειστικά με την απώλεια της εργασίας του και τώρα, που εργάζεται εκεί, κατάλαβε ότι πήρε την «καλύτερη απόφαση», που του δίνει δύναμη και αισιοδοξία, του εύχομαι κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Ίσως αν δήλωνε και ιδιωτικογράφος αντί δημοσιογράφος, όλα να γινόντουσαν ακόμα καλύτερα.

Χαίρομαι τέλος, που για δύο αγαπητές συναδέλφους, η επιλογή μας να μην ενδώσουμε είναι σεβαστή. Χρειαζόμουν αυτή την ηθική στήριξη, που τους προκάλεσα τόσα προβλήματα. Ίσως τώρα μπορώ να …πεινάσω ήσυχος.

Αγαπητέ συνάδελφε, στο neaellada.gr, που ανήρτησες την ανακοίνωση των εργαζομένων στη νεριτ, ως ανακοίνωση των εργαζομένων της ΕΡΤ, με σχετικό λογότυπο.

Από την πρώτη στιγμή, που το είδα, δεν πίστεψα στα μάτια μου. Δεν πίστεψα επίσης, ότι υπήρχε σκοπιμότητα, πίσω απ’ αυτό. Η εξαφάνιση της ανάρτησης δικαίωσε την άδολη σκέψη μου. Όλοι έχουμε κάνει πατάτες σ’ αυτή τη δουλειά, μικρές ή μεγάλες. Ίσως αυτό δίδαξε σ’ εσένα και σε μένα, ότι, όση ταχύτητα κι αν προσφέρει ο διαδικτυακός χρόνος, εμείς πρέπει να λειτουργούμε με την ταχύτητα, που επιβάλλει ο δημοσιογραφικός χρόνος αποκωδικοποίησης μιας πληροφορίας.

Αγαπητέ συνάδελφε, που συνέταξες την ανακοίνωση των εργαζομένων της νεριτ, για την συμπλήρωση του ενός χρόνου από το «μαύρο».

Δύο σύντομες παρατηρήσεις, μια που η δουλειά μας έχει ως βασικό εργαλείο το λόγο.

«Η 11η Ιουνίου του 2013 δεν ροσφέρεται για μνημόσυνα, αποτελεί σταθμό ιστορικής μνήμης και συνείδησης». Το μνημό-συνο, έχει ακριβώς αυτό το ρόλο, να συντηρήσει την μνήμη ζωντανή. Όχι να την αφήσει γραμμένη σε κάποιο ιστορικό κείμενο ή αρχείο, αλλά να την μοιράσει ξανά στην φυσική παρουσία του συλλογικού. Ίσως να διάλεγες ποιά μνήμη σε βολεύει, πριν γράψεις.

«Για όλους αυτούς τους λόγους επιμένουμε ότι την 11η Ιουνίου, μία ημέρα – σταθμός για το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης…». Όσο απασχολημένοι και να είμαστε στην πλειοδοσία αγωνιστικών κινητοποιήσεων, ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε την συντακτική συνάφεια, γιατί θα μας κατηγορήσουν, ότι δεν ξέραμε να γράψουμε δυο γραμμές και γι’ αυτό μας έκλεισαν. Την 11η Ιουνίου, μία ημέρα-σταθμό, ή την 11η Ιουνίου, που ήταν μια μέρα-σταθμός. Το ανάμεσα που διάλεξες, είναι λάθος.

Επί της ουσίας τώρα.

Αγαπητέ συνάδελφε, το ζήτημα δεν είναι τι έγραψε ο ποιητής, αλλά αν το καταλάβαμε σε σχέση με το πραγματικό. Ποιος προσπαθεί να σβήσει το παρελθόν; Αυτός που συνεχίζει πάνω στην πραγματικότητα, που διαμόρφωσε με την σταθερή του στάση, ή αυτός, που αλλάζοντας πλεύση, ασβεστώνει τα συνθήματα στον τοίχο, για να ξεχάσει ότι τα έγραψε ο ίδιος;

«Τα Σωματεία κλείνουν πεισματικά και αδιέξοδα τα μάτια σε ένα εργασιακό χώρο, αρνούνται την ύπαρξή του κρατώντας ψηλά το πλακάτ “μόρφωμα”…». Εσύ δεν μίλησες για «μόρφωμα» από την αρχή; Δεν θυμάσαι, όταν έβγαινες στις κάμερες και την οθόνη με δακρυσμένα μάτια, τι έλεγες; Όταν έβγαινες μπροστά στις συνελεύσεις και τις συνεντεύξεις τύπου και χαρακτήριζες την δτ μόρφωμα, απολαμβάνοντας τη σχετική δημοσιότητα, εσύ δεν σήκωνες το πλακάτ; Το πρόβλημα είναι το πλακάτ, ή ότι τώρα το σηκώνουν άλλοι; Ίσως αν το σκεφτόσουν περισσότερο, όταν μιλούσες για μόρφωμα, ή όταν έπαιρνες την απόφαση να «μορφωθείς» να ήταν αλλιώς τα πράγματα.

«Συντηρούν την απαξία στον εργασιακό χώρο του Ραδιομεγάρου, και την θέτουν σε αντιδιαστολή με τον αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ». Κι εδώ σου έφυγε λίγο. Μάλλον εννοείς, ότι θέτουν την εργασία (την απαξιωμένη) στο ραδιομέγαρο σε αντιδιαστολή με τον αγώνα. Πρώτ’ απ’ όλα σ’ ευχαριστώ, που αποδέχεσαι ως αγώνα την προσπάθειά μου. Ειλικρινά. Πρέπει να σου πω όμως, ότι την αντιδιαστολή δεν την θέτουν τα σωματεία, αγαπητέ συνάδελφε. Η ζωή την θέτει. Εσύ, εργαζόμενος, πιστοποιείς τον οριστικό θάνατο της ΕΡΤ (όσο κι αν δεν το θέλεις), όσοι αγωνίζονται για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ κάνουν το αντίθετο. Ίσως αντιλαμβάνεσαι την εκ των πραγμάτων αντιδιαστολή…

«Σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, δεν αποδέχονται τη λοβοτομή που επιχειρείται. Ήταν στο Ραδιομέγαρο πριν τις 11 Ιουνίου του 2013, ήταν εκεί το βράδυ της 11ης Ιουνίου όταν “κόπηκε” το σήμα της ΕΡΤ, ήταν εκεί μήνες μετά, είναι εδώ ένα χρόνο μετά…»

Εύχομαι και εις τον αιώνα τον άπαντα. Ποιος όμως επιχειρεί την λοβοτομή; Μήπως εσύ;

Αγαπητέ συνάδελφε, μην χρησιμοποιείς μια τόσο παιδαριώδη επικοινωνιακή τεχνική. Κι εμείς της δουλειάς είμαστε, παρότι άνεργοι. Η προσπάθειά σου να δώσεις μια αίσθηση ακλόνητης σταθερότητας στην στάση σου, κάνοντας αναφορά στον τόπο, γίνεται προσβλητική για την νοημοσύνη του αναγνώστη. Και τα ματ βρέθηκαν στον τόπο του ραδιομεγάρου και κάποιοι αστυνομικοί παραμένουν ακόμη, αλλά αυτό δεν τους καθιστά υπερασπιστές του αγαθού της δημόσιας ενημέρωσης. Δεν είναι ο Τόπος, που δείχνει την στάση και τις επιλογές, αλλά ο Τρόπος. Τι συμβολίζει το μέρος και ποιού συμβόλου μέρος γίνεσαι κι εσύ. Άλλο πράγμα ήταν το Ραδιομέγαρο, όταν ήμασταν εκεί μαζί με δεκάδες χιλιάδες κόσμου κι άλλο είναι τώρα, που τα ματ το «απέδωσαν» στον ελληνικό λαό. Το παράδοξο είναι ότι πριν, που εσύ κι εγώ μαζί το «στερούσαμε» από τον ελληνικό λαό, ο λαός ήταν εκεί νυχθημερόν, μέσα, όχι απ’ έξω και ήταν μέρος του προγράμματος. Μόλις του «αποδόθηκε» το ραδιομέγαρο, με την γνωστή επιχείρηση των ματ, εξαφανίστηκε! Εσύ έμεινες όμως. Με γεια σου με χαρά σου, αλλά μην παρουσιάζεσαι σαν Σουλιωτοπούλα.

Αγαπητέ συνάδελφε, εν κατακλείδι:

Ίσως θα ήταν προτιμότερο να έμενες σιωπηλός μερικές μέρες ακόμη. Να αξιολογήσεις μέσα σου με ειλικρίνεια τα πράγματα και να βρεις τον κοινό τόπο, για να με προσκαλέσεις να συναντηθούμε και να κοιταχτούμε στα μάτια. Όχι αυτά που έχουμε για τις κάμερες και τα μικρόφωνα, αλλά αυτά με τα οποία κοιτάζουμε το πρωί, όσα αγαπάμε.

Προτίμησες όμως την παλιά τακτική. Να φωνάξεις πριν φωνάξουν οι άλλοι. Να αγανακτήσεις, ξεχνώντας την αγανάκτηση του άλλου. Να περάσεις ως στέρεο οικοδόμημα μια σαθρή κατασκευή, του αγώνα, λέει, εκ των έσω, για να υπερασπιστείς την αξιοπρέπεια της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Φοβήθηκες μήπως την χάσει και αποδειχτεί τι εξυπηρετούσε το μαύρο; Γιατί θεώρησες αποστολή σου να βοηθήσεις τον εργολάβο που κατεδάφισε θεσμούς και λογική, να καλύψει τα γκρεμίσματα; Να το επιχειρούσε κάποιος άλλος και να βοηθούσες θα το καταλάβαινα.

Αγαπητέ συνάδελφε, όσο και να βοηθάει την ψυχική σου ισορροπία και την δημόσια εικόνα σου αυτό το ιδεολόγημα, δεν ήταν ώρα να το πουλήσεις. Είναι προτιμότερη η απάντηση πολλών συναδέλφων (που δεν βγάζουν ανακοινώσεις): «έπρεπε να δουλέψω», σκέτο. Σεβαστός ο άνθρωπος και η ανάγκη του. Μπορεί να ήμουν κι εγώ μέσα, αν δεν κρατιόμουν στην αποφασιστικότητα, όσων έμειναν σταθεροί σε λόγια και πράξεις. Αν ήμουν μέσα όμως, θα καταψήφιζα όμως μια τέτοια ανακοίνωση, που θέλει να ασπρίσει το μαύρο, τσάτρα-πάτρα.

Αν πιστεύεις λοιπόν, ότι έχουμε ακόμη κάτι κοινό, χαμήλωσε τη φωνή σου και σκέψου, ότι είναι νωρίς να κατοχυρώσεις σύνταξη αντιστασιακού. Για να κλείσει αυτό το θεσμικό τραύμα, που προκάλεσε το μαύρο στην Δημόσια Ενημέρωση, πρέπει να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα και μετά χωρίς πολιτικάντικα τερτίπια να δημιουργήσουμε την Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, που ανακαλύψαμε στην πορεία.

Α, και για να μην το ξεχάσω. Συγγνώμη για την άμυνα.